Lækjarsonnetta

Ég heyri lækinn, langt að kominn þylja
sitt ljóð um fjallið, brekkuna og vindinn
um birtuna sem baðar hæsta tindinn,
og björgin hvöss í djúpi myrkra gilja.

Um fuglana sem fljúga vængjum þöndum
og fránum sjónum efstu heima gæta.
Og ljósálfa er logum dagsins mæta
er lýsa bjart frá himins morgunströndum.

Hann fossar yfir klappir, steina og strýtur
og strýkur yfir laut í grænum klæðum
og rennur framhjá björkum sem þar búa

Og vatnið niður brattar flúðir flýtur
og flytur tíðindi úr efstu hæðum
en flatneskjunni reynist tregt að trúa.