Leið mig, minn Guð, og lát mig ei

Leið mig, minn Guð, og lát mig ei
leiðast af sjálfs míns þótta;
meðan eg hér í heimi þrey
haltu mér við þinn ótta.
Hvört eg geng út eða inn
annastu, Jesús minn,
líf mitt, samvisku og sál,
sjón, heyrn, orð, verk og mál;
flærð djöfuls rek á flótta.

Ljúflega eg þér legg á hönd
lán og heilbrigð mína;
líkama tak og einninn önd
undir trúfesti þína.
Þú átt, já eig þú hér
allt vald og ráð á mér.
Öll er umhyggjan mín
af mér og komin til þín;
so læt eg sorgir dvína.

Hvað skal manneskjan mögla þó
móti skapara sínum?
Adams fall þetta undirbjó
með alls kyns sorg og pínum.
Jesús allt bætir böl,
burt tekur sorg og kvöl,
honum á hendur fel,
hann leysir þrautir vel.
Hægir það huga mínum.

Endurlausnarinn. lof sé þér,
lausn fyrir öndu minnar.
Leystur frá dauða ljóst eg er
lausn fyrir pínu þinnar.
Leystu, lausnarinn kær,
lastanna flækjur þær
sem sál mín situr í,
sorg hef eg, herra, því
lát mig lausn synda finna.

Mín sál! hvað viltu mæla hér
móti skikkun þíns herra?
Arfsyndin gamla amar mér
og enn er forþént verra.
Af því eg allt of frekt
á jók þá fornu sekt
so munu í heimi hér
holds þrjósku kraftarner
hljóta að hjaðna og þverra.

Leystu mig, Jesús, löstum frá
lífið áður en dvínar;
lausnin blessaða leys mig þá
ljóst fyrir undir þínar.
Leys mig, lausnarinn trúr,
og lina mótgangs skúr;
þegar þér þykir mál
þér fel eg líf og sál,
orð og athafnir mínar.

Sáluhjálparinn, sæll Jesú,
sál mín þér ætíð fagnar.
Sálunni miskunn sendir þú,
sálin þér lofgjörð magnar.
Sál minni sýn þú lið,
sála mín, þess þarf við.
Sálin er sjúk og móð,
sálu, þitt blessað blóð,
sálunni sætast gagnar.

Nauðhjálpari, minn herra herra hlýr,
hjálpaðu þræli þínum!
Hjálpræðis blessuð heillin dýr,
hjálpaðu veikleik mínum!
Hjálparlaus hjari eg hér
ef hjálpar þú ei mér;
hjálpa mót holdi og heim,
hjálpa mót óvin þeim
sem vítis veldur pínum.

Lífgjafari minn og líknin fín,
lífinu virstu vægja;
lífsfaðir ertu lífi mín,
lifsmeinum gjör þú hægja.
Líf og sál lofi þig
lífs meðan sparir mig;
líf mitt lifir í þér,
lifðu, Jesús, í mér,
lífi lát löstu ei bægja.

Fel eg mig nú í faðminn þinn,
frelsarinn Jesús sæti,
þó að mér þrengi ánauðin,
eymdir heims og mótlæti,
verði þinn vilji á mér,
vil eg það líða hér;
liðsemd mér leggur þú,
lát mig um síðir nú
lifa með lífsins mæti.
(Hallgrímur Pétursson: Ljóðmæli 3, bls. 156–163. Í útgáfunni er sálmurinn prentaður eftir JS 208 8vo. Sálmurinn er, ýmist allur eða brot hans, varðveittur í 15 handritum og er erindafjöldi mjög misjafn. Þessi handrit eru: Lbs 399 4to II, bl. 35r (3 erindi); Lbs 1927 4to, bls. 297–298 (4 erindi); Lbs 238b 8vo, bls. 113 (3 erindi); Lbs 608 8vo, bls. 143–144 (1 erindi); Lbs 915 8vo, bl. 53r–v (4 erindi); Lbs 1119 8vo, bls. 392–393 (4 erindi); Lbs 1536 8vo, bl. 107r–v (4 erindi); Lbs 1724 8vo, bls. 66–68 (12 erindi); JS 272 4to I, bl. 163v–164v (10 erindi); JS 22 8vo, bl. 16v–17v (4 erindi); JS 208 8vo, bls. 126–129 (12 erindi); JS 443 8vo, bls. 362–363 (3 erindi); ÍB 127 8vo, bls. 629–630 (4 erindi); ÍB 181 8vo, bl. 58v–59r (3 erindi), og AM 92 8vo, bl. 82r (3 erindi). Aðalhandrit sálmsins, JS 208 8vo, og Lbs 1724 8vo eru greinilega náskyld. Hafa enda bæði tólf erindi, hafa bætt við bæninni Gef þú mér drottinn góðan dag. Líklegt er að Lbs 1724 8vo sé skrifað eftir JS 208 8vo. – Hér er algerlega farið eftir útgáfu Ljóðmæla).