Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
KötlukvíslFyrsta ljóðlína:Drynur und fjallsrótum, dimm eru ský
Höfundur:Bjarni Thorarensen
Heimild:Bjarni Thorarensen: Kvæði. bls.127–129
Viðm.ártal:≈ 1800
Flokkur:Náttúruljóð
Kötlukvísl
1. Drynur und fjallsrótum, dimm eru ský,döpur er sunna, en náfölum í jöklinum Skaftafells meinvættur mest magnar þá dynki, en ólga fram sést fljót undan fjalli yfir sanda.
2. Jökulfljót rennur af sandinum svartsent uppúr náheimum berg gegnum hart, dökk gnæfa feigðarkuml eyrinni á, sem ógróin leiði yfir jörðuðum ná um kirkjugarð strjállega standa.
3. Í austri sést jóreykur, gjörist þá gnýr,gumasveit ríðandi að móðunni snýr: sýslumaður Öefiord og presturinn Páll, prúðorður Benedikt – stansar þá áll – og ýta sem fleiri þeim fylgja.
4. Drynur und fjallsrótum, dimm eru ský,dauðinn þar kallar: „Ó! leggið útí.“ Benedikt Öefiord og presturinn Páll, prúðmennin, segja þá „fær er sá áll“ – en þeim varð hann bana þó bylgja!
5. Þeir ríða í jökulfljót svart allir samt,og sem þeir frá landi komnir vóru skammt dauðinn úr launsátri fjallsrótum frá framhljóp í öldu úr jökli hvítblá með strauminum þeirra til þriggja.
6. Reiðskjótar duttu, og duttu reiðmenn,því dauðinn er sterkur, og allir þrír senn losna frá fákum, en fætur þó á fírar tveir komust, en prestur ei sá framar á foldu að skyggja.
7. Frá unnunum svörtu til ljósheima leiðog lukkuna stríðlaust þá vissustu beið. Hinir tveir, Öefiord og Benedikt, brátt bárust á grynning en treystu ei mátt aftur að leggja að landi.
8. Því Benedikt ellin hafði aflinu svipt,en Öefiord hann studdi, til burtu gat kippt vatnskuldinn önd hans frá unnunum blá, en Öefiord þá landstaddir fylgjarar sjá einmana á eyrinni standa.
9. Hann veður þá útí og stefnir að storðog sterklega frambraust – en búið er morð! það drynur í fjallsrótum! dauðinn því frá dapurri í jöklinum meinvætti þá framvalt í annarri öldu.
10. En strauminn hann kljúfandi lagði fram leið,sem lífstraum í mótlæti – aldan framskreið, gnæfði yfir höfuð, og harkaði þá hlakk undir jökulrót, Skaftafells frá helbruna býlinu köldu.
11. Með Þórarni Öefiord í unnir þar hnéatgjörvi og ráðvendni jafnan í té, aldurtjón snillingur ungur þar beið, en alséðan fósturjörð skaða þar leið. – Sá helst til var harmurinn þungur!
12. Forðastu að ríða þann feigðar um sand,í fjallinu er Katla, og ætlar þér grand, kaldhlátur dauða þar gellur í gjá, en grátandi Skaftafells landvættir tjá „Æ hví dó hann Öefiord svo ungur!“ |
