Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Jóhönnuraunir 1Jóhönnuraunir – fyrsta ríma
JÓHÖNNURAUNIR
Bálkur:Jóhönnuraunir
Fyrsta ljóðlína:Uppheims rósa lagar lind
Höfundur:Snorri Björnsson, Húsafelli
bls.7–12
Viðm.ártal:≈ 1775
Flokkur:Rímur
Skýringar
Fyrsta vísan er undir dýrari hættinum.
1. Uppheims rósar lagar lindlæt eg mengi svala og mærðar ljósa haga hind höldum lengi fala.
2. Bráða kverni soltnir sérsjúga af Rögnis víni; báðir ernir Herjans hér hlakka flognir mínir.
3. Fylli rosta léðna lónsLóðins smíða' eg höldum; snilli kosta séðna Sóns soðna býð eg öldum.
4. Vani kvelda' víða er sá,versin sauma saman nær sjónar elda blíða brá byrgir drauma gaman.
5. Ef á kvöldin myrkrið mámegnan þunga færa dverga gjöldin hljóða há hlýrann drunga særa.
6. Dimmu grandi sorga sennsvipta þjóðir bögur; svefns í landi yndið enn ala hljóðin fögur.
7. Rúms þá gnæfir rökkvað tjaldRögnis beðju dökkva óma hæfir auga gjald, ýta gleðji klökkva.
8. Hver ein jarðar heilnæm lindhingað dropa veiti öll svo hjarðar kynjuð kind krafta sopa neyti.
9. Fæðist blóma hjalið hreint,hugarins bólið glansi, glæðist ljóma talið treint, tungu hjólið dansi.
10. Eimsins duni söngur sá,sjór og fjöllin hríni; heimsins uni eyra á, álfar og fjöllin blíni.
11. Vilji' ei færa hæða herhróður sæmdar máli, nauðugur særa fljótt eg fer fyrirdæmdar sálir.
12. Ef ei kosin Helblinds hirðhelgar ræðu sundin, brennd og frosin standi stirð, stegld og mæðu bundin.
13. Þó stór-kvala óski ennog það hirtast megi Viðris sala verjar senn við mig firtast eigi.
14. Dverga heiti' eg hurði áhorfinn bræði-orðum, Kvásis sveiti æski á eins nú blæði' og forðum.
15. Fyrst Gunnlaðar geymslu rannsgrugg er hulið kera uppþornaðar æðar hans ætla eg skuli vera.
16. Grér! mér ljáðu farið frítt,Fjalar árum hagi, Gustur! kljáðu seglið sítt, Suðri bárur lagi.
17. Möndull stoði stjórnar-blað,styrki Reginn keipa, Litar troði í leka-stað læt eg fleyið hleypa.
18. Báru dýrsins skammvint skrið*skjótt af detta nemur, ævintýrsins upphafið eftir þetta kemur. * * * 19. Tilbar þetta tíma þann– tjáir letrið skíra þá Hlöðver sétti hilmir vann heimsins setri að stýra.
20. Sagan talað suður af Franssvo með orðum getur Portúgalía sé til sanns, samlönd forðum hétu.
21. Þessu stýra ríki réðræsir um það leyti, virðing dýra' og valdi með, Vilhjálmur að heiti.
22. Sterkur, vitur, forprís fann,frægur landa-gætir, í *Lisbon situr, æru ann, með allrahanda mæti.
23. Einkadætur átti tvær,artugar rósir glansa, fagrar sætur þóttu þær, þaktar ljósi kransa.
24. Gvilhelmína eldri erelda sjóar nanna, eisu Rínar alskír hér, yngri hét Jóhanna.
25. Landa bólið fegri' að fregnfljóð ei sýna mátti. Spaníu sjóli gæfugegn Gvilhelmínu átti.
26. Yngra sprundið afbragðs frítteftir var hjá sjóla, vel sér undi hæruhlýtt hretið svara stóla.
27. Gróttu sanda lystug Lofnljúf og geðblíð þótti. Jöfurs landa ástar ofn unni fríðri dóttir.
28. Þar smá-sveina þengill létþjóna' í afreksstandi, þeirra eini horskur hét halurinn Alexander.
29. Vísirs dóttur viðfeldinnvar sá klóta-bendir. Ástar gnótta eldinn sinn aftur á mót hún sendi.
30. Gamni leika mörgu meðmeyjuna kætti unga, klæða eikar gladdi geð, girndar rætti drunga.
31. Fram svo teygja tímar tal,tíðir skarta æsku, unni meyjan ungum hal með allri hjartagæsku.
32. Gott eg met á gamni rof;greint er svo við bæri að hún léti hann leika um of leynt þó með það færi.
33. Elskan hjarði í yndis þey,af henni dró þá vafa; ólétt varð hin unga mey – oft má nóg við hafa.
34. Of nasvísir narrarnernjósnuðu – slíkt er vandi. – Það auglýsa þengli fer þjóðin síslaðrandi.
35. Hryggur og reiður hilmir var,heiftin nasir fyllti, og um leið sitt ekki par orðamasið stillti.
36. Reynist málið svoddan satt– sagði skýfir randa – þá skal bálið hennar hratt holdi og lífi granda.
37. Vel má játa vífið mér,hver volkaði beldinn hana; þann vil eg láta þrælinn hér þola' í eldi bana.
38. Aftur báru öðlings svörýtar bjarta kvendi; hræðslu sára eitruð ör inn í hjartað renndi.
39. Tryggða-banda tróðan svinn,trú sem vera skyldi, Alexandrum ekki sinn opinbera vildi.
40. Nauða standið nísti hastnú að vífi fínu. Dauðans bandið fýstist fast fitja að lífi sínu.
41. Þá njörfa jóðið Hlýrnis hvelhjúpaði treflum skugga unga fljóðið heiftugt hel hugsar að efla og brugga.
42. Hræddist marar blossa Bilbuðlungs svörin þungu; læddist þara tjarnar til, að tapa fjöri ungu.
43. Þá greip hana sorgar sónsár með grönd um stundir; sá hún gana sævar ljón seglum þöndum undir.
44. Grunnleið lallar gammur unnssvo gjörla hjala mátti, af landi, kalla á hestinn hlunns, hvað sem tala átti.
45. Hrópar fljóð á brjóta brands,beiddi að orðum hlera; en sú þjóð kvaðst út af Frans í kaupferðum vera.
46. „Beiði eg fína þessa þjóð“,þá tér sprundið hýra, „greiðið mína för um flóð á Frakka grundu dýra.
47. Á eg margan frænda' í Fransog foreldra lifandi.“ Linna að bjarga kvista-krans kugginum héldu að landi.
48. Gekk svo mær á göltinn Hlésgróin tára-blandi. Skúfur fær að skrölta trés, skautin Kári þandi.
49. Jók dynfari glamma gný,gusaði blóði hafla; tók naglfari að þramma því þusuðu jóðin skafla.
50. Voðir glennti vargur geimsvana að jöfnum sínum þar til lentu lundar seims loks í höfnum fínum.
51. Rínar bjarma rós af fleyrann með sútir nógar; sína harma sagði ei, svo hvarf út á skóga.
52. Liljan fríða leyndum með,löguð dáða sanni, ókennd víða ráfa réð, reisu-þjáður svanni.
53. Meiri er von um menja Línmærðar talið bíði; heim í Lisbon heldur mín Hnikars svala skríði.
54. Skipar að kalla þengill þáþýða klútna tróðu, því hjartans allar æðar á öðling þrútnar stóðu.
55. Þegnar gripu þá í tómt,þóttust vinar missa. Burtu nipurt fljóð er frómt; fylkir situr hissa.
56. Öldin leitar borg og bý,brautir lands og keldur, foldarreita, díki, dý, drósin fannst ei heldur.
57. Hilmis gruni beygir böl,bila hroka gnóttir, að hana' muni ala í dvöl Alblá Lokadóttir.
58. Grimmdar hárrar reiði rann,raunar bar sá parta; iðrast sárra orða hann, elskan skar þá hjarta.
59. „Héðan af blíða sé eg sístsólu lífs á svæði, hrund er fríða horfin víst, hulin kífs í mæði.
60. Ef það vinnur einhver tilaukning rauna bóta, að marar finnur blossa Bil, best skal launa njóta.“
61. Prjálið hljóða minnka má,malið á efna tölum. Málið ljóða endast á, alið í svefna dölum. Athugagreinar
18.2 skjótr] > skjótt í 3. útg. í Reykjavík 1904.
22.3 „Lisbon sive Lissibon, re*ctius Ulyssipons vocatur, því sagt er að Ulysses hafi löndin samtengt með því að gjöra brú yfir þær 42 eyar er þar láu.“ |
