Norður fjöll (ferðakvæði) 1

Í Verðandi er ljóðið þannig:
Glatt og frjálst á fjöllum er,
frjálsir sveinar erum vér;
látum skeiða, hleypum hart,
hest’rinn okkar bilar vart.
Komi gjótur, klárinn yfir stekkur,
komi hrjóstur, stiklar hann á þeim —
fram á stökki sérhver röskur rekkur!
Ríðum nú til fjalladísa heim.

Fjallatröll í fellunum,
fjallabörn í hellunum,
hraustum drengjum heilsið þér!
Heilir svo! nú komum vér.
Lítið upp og sýnið okkur svipinn,
sýnið okkur þreknar herðar nú!
Vættur, það er synd að hýrast hnípin,
hér er nóg af gleði, sæl vert þú.

Og þú fagra fjalladís,
fólgin bak við klett og ís,
komdu fram með fríða kinn,
finndu sveinahópinn þinn.
Komdu, hlæðu blítt við biðlum þínum,
breiddu sparifeldinn undir þá;
gef úr þínum lindum val af vínum;
veit þeim sæti stóli þínum hjá.

Hér er bæði lind og laut
ljósgrænt klædd í sumarskraut,
ágæt handa hestunum,
hvíla besta gestunum.
Lindardísir, kveðið oss nú kvæði,
komið svo með veigar handa oss;
hjer við getum glatt oss svo í næði,
gola, kom og rétt oss svalan koss.