Jónas Hallgrímsson 1

Það smýgur sem geisli' um hvolfin há, 
sem hugur og launung á torfærum brautum, 
og fossar og klettar kallast á: 
„Nú kominn er Jónas af breiðum sjá.“ 
Hýrnar yfir hæðum og lautum, 
en brosandi bjóða þér hönd 
og blómavönd 
álfar í dölum, 
dísir á hjöllum og bölum. 

„Æ, komdu nú blessaður, blessaður heim!“ 
Nú berast þau orð milli tungu og eyra, 
og náttúran yrkir við hörpuhreim 
og hljómarnir titra’ upp um víðbláan geim. 
Vetrinum einnig er unun að heyra. 
Tak undir, þú íslenska þjóð, 
þau ástarljóð! 
Feðranna tunga, 
fagnaðu syninum unga!