Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
MálmneminnFyrsta ljóðlína:Brestu, fjall, við harðvíg högg
Höfundur:Henrik Ibsen
Þýðandi:Matthías Jochumsson
Viðm.ártal:≈ 1875
Skýringar
Jón Helgason prófessor þýddi þetta ljóð seinna. Sjá á Braga: Námumaður. Hjá honum hefst það svo:
„Hrökk og brest þú hamraþil“. Jón fylgir hætti Ibsens algerlega en Matthías þýðir allar vísurnar undir stafhendum hætti nema þá fyrstu sem er undir samhendum hætti. 1. Brestu, fjall, við harðvíg högg,hamrabrjótur, sýnum rögg, sprengjum sundur gýgjar-göng; gröfum braut að jötna-söng.
2. Niðr í djúpan Dvalins saldreymir mig um Þjassa tal, gulli sorfin Suttungs bein, silfurberg og jarknastein.
3. Hér í dimmri dular-þródrottnar eilíf þögn og ró, brjóttu kylfa berg og grjót; birt mér lífsins hjartarót. –
4. Gekk ég barn og glaður ságuðdómsljósin hæðum á; lék og brosti blómstrin við, bernskan varði hjartans frið.
5. Hér í fjallsins heljar-gjáhvarf mér snemma dagsins brá, lækjarnið og svanasöng Suðra byrgðu regingöng.
6. Fyrst er hingað fór ég innflaug það skjótt í huga minn: verur þessa voða djúps vita gátu þessa hjúps.
7. Þó hefir enginn enn mér kenntandi neitt um slíka mennt, enn til þessa aldrei brá yl né geisla neðan frá.
8. Fór ég skakkt, og skal ei hérskilningsleiðin benda mér? Hitt er sýnt hvar sólin skín, sjónin veika bilast mín.
9. Dýpra, dýpra, dular-þró!djúpið eflaust geymir ró, brjóttu, kylfa, berg og grjót birt mér Urðar hjartarót!
10. Fimbulhögg og feigðarslagfram á hinsta lífsins dag! Engin skíma, ekkert skjól, engin vonar morgunsól. – |
