Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Grettisrímur 5Grettisrímur – Fimmta ríma
GRETTISRÍMUR
Bálkur:Grettisrímur
Fyrsta ljóðlína:Angrið dvelr mik árla ok síð
Höfundur:Höfundur ókunnur
bls.70–77
Viðm.ártal:≈ 1450
Flokkur:Rímur
1. Angrið dvelr mik ár ok síðer því mest að vónum, eigi byggist ormvangs hlíð upp af fornum spónum.
2. Það var fyrr að hreppta eg heldrhylli dýrra seggja; nú er það harðr heiftar eldr höldar á mik leggja.
3. Hallast af þeim heiðr ok mekter hverfa nöðru grundir; nú hefig *lofts í langri sekt löngum verið um stundir.
4. Virðar efldu vopnaskakog veltu silki grundir; lúna hefir þeim lindar þak löngum komið þeim undir.
5. Heimrinn misjafnt höldum tér,hefir það staðið so lengi; finn eg rétt að fölnar mér fyrða spekt ok gengi.
6. Óðar hefeg ekki parátt í Gneipar vindi; greinum hitt að Grettir var góins hjá beðjar lindi.
7. Gekk sá út er gylfri tafngjörði oft að veita, fríðan leit hann flæðar hrafn framan að landi beita.
8. Halurinn leit á hækings jörð,hann vill úti bíða, þar var skjöldum skipað um *börð, skipið var steint so víða.
9. Létu þeir að landi fleyok lögðu inn til nausta, trúðar stukku tólf á ey; tel eg þá alla hrausta.
10. Brjóta upp naust en báru útbóndans karfa fríðan, fluttu skeið af fiska lút ok færðu í húsið síðan.
11. Ofnir gengur ofan að hlé,ýta heilsar ríka, frétti þegar hver fyrir þeim sé: „Fyrða sá eg ei slíka.“
12. „Þórir er eg af þegnum kenndr,þömb er flestir kalla; bar eg þar löngum blóðgar hendr er bragnar urðu að falla.
13. Ögmund er minn lifri langr,læst hann fæstu kvíða; brestur oss eigi berserksgangr, bilu við aldri að stríða.
14. Er nú bóndinn heima hér?hann vildu vér finna; ætti hann næsta illt að mér ef það mætti vinna.“
15. Hetjan burt með höldum fór –„heldur fátt er manna, heima er nú húsfrú vór hér með ungum svanna.
16. Vær skulum sitja saman um jól,fyrir seggjum vil eg það greiða; vantar eigi orma ból ok alt hvað vili þér beiða.
17. Hamingjan mun yður heiðra mestþó höldar vili það það banna; kappar mega nú kjósa um flest homi þér heim til svanna.“
18. Gengu þeir á garðinn heimok gjörðu inn að vitja; fáliga var þá fagnað þeim, fljóð í stofunni sitja.
19. Fræning biðr að falda skorðfylgi vilja sínum: „Tigin skaltu tvinna *jorð taka við gestum þínum.
20. Bræður rjóða benja kólfok bjóða mörgum ótta, Þórir bóndi ok þessir tólf þik hafa heim um sótta.“
21. Hústrú gjörir með harmi sennhalnum að ansa snjöllum: „Veit eg enga verri menn vera í Noregi öllum.“
22. „Heiðurs kvinnan, hugsa um þaðsem hamingjan kann að veita; *býst hann yður í bónda stað, ber þér eigi að neita.
23. Gjör þér kátt í Gríðar þey,gæfan mun þik hefja; Ögmundur vill yðra mey armi sínum vefja.“
24. Angurið bítur ágætt víf,ansar dyggðug kvinna. „Fyrri vildi eg láta líf en ljótum þjófum sinna.
25. Illskan þik til orða hvetr,er það fjarri sanni; bóndinn gaf þér brauð í vetr beint sem frjálsum manni.“
26. „Saka þú eigi seima brjót,Sagan jötna róma; göngum heldur gestum mót ok gjörum þeim allan sóma.
27. Eigi duga nú orðin klókkvað eyðir grafnings stræta, vopn og klæði af virðum tók ok vildi sjalfur gæta.
28. Seggjum skipar hann sætin í ,sá kann blítt að láta; fljóðin stukku fram í því, flestar tóku að gráta.
29. Kappinn lætur kost ok ölkoma á borð fyri sveina; þar er nóg af vistum völ, varla skortir beina.
30. Ekki vætta brögnum brast,bar hann þeim hornin stóru, sveinar tóku að svelgja fast; sannlega þyrstir vóru.
31. Grettir einn var gunnum nærok gjörði alla káta; þegar að ölið á fóla fær ferliga taka að láta.
32. Flotnar drukku fram á nátt,fæstir þangað vitja; glópar tóku að grenja hátt ok gjöra ei kyrrir sitja.
33. Gotna frétti Grundar hængr,gjarn í stýri váða: „Vili þér bóndi vitja sængr, vífin skulu yður náða.“
34. Fólin sagði firrður dáð,flestu þótti megna: „Þú skalt hafa fyri þegnum ráð, það mun líkast gegna.“
35. Gengur fram ok gjörði í staðgrundir seims að kalla: „Hvílum mega þær hallast að eð hölda vilja spjalla.“
36. Herða tóku þá hryggðar klúthringa nornir þenna; Grettir með þeim gengur út ok gjörir nú margt að senna.
37. Grettir talar við geira Ull,grimmligt þótti hans æði: Yður skal sýna silfur ok gull, sjálig vopn ok klæði.“
38. Kappar fundu klæða búr,kænir voru til víga; hitta má þar hraunþvengs múr, hátt er upp að stíga.
39. Lauk hann upp ok lét þá inn,leikur er mikill á sveinum, sína má þar safala ok skinn sett með dýrum steinum.
40. Hafa þeir ljós ok hugsa umhirslum lúka mörgum, ærið sýndist skratta skrum skræfum þessum örgum.
41. Grettir lætur gilling aftrok gjörði að læsa síðan; kom til bæjarins kesju raftr ok kallar svanna fríðan.
42. „Vífið, fá þú vopnin góðvíg glaðs þinga stefni, víkingunum skal vekja blóð, veiðar eru hér efni.“
43. Brúðrin kvað hjá bóndans sængbrynju eina liggja ok þann fríða fetla hæng, „fyr vildir þú þiggja.
44. Kelli taktu, kappinn, brátt,kæn að éli ríta, krókaspjót að Kár hefir átt, kann það helst að bíta.“
45. Krókaspjótið kappinn greipKjalas ok vermi halla; Því næst tók hann Sölla sveip ok setti á Ægis hjalla.
46. Var sá fús í vopnaglamm,vitjar út að sinni: „Háleygir munu hreppa skamm í húsi voru inni.“
47. Görpum þótti Grettir seinnok gjöra til hurðar víkja; þá var lás fyrir húsi hreinn – „Halurinn vill oss svíkja.“
48. Berserkirnir brutust um fast,bera þeir hugsun stranga, hlaupa á so hurðin brast, hægt var út að ganga.
49. Það má verða ýtum angref þeir lífi halda; brátt kemur á þá berserksgangr er brögðum illum valda.
50. Ganga út ok grenja viðso gall í hávum fjöllum; fyrst kom Þórir fram á rið af félögum sínum öllum.
51. Þynnill spjót á Þóri rakþá með skjótum hætti; oddrinn gengur aftr um bak allt sem krókum mætti.
52. Þeygi gaf sig Þórir við,þann má hetju kalla, oddrinn hljóp í Ögmunds kvið, ýtar dauðir falla.
53. hlaupa af riðinu hver sem gat,hinir eð eftir vóru. Grettir sótti görpum at ok gaf þeim höggin stóru.
54. Keppa stóra kefsar fá,kunna hart að reiða; gilliga lögðu Gretti á ok gjarna vildu hann meiða.
55. Saxi bregður seggrinn þá,sótti að þeim lengi; bítur rétt sem brygði í snjá, bárust sár á drengi.
56. Berserkina í túni tvótjörgu meiður felldi; eigi sýndist eggin sljó, af þeim höfuðin skelldi.
57. Brögnum rennur benja lút,blóðgir mega þeir heita; fjórir komu fyrðar út ok fóru Gretti veita.
58. Höldar sýndu hófligt megn,hlaupa til með skundan; þegar Háleygir horfa í gegn, hrökkva hinir undan.
59. Sefring höggur en sóknin vex,særði hann drengi hrausta; Fáfnir hafði þá fellda sex, flýðu hinir til nausta.
60. Grettir eftir gengur að meir,gjörir nú sókn að herða; inn í naustið allir þeir undan hrökkva verða.
61. Höggum mega þeir víxlast viðr,viljann skortir eigi. Ætlig best að bále[y]gs niðr beðja kaupið hneigi. |
