Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
VeturinnFyrsta ljóðlína:Hver ríður svo geyst
Höfundur:Bjarni Thorarensen
Heimild:Bjarni Thorarensen: Kvæði. bls.118–121
Viðm.ártal:≈ 1825
1. Hver ríður svo geystá gullinbrúvu hávan of hifin hesti snjálitum, hnálega hristanda hrímgan makka, eldi hreyfanda undan stálsköflum?
2. Glóir á gunnsnörpumgrásteind brynja, hangir ísskjöldur hal á öxlum. Vindur stendur svalur af veifan skálmar, norðljósa brúskur bylgjar á hjálmi.
3. Hann er riðinn fráheimum miðnáttar, aflbrunni alheims og ótta munaðar. Mun ei Vor una né Vellyst þar aldri í Segulheimum á Segulfjöllum.
4. Elli hann ei kennirþó eldri sé heimi og jafngamall guði. Lifa mun hann öllum lengur veröldum og yfir lík þeirra líða.
5. Afl vex því öflgaer hann það nálgast. Harðnar Fjörgyn hans í faðmlögum, hverfist í demant dreyri hennar en grænló skikkju gránar og hjaðnar!
6. Ei hinn ítursterkiafli þó beitir magnlítil grænlit við moldarbörnin. Mjúklega svæfir svo megi ei finna eymdir þau ellidauða.
7. Kemur svo allurog kreistir í sterka jörðu járnarma og jörðu kyssir. Verður hún þunguð af þeim viðskiptum, velur svo ljósmóður sem Vor nefnist.
8. Sagt er fyri VoriVetur flúi! Hvergi hann þó flýr en færist ofar! Vor skríður undir, Vetrar er yfir bringa breið um bláloft gnæfandi.
9. Aldrei inn frægi þófjarlægist svo að hann heims hjóláss sleppi endum tveim eða yfirgefi jarðar neitt það næst er himni.
10. Sést því ásumri miðju fjalls á skrauthnúfum skartið vetrar. Því vill ei heldur þiðna á vori himinhrím á höfði öldunga. |
