Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Króka-Refs rímur 5Króka-Refs rímur – Fimmta rímaBálkur:Króka-Refs rímur
Fyrsta ljóðlína:Hér skal nú fyrir hringa brú
Höfundur:Hallgrímur Pétursson
bls.43–51
Viðm.ártal:≈ 1650
Flokkur:Rímur
1. Hér skal nú fyrir hringa brúhróðrar blanda minni, Hleiðólfs skeið á humra leið hafin í fimmta sinni.
2. Vantar dug og hér méð hugvið háttuna ljóða skýru og kemur so til, eg kann ei skil á kenningunum dýru.
3. Þeim er mennt og málið hent,myrkt sem kveða vilja, því orðin spök og Eddu rök ekki margir skilja.
4. Málið prýtt í frœðum fríttfagurt gjörir að hljóma, lystugt tal og Ijóða val lesið um ýta fróma.
5. Ef kvæðin rétt eru kennd og settméð klárum Eddu greinum, þau sýnast greitt sem glansi eitt gull méð eðalsteinum.
6. öllum hent er ei sú menntYggjar fund að veita, mér þó síst, því má eg víst minnstur allra heita.
7. Ekki býð eg œðra lýðóðar smíðið kalda, mínum gef eg mœrðar stef mökunum rétt að halda.
8. Hringa spöng fyrir hróðrar föngef hyggur launum játa, verð eg til um visku gil vinna í allan máta.
9. Hef eg um stund það haft í lund,hýrleg silki eyja, einfalt rétt með orðin slétt efnið fram að segja.
10. Mœlskan fylld í mansöngs snilldmín er komin á enda. Hlýt eg beint, þó sé það seint, til sögunnar aftur venda.
11. Ræðan var í rénan þarRefur víginu lýsti. Bóndinn senn, það sagt er enn, til svaranna aftur fýsti:
12. „Fór það vel, að fékk sá hel,sem fyrr þig gjörði að hæða. Fyrir höggin þau, er hlaustu tvau, heyrði eg margan ræða.
13. Hvaða ráð um hugarins láðhyggur þú til bóta?“ Randa bör gaf rjóðum svör ríkum bendir spjóta.
14. „Í sinni er að sönnu mérsiglu jór að tjalda, ferð mun greið á græðis heið til Grænlands burtu halda.“
15. Gestur kvað: „Þú greindir það,sem gjarnan vildum heyra. Líst mér best, að lægirs hest látir böndum reyra.
16. Hef eg á grun, að minnst þar mun“,mælti Gestur af létta, „í Noreg vært og varla kært, þá vígið bragnar frétta.
17. Þorna grér skal þiggja af mér“,þegninn talar hinn svinni, „fríða þjóð og flæðar glóð ferð að beina þinni.
18. Allt skal veitt og vel til reitt,viljann megum sýna, síðan hér eg sáttur er senn við móður þína.“
19. Refur snýr og rjóður býrránar hestinn dýra, segl við rá nam setja þá, so vill bókin skýra.
20. Vaska menn sér valdi senn,vill úr höfnum leysa. Gladdist hvör, sem henti hjör, með honum í burtu að reisa.
21. Bylgju jór er búinn stór,byrinn tekur að gleðja. frækinn maður fór þá glaður frænda sinn að kveðja.
22. Byr kom skír, en búinn er dýrbrjótur hringa stælti. Gestur stóð hjá geira rjóð glaður og þanninn mælti:
23. „Auðið er ef ekki þértil Íslands framar að venda, rétt í mát þú rita lát reisuna fæstum kennda.
24. Viskan fljót mun veiga njótvafin í hyggju láði, von mín er að verði þér visslega margt að ráði.
25. Um sinnu hlið eg sjálfan biðsólar skaparann dýra, þig láti hann um heimsins rann heill og gæfu stýra.“
26. Skildu þeir að skrafinu tveirskatnar þegar á stundu, settu skeið á laxa leið, ljósar voðir undu.
27. Byrinn þaut við bæði skaut,bar þá skjótt frá landi, vasaði þundur, af veðri undur varð í hvörju bandi.
28. Létti ei för hinn lúni knör,löðurin vaxa þunnu, þar til land við ljósan sand lýðir deila kunnu.
29. Haldið þar að höfnum varhlunna skjótu dýri, lék þá blíð og býsna tíð báran hægt við stýri.
30. Loksins menn að landi senn,leystir af þjáning mestu, létu um stund, en lægirs hund ljóst með strengjum festu.
31. Fjörður var einn so fagur og hreinnfyr flæðar dýri móðu, en hafið við á hvora hlið háir jöklar stóðu.
32. Refur þá, sem ræði eg frá,réði á landið ganga, reikaði fljótt á fjallið mjótt fleygir nöðru spanga.
33. Sér hann þá fjörð hjá fínnri jörðfríðan prýddan jöðrum, með höfða tvo var háttað svo, hvor stóð móti öðrum.
34. Gekk á skip með gleðinnar svipgeira viðurinn prúði, flæðar hund bað færa um sund Fjölnirs inn að brúði.
35. Höfnum að kom hýr í staðhirðir nöðru spanga. Sundið eitt, að sönnu breitt, sá hann í landið ganga.
36. Tiginn rekkur trúr og þekkurtraustum býður gotnum færa skeið um fiska leið fjarðar inn að botnum.
37. Allt var gjört og athugað ört,akker höldar festa. Sú var höfn við sunda dröfn sannlega nær hin besta.
38. Skógur var fyrir skötnum þar,skemmtan olli góðri, landið grænt með listum vænt, laufið stóð í gróðri.
39. Dýrin nóg um dimman skógdrjúgum gjörðu að reika. Fuglar smá að firðar sjá fagurt á kvistum leika.
40. Fríðan kringum foldar bingfeikna jöklar standa. Rekavið um ránar mið rekkar nógan vanda.
41. Byggði dróttin skála skjótt,skatna enginn sorgar. Hélt þar vist um veturinn fyrst veitir sefrings torgar.
42. Þessa hríð með hagleiks smíðhirðir greipar fanna flæðar hest nam byggja best, búinn með prýði sanna.
43. Stóð so gjört um strauma hjörtmeð strengi þeygi mjóa, máttu menn um sjóinn senn sigla bæði og róa.
44. Veturinn líður, vindurinn blíðurvorsins blása náði. Refur hyggur hýr og dyggur halda þaðan af láði.
45. Ránar gamm af reyðar dammrekkar drógu að landi, bjuggu um víst, so bilaði síst, bæði með trjám og sandi.
46. Sigldi skjótt með svinna dróttseggur á fari nýju, hélt so rétt, það hefi eg frétt, hafsins út á glýju.
47. Fomjóts son við Fjölnirs kvonfagrar voðir þandi. Kólgu björn á karfa tjörn kastaði heim að landi.
48. Fannst þar ein við flæðar reinfögur vík á láði, foldin rétt með rindum sett, Refur að þessu gáði.
49. Sá var bær við sjóinn nær,siglu dýrs fyrir stafni. Bóndinn hét, sem beint eg get, Björn að réttu nafni.
50. Bauga bör var blíður og ör,burðuga dóttur átti. Hún var þýð og harla fríð, hrósa slíku mátti.
51. Hringa brú hét Helga sú,helstar listir kunni, lyndis hýr og líka skýr, ljúf í hyggju brunni.
52. Tók þar vist um vorið fyrstveitir bjartra fleina, tíðkaði smíð og tignar lýð tók hann nú að reyna.
53. Varning þann, er hafði hann,hirti ekki að selja. Hygg eg víst hann hugaði síst hjá honum lengi dvelja.
54. Eitt sinn spyr með blíðu byrbóndinn hýr í geði, komumann þá kenndi hann, kátur þanninn téði:
55. „Minn er bærinn brotinn nær,búið hef þar lengi, vildi eg réttur væri settur, virða kann það engi.
56. Viltu kaskur kompán vaskurkosti vorum hlýða, hafa féð og húsin með höldum upp að smiða?“
57. Refur það, sem bóndinn bað,búinn kvaðst að veita, og besta smíð þann bæinn Hlíð birti eg léti heita.
58. Bóndans rann so reisti hann,ræði eg slíkt í letri. Um Grænlands frón sá flýgur són, þar finnist enginn betri.
59. Sagan er gleymd og svörin geymdí Sviðrix hauka inni. Hætti ljóð, en þýða þjóð þökk skal ráða sinni. |
