Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
GarnaflækjaFyrsta ljóðlína:Hervæddust margir hraustir drengir
Höfundur:Sigurður Ívarsson
Heimild:Sigurður Ívarsson: Verkin tala. bls.20
Viðm.ártal:≈ 1925
Tímasetning:1931
1. Hervæddust margir hraustir drengir,Héðinn var þeirra general. Harmóníkur og hörpustrengir hljómuðu um borg og fjörð og dal. Mynduð var skjótt ein mikil röð og marsérað inn í garnastöð.
2. Blóðrauðir fánar blöktu á stöngum,borðalagður var maður hver. Með óhljóðum miklum, ópum, söngvum útþembdi sig hinn rauði her. Litblindni fólks er ferleg enn, því fanst þetta vera hvítir menn.
3. Ólafur var á fimum fótumframarlega og hræddist vart, dansaði eftir dönskum nótum, dinglaði skeggið tinnusvart. Spiladós bar hann, boga’ og ör, blikuðu augun hvöss og snör.
4. Garnastöðin er góður staður,– garnirnar krefjast hreinsunar. Ari heitir einn heldri maður hafandi alla forsjón þar. Ari kvenmanna hefir her harðvitugan og fylginn sér.
5. Að garnastöðinni geyst nam þeysagríðarlega hið rauða lið. Ari mátti’ ekki rönd við reisa, þeir réðust þráðbeint á kvenfólkið. ösluðu i görnum eins og bar, og eins og að líka sjálfsagt var.
6. Sá, sem í görnum gömlum flækist,gæta sin fyrir slysum má. Þar trúi’ ég margur maður rækist meyjarlíkama fagran á. Enda heyrðust þar andvörp hrein, angistar-tíst og sálna-vein.
7. Klöngraðist áfram kappaskarinn,hjá kvenfólkinu var undanhald. – Út um gluggann var Ari farinn. – Allar gáfu sig þeim á vald. Garnirnar tóku’ að gaula þá, görpunum skyndilega brá.
8. Þeir dreifðu sér út um dyr og glugga,drós í fanginu sérhver bar, Úti var kyrlát morgunmugga og mátulegt kvenna- og skýjafar. Þeir löbbuðu heim og litu’ ei við og leiddu á eftir sér kvenfólkið.
9. Þetta er altaf sama saga,seggirnir ungu meyjar þrá. Langar nætur og dimma daga duglegir menn í konur ná, elskast, kyssast og eiga börn. – Andskoti’ er skrítin lífsins görn. |
