Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Rímur af Lykla-Pétri og Magelónu 7Rímur af Lykla-Pétri og Magelónu – Sjöunda rímaFyrsta ljóðlína:Suðra lengi segla vigg
Höfundur:Hallgrímur Pétursson
Viðm.ártal:≈ 1675
Flokkur:Rímur
Skýringar
Sjöunda ríma
Skothenda 1. Suðra lengi segla viggsat í nausti heima, búin með strengi hún eg hygg úr höfnum vilji sveima.
2. Var í smíði Viðrix fleyvíst um langar stundir, af því tíðin til var ei, tœkist mœrðar fundir.
3. Hárs þegar stillti hrafninn flug,hrakinn í glettu vindi, þanka fyllti dýrum dug að dikta um menja lindi.
4. Loksins missti langa sút,líður harma reisa, lof sé Kristi, kvíða hnút kunni hann sjálfur leysa.
5. Má vera dœmi so með sérseggja dróttin fríða, héðan af sœmi miður mér mansöngs kvœði að smíða.
6. Svara eg glaður so með frísviptum málmsins brennda: Eg er maður, mig kann því mannlegt dœmi að henda.
7. Ef hugann sœrir harma stighófið standi í skorðum, með skemmtun nœrir sinnið sig sagði Cato forðum.
8. Öngvum manni œtla eg styggðauka í kvæðum mínum, þiggi svanninn dikt með dyggð, dreginn af orða línum.
9. Ei skal þvinga fljóðin fríðfrekt með orða mangi, skothendingar brag eg býð, bágt þó yrkja gangi.
10. Þar trú eg stæði kólnuð kveikKjalars í drykkjar vinnu, skipti um klæðin auðar eik við aldraða pílagríms kvinnu.
11. Angur sveið um sinnu torg,satt eg um það glósa, rétta leið í Rómaborg rataði meyjan ljósa.
12. Gamlan skrúða í glæsta höllgulls nam Hlökkin bera, vill hin prúða pella þöll pílakvinna vera.
13. Áður skorðin skikkju rjóðskrýddist pelli rauðu, nú er hún orðin fátækt fljóð og fer með bragði snauðu.
14. Angrið bar í Ímu byr,iðran trú eg hún finni, komið er það sem kerling fyr kenndi í ræðu sinni.
15. Einn dag skýra skorðan dýr,skrýdd með klæði síðu, kirkju dýra hitti hýr hátt á stræti víðu.
16. Þangað væna vífið gekk,vitug sómans gáði, féll til bæna brúðurin þekk og blíðlega mæla náði:
17. „Miskunnsamur guð minn góðr,gæska hvörs ei dvínar, náðartamur faðir fróðrr, fyrirgef illskur mínar.
18. Eg var áður í sómann sett,sæmd meðan fékk eg haldið, nú er hrjáður hugurinn rétt, hef eg sjálf því valdið.
19. Sinnið stuggar sorgin ljót,það sér þú læknirinn þjóða, en mig huggar aftur á mót eilíf náðin góða.
20. Ambátt þinni veit þú vægð,vonsku reikna eigi, hrelldu sinni á sútum hægð um síðir greiðast megi.
21. Tryggða bestum vin eg varað vísu rænd í svefni, hryggðar mest því bölið bar beint af slíku efni.
22. Þú kannt rétta ráðið naumtso réni hryggðar mæða, virstu þetta þjakað og aumt þelið aftur græða.
23. Þóknist vilja þínum hérþá eg lifði stundu, falda þilja og fleina grér finnast aftur mundu.“
24. Eftir bæna endað tal,sú ánauð þoldi stranga, meyjan væna úr söngva sal síðan býst að ganga.
25. Margar þjóðir þetta sinnþangað gjörðu renna, móðurbróður sætan svinn sinn þar mátti kenna.
26. Andlit hulið brúðurin bar,blíðu svipt og gengi, sig fékk dulið svanninn þar so fyrir lýða mengi.
27. Orma jaðra eikin fústil allskyns prýði lista, í volaðra veisluhús veik sér inn að gista.
28. Glossa laga grundin skýrglæst með allan sóma, fimmtán daga dygg og hýr dvaldi í staðnum Róma.
29. Nöðru sanda niftin þýðnú vill þaðan víkja, til Próvins landa furðu fríð, þar foreldrar Péturs ríkja.
30. Hlaðin sorgar byrði blíðbrautir fann á láði. Til Genúa borgar so um síð svinnust koma náði.
31. Sér þá sprundið segja baðsvinna staðarins drengi, leið hvör mundi í landið það léttfær pílagríms mengi.
32. Það nam inna lýðurinn ljós,linna prýddur síki, hættu minna sé til sjós að sigla í Frankaríki.
33. Gekk til strandar þegar þarþiljan nöðru spanga, innan handar vífi var á voða hún að ganga.
34. Brúðurin gekk á báru glað,bragnar voðir spenntu, ferjan þekk nam fjúka af stað, fagrir vindar þéntu.
35. Rann um súðir glýju gráð,grimmdar Öldur hnekktu, uns að prúðir Próvins láð pella lundar þekktu.
36. Þegnar fundu þorp við unn,þegar ferðum létta, strengi bundu, en greitt í grunn gjörðu atker detta.
37. Pílagríms kvinnan dyggða dýrdrjúgum auma gladdi, eik nam tvinna hitta hýr, hvör þá aðra kvaddi.
38. Heimadrósin hýra spyr,hvaðan kæmi af torgum, svanninn ljósi kvaðst þá kyr komin af Rómaborgum.
39. Spyr hin fríða máls um miðmest þá gafst til færi, hvörninn lýði, lögum og sið í löndum háttað væri.
40. öldruð greiddi andsvör fljót,ekkjudóm sú leyndi, eins og beiddi ókennd snót allt hið sanna greindi.
41. „Greifi ræður gumna sveit“,kvað grettirs foldin slóða, „hann er skæður í hjörva beit, heldur kappa góða.
42. So er landið, silkirein,siðað að ætlun minni, ekki grandið má hér mein mönnum gjörast inni.
43. Greifinn átti göfugan sonvið grundu frænings sanda, af honum mátti heilla von höldum lengi standa.
44. Pétur nefni eg niðja hans,nú er hann burt frá mengi, sorgar efni eitt til sanns af því stendur lengi.
45. Lyndishreinn og vaskur var,vafinn prýði og sóma, ei fannst einn sá af honum bar Austra hjálms í blóma.
46. Öðling fríðan orðlofs baðút af landi að ríða, tvö ár síðan teljast það, tel eg hann lengi bíða.
47. Þetta harmar milding mestog mætust þiljan klæða, mjög sér barmar mengið flest, má eg hið sanna ræða.“
48. Báðar grétu brúðir senn,bjó þó sitt með hverri, fallast létu tárin tvenn, trú eg þau seinna þverri.
49. Spjalda Hrundin spurði þáspök í málum vöndum, hvar hún mundi flesta fá fregn af öðrum löndum.
50. Þá nam ansa þeygi seintÞöllin orma stétta: „Utan vansa get eg greint gullhlaðs lindi þetta.
51. Við landið vort sem liggja fley“,kvað Lofnin handar ísa, „Heiðnaport sú heitir ey, til hennar skal eg þér vísa.
52. Þangað kemur fólkið flestfljótt með siglu bandi, staðar nemur mengið mest mjög á þessu landi.
53. Ófrið mætir öngvum þar,öld þó fjölmennt þyki, að því gætir öðling snar, illir burt so víki.“
54. Menja Gná um mælsku þróttmeir er síðan þreytti, brúður þá um þessa nótt það sem ekkjan veitti.
55. Nóttin huldi græna grund,gjörir so bókin róma, sorgir duldi svefn um stund, senn tók dagur að ljóma.
56. Sætan gekk að sagðri ey,sviptist þungum kvíða, og so fékk í þagnar þey þar um stund að bíða.
57. Gullhlaðs Friggja gersemin nýgeymdi og valda steina, hún lét byggja hús með því, hér með kirkju eina.
58. Vill þar styrkja víf ágættvolaðar þurfasveitir, Péturskirkja musterið mætt af Magelóna heitir.
59. Sjúkstofu eina byggði blíð,búna hagleik sönnum, þar vill reyna hringa hlíð að hjálpa aumum mönnum.
60. Flykktist þangað fátækt lið,flest er meinsemd þjáði, tróðan spanga tók þeim við og trúlega þjóna náði.
61. Það nam róma lýðurinn landsmeð ljósu orða færi að hafnar ljóma Hlökk til sanns heilög kvinna væri.
62. Greifinn sjálfur fregnað fékkfrúinnar dyggða æði, laufa álfur og þorngrund þekk þangað gengu bæði.
63. Héldu tal við tigið sprundum tíma heilan nærri, fljóða val um fylkirs kund frétti af drottning skærri.
64. Drottning syrgði son sinn þráttfyrir svinnri tvinna línu, meyjan byrgði harma hátt hulinn í brjósti sínu.
65. Hjónin bjóða helgri frúhratt með lyndi greiðu, allt það góða er girnist nú gjarnan skuli til reiðu.
66. Vex fyrir sætum vináttan stór,vífin misstu sorgar, dúka þöll með drottning fór dýr til sinnar borgar.
67. Leið um stund þó lengi stríðljóst í hyggju þrótti, seima hrund við sjúkan lýð seggjum auðmjúk þótti.
68. Viðrix gildi vík eg frávænni bauga þöllu, skarlats Hildi skal nú tjá hvað skeði í greifans höllu.
69. Hægðist veður, hýrt var loft,hrundið er öllum leiða. So sem skeður sjómenn oft sóttu að orka veiða.
70. Ránar skafla tamir við tóltóku gleði safna, með sinn afla um mjaldurs ból mætir drógu til hafna.
71. Lúnir gengu landið áljóst frá þeirri vinnu, einn þann fengu fiskinn þá, færðu greifans kvinnu.
72. Sundrar þennan sveina lið,senn á þeirri stundu hringa þrenna hans í kvið af hreina gulli fundu.
73. Fofnis bólið færði sveitfylkis mætri beðju, dregla Sólin dyggðug leit dýra þursa keðju.
74. Gullin þekkti glöggt er sá,gaf hún þau niðja sínum, í brúnir hnekkti brúði þá, brjóstið fylltist pínum.
75. Reif sín klæði og reytti hár,raunum lyndið hreyfði, sorgar æði að geði gár, gráturinn tárum dreifði.
76. Sikling frægur sútum ísér nam mest að barma, grátur nægur gekk um bý, gamlir og ungir harma.
77. Þetta fregnar þar sem núþénti voluðu mengi, meyjan gegna trygg og trú tafði hún ekki lengi.
78. Kom til funda vífið viðvísirs hryggva brúði, vill nú stunda að leggja lið ljúfri hringa Þrúði.
79. Drottning sagði og sýndi meðsofnis bólið rjóða, þekkti að bragði, er það fékk séð, Þjassa málið góða.
80. Minnkaði þróttur máls um torgmest fyrir Nönnu hringa, buðlungs dóttir bar þá sorg, búið var henni að springa.
81. Þó nam hylja hún með sér,harmurinn brjóstið knúði, hringa þiljan hugga fer hilmirs væna brúði.
82. Kom til vegar þorngrund því,það er greint í fræði, hrepptu þegar á hörmum sví hjónin aftur bæði.
83. Sorgar tjöldum höllin háhygg eg búin væri, svörtum spjöldum settur þá salar veggurinn skæri.
84. Svanninn vendi sjúkri hirðsíðan aftur að gæta. Ríman lendi rauna stirð, ráði þökkum sæta. |
