Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Að vestanFyrsta ljóðlína:Þeir vita það fyrir vestan
Höfundur:Theodóra Thoroddsen*
bls.73–74
Viðm.ártal:≈ 1925
Yst á Hornströndum heitir Hornbjarg og Kópatjörn. Þeir vita það fyrir vestan, þar verpir hvítur örn. 1. Þeir vita það fyrir vestan,að vel er kveðið þar. Þær raula svo margt við rokkinn sinn í rökkrinu, stúlkurnar.
2. Þeir vita það fyrir vestan,þar verpir haukur og örn. Það er sem bröttu björgin þar séu byggð fyrir konungabörn.
3. Þeir vita það fyrir vestan,þar villtist haukur í byggð, hann hugði að kenna þar hænsnunum flug og hrafni og tófu dyggð.
4. Þeir vita það fyrir vestan,hann var þar um langa tíð, uns hrafninn úr honum augun hjó og ugglan risti honum níð.
5. Og hænsnin görguðu og góluog grófu sinn öskuhaug. En haukurinn særði þá hóf sig frá jörð, til hamranna blindur flaug.
6. Þeir vita það fyrir vestan,þá voða að höndum ber, þá vakna þeir enn við vængjaþyt og vita þá, hver þar fer.
7. Þá fleygist haukur úr fjalliog fer yfir gamla slóð. Hann langar að færa þeim dáð og dug, sem drukku hans hjartablóð. |
