Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Rímur af Ormari Fraðmarssyni 1Ormars rímur – fyrsta ríma
RÍMUR AF ORMARI FRAÐMARSSYNI
Bálkur:Rímur af Ormari Fraðmarssyni
Fyrsta ljóðlína:Brúðum færi eg Berlings fley
Höfundur:Höfundur ókunnur
Viðm.ártal:≈ 1450
Flokkur:Rímur
Skýringar
Ormars rímur eru rímnaflokkur frá 15. öld eftir ókunnugt skáld. Í þeim er sagt frá kappanum Ormari Fraðmarssyni sem tekst á við risann Bjarkmar og föðurbræður hans, Gyrð og Atla. Með risavígunum hefnir Ormar föður síns og eignast að auki konungsdóttur og konungsríki. Efni Ormars rímna er einnig til í norrænum sagnadönsum og hafa menn getið þess til að allt megi þetta rekja til glataðrar fornaldarsögu.
Þrjú handrit hafa textagildi og virðast komin hvert sína leið frá sameiginlegu erkiriti. Elst er Kollsbók (Cod. Guelf. 42. 7. Aug. 4to), frá lokum MEIRA ↲ 1. Brúðum færi’ eg Berlings fleybrátt með nýjum óði, gildan ætla’ eg geira þey að geysa’ af vizku stóði.
2. Höldar fá þar hirð er kátharða sorgar hlekki, það eru ferleg firna lát, finnst mér til þeira ekki.
3. Hoskust nemi það hringa eyog hverr að öðrum svanna, só skal ungum auðar Frey allar bjargir banna.
4. Veit eg aldri verri smánvera í brjósti hreinu en það frétti falda Rán að fyrðar kvíði neinu.
5. Er eg með öllu einkis virðraf ungum bríkum spjalda, gjörunst eg báði gamall og stirðr get eg að slíkt muni valda.
6. Þó allur sé eg af angri bleikr*og efldur sárri pínu hætti’ eg á hvórt hringa eikr hlýða gamni mínu.
7. Hitt skal blíðka býti stáls:betur mun síðar ganga; því skal geymi Glotta máls glaðr um æfi langa.
8. Brálla verður búinn í mátBerlings knörrinn fríði, æ mun við mig einhver kát aldri trúi’ eg það líði.
9. Gautlandi hefir geysihægrog gumnum átt að stýra, var við ýta örr og frægr hann átti drottning dýra.
10. Valdur átti vísir hérvænni borg að ráða, höldar nefna Hring fyrir mér hreyti Fofnis láða.
11. Dögling ól við dýra frú*dóttur blíða eina, Ása heitir auðar brú ásjón berr hun hreina.
12. Burðug hefir af bókum listbauga Lofnin snjalla, kænni þjóna klæða Rist kónga dætr og jalla.
13. Hverju fljóði *fegri varfalda nift en svinna, lýðir fengu’ af ljósri þar langa nauð og stinna.
14. Því var líkt sem sól að sjáseima Gefn en ríka, höldar fundu’ í heimi þá henni öngva líka.
15. Ormar nefni’ eg auðar Þórenn mun koma í kvæði, hann mun auka afrek stór áðr en lýkur fræði.
16. Sjá var fæddr af fríðri artfleygir nöðru stíga, fremdar örr og frægr um mart furðu gjarn til víga.
17. Hans hné faðirinn foldu aðfleina lundr enn snjalli, engi vissi ýta það hverr olli Fraðmars falli.
18. Saxi hét sjá sveini ann,sigr er gjarn að vinna, *frægur hafði fóstrað hann Fraðmars arfa enn svinna.
19. Systursyni gat sínum kenntSaxi listir allar, því bar frægur flesta mennt fram *yfir kempur snjallar.
20. Eitthvert sinn að seima Þórsat yfir drykkju borðum gaur kom inn só geysistór með grimmdar þungum orðum.
21. Grimmr í lund og geysiknárgekk við kylfu eina, sjá var átján álna hár og öllu verri’ að reyna.
22. Gefr hann staðar á gólfi þáog gálir upp á mengi, hirðin sitr og horfir á heilsa réð honum engi.
23. Þessi gjörir að görpum sköllog ganar að einu sæti, só kom þuss í þengils höll, það eru engi mæti.
24. Sezt hann ofan á seggi þrjásó þeim var búið til nauða, fyrðar urðu’ að fölvum ná og fengu bráðan dauða.
25. Fulla hefir á fæðu lystflagð í þessu sinni, eyddi’ hann meira vín og vist en virðar legði’ í minni.
26. Síðan gekk og sikling fannsviptir nöðru láða, þá tók kall að kveðja hann, káta frá eg þá báða.
27. „Seg þitt nafn“, *að sikling kvað,„og sanna ætlun þína, fylki muntu fræða’ um það fljótt fyrir beiðni mína.“
28. „Bjarkmar nefna bragnar migbranda kann eg rjóða, kóngur áttu kjör við þig, kosti vil eg þér bjóða.
29. Skaltu’ *ei dýra dóttur þín,dögling, lengur halda, eg skal sækja silki-Hlín en seggjum dauðann gjalda.
30. Ellegar gakktu einn við migodda leik að heyja, þó munu fleiri fýsa þig að fresta heldr að deyja.“
31. Ræsi þótti ráðin vönd,rétt með öngum sanni, treystist valla’ að reisa rönd við römmum galdra manni.
32. „Þeim gef eg dýra dóttur mín“,dögling réð að mæla, „eð flagði veitir fulla pín“, því fyrða hyggst *að tæla.
33. „Fái sá bæði fremd og dáðer frelsar vífið snjalla, þeim gef eg bæði lönd og láð og lausa aura alla.“
34. Sannlega kom sú sögn fyrir mig,seggir þögðu lengi, hölda veit það hverr á sig *að hans *er líki *engi.
35. Só stóð ógn af örva Þundótta sló yfir flesta, seggir vilja þó svinnt sé sprund sínum dauða fresta.
36. Bjarkmar tekr og bystir sighjá brögnum ræsis snjöllum, „vilja kappar kjósa mig til kóngs yfir Gautum öllum?
37. Nú hefi’ eg, sikling, sagða þérsanna ætlun mína, þá hefi’ eg, fylkir, hér með mér *að hvergi’ í rómu dvína.“
38. Ormar hlýddi’ um eina stund,ungur meiðir sverða, reiðilegr og röskr í lund, raun mun á því verða.
39. Stökkur fram yfir stillis borðstýrir nöðru láða, sá vill frelsa falda skorð sér til sigurs og dáða.
40. „Mér hefi’ eg ætlað menja Lín“,kvað meiðir stinnra spjóta, „Bjarkmar, skaltu’ af brandi mín bráðan *dauðann hljóta.
41. Eg skal verja víf um stundsó virðar megi það líta, skýfa þig fyrir hrafn og hund ef hjörrinn náir að bíta.“
42. Risanum kom þá reiði’ í brjóstrétt af orðum slíkum, hugsar þá fyrir hatr og þjóst að hefna garpi ríkum.
43. Skildi só með skötnum þeimskjótt mun friðrinn minni hér skal falla’ í fræða geim Fjölnis bjór hinn stinni. |
