Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Persíus rímur 1Persíus rímur – fyrsta ríma
PERSÍUS RÍMUR
Bálkur:Persíus rímur
Fyrsta ljóðlína:Öllum sé þeim óskað góðs
Höfundur:Guðmundur Andrésson
Viðm.ártal:≈ 1650
Flokkur:Rímur
1. Öllum sé þeim óskað góðser óði hlýða mínum, kveiking orða kveður hljóðs af kunningjunum mínum.
2. Reiðubúinn ræðst eg tilrímnavers að semja, mættu hlotnast hróðrar skil hörpu Sónar temja.
3. Skemmta öðrum og svo mér,ef einhvör vildi heyra, hugur og vilji einatt er, en öngvan hlutinn meira.
4. Öðru megin mælsku skortmá eg hjá mér finna, en annars vegar yndið kort og einveru fásinna.
5. Hvað skal þeim að dilla dáttsem drifinn er burt frá mengi, hvörsu sem hann hljóðar hátt heyrir til hans engi.
6. Til að sýna mannvits mótmærð á fætur reisi og með stuttri bragarbót bekkinn skálda leysi.
7. Hér má letruð ljóðakornlesa á kveri mínu, þjóðin kallar fræði forn, fyrr voru á látínu.
8. Hlýði til hvör sem heyra kannog hefur ei skemmtan betri, en njóti hvör er nema kann nytsama grein úr letri.
9. Acrisíus öðling réðutan á Grikkja láði, dóttur átti drottning með, hún Danae heita náði.
10. Sú var drósin dægileg,drengi má það tæla, mælskustuttur strax verð eg stórum vænleik halda.
11. Bar hún þó af brúða ferðsem brennda gull af eiri eða perlan pardus verð af potta rauðum leiri.
12. Fylkir hafði fengið spá,fæddist sveinn af sprundi sem sinn afa fjöri frá fella og ríkjum mundi.
13. Í læstum turni lukti mær,lét úr málmi smíðast, so enginn skyldi afmors fær auðar gefni þýðast.
14. Danae sat öll dægur einþó dögling stundum kæmi. Setur hann fyrir silkirein sauma og annað næmi.
15. Umgang hefur enginn þarutan sjálfur tiggi, því ekki neinum unnt þess var inni hjá meyju byggi.
16. Hilmir þykist heldur trausthafa um sætu búið, ætlar að lifa uggalaust, en upp á hitt mun snúið.
17. Fyrir að spyrna fráleitt erforlög Adams barna. Eður hvörninn lukkast lofðung hér lagnaðinum að varna?
18. Kóngsins mær í koparturnkreppist utan ferða, margir fá af meyju spurn, mun þar raun á verða.
19. Einn dag situr æskilínundir hússins glugga, sólin mitt í suðri skín, sá þar enginn skugga.
20. Úr lofti inn um ljórann dattlíkast daggar regni, draup í kjöltu gullið glatt, gleðst því svanninn fegni.
21. Hyggur hún slíka himnagjöfhafi sér guðinn senda, breiðist undir utan töf oturs verðið brennda.
22. Fyrri ei veit til frúin þaren flæðar bríminn skæri að karlmanni orðinn var og allvel gengur næri.
23. Mærin lét þar meydóminn,móðurnafnið keypti, í gyllinregni rétt um sinn ræsir út sér steypti.
24. Eftir níu mána mundmærin þegar að bragði fæddi son á sömu stund, svein á brjóstið lagði.
25. Nú sem þengill þangað erþegar kominn að vitja, undrast frú með augum sér undir barni sitja.
26. Kemur að honum stans og styggðmeð stóru ofsa sinni: „Hvaðan kemur bölvuð blygð byrjuð dóttur minni?
27. Bana hef eg heitið þérhappalausu vífi, ef þú brygðir útaf hér erlegu hreinlífi.
28. Sé eg hvorki vill né velvöktun örugg duga né forboð mitt, því fáheyrð vél fengu það yfirbuga.
29. En hvorki skal sá hóru sonyfir höfði mínu standa, né fleiri barna verða von af vefju góins landa.„
30. Hilmir leiddi hringþöll út,hélt hún á sínu jóði, fetar ofan að fiska lút fylltur grimmd og móði.
31. Er hún þá rétt sem lítið lambleóns með hrammi dregin, sitt þó stærir dýrið dramb, digurt bógna megin.
32. Snótin vill afsaka sig,sér væri ekki að kenna, orðum með áminnilig mýkja vill ofsa þenna.
33. Faðirinn væri sá að sveinsem að er hærri mektar, kunni nokkra klóka grein, kóngur eður stærri slektar.
34. Byrgir hann allan bænastað,bt´ðin ein skal ráða, víkur brotnum báti að með barnsmóðurina þjáða.
35. Ofan í þetta ferjuflakfleygðist svanninn hýri, út á opinn æginn rak, árar brast og stýri.
36. Rétt af landi stormur stóð,stillir vill so kjósa, undan spennir fagra fljóð, firrtist strönd og ósa.
37. Þengill horfði á þangað tilþau bar á víðinn bláa, sýndist ofan í svartan hyl sökkva ferjan hláa.
38. Kvað þar hefði kafnað spákonstra norn er sagði, sem þau vondu ósköp á öðlings forlög lagði.
39. Kænuhróf með kvendi hrekst,kafna ekki náði, til bjargar alltjafnt eitthvað leggst ófeigum að ráði.
40. Bylgju köfin kannar drós,kvíddi við að deyja, ein þar fyllti, önnur jós aldan, mátti segja.
41. Barni hélt hún hvað á gengur,hvort mun æpa meira. Sem eg ekki um svannann lengur, við söguna kemur fleira.
42. Framar greina fyrst eg hlýt,frá Danae reika, Júpíter hét kóngur í Krít, kunni margt að leika.
43. Megtugasti í miðjum heimmilding um það leyti talinn var að tign og seim, títt er vífi hans heiti.
44. Fjölvitugur á konstra kyn,kynngi og missýningar, marglátt fróður á meistara dyn með álrúnir slyngar.
45. Eftirlits þá ellin vannaldurinn leyfa honum, heiðnir frá eg héldi hann hæstan af guðonum.
46. Einn plánetinn og svo eraf hans nafni heitinn, fagur og vænn sem vitum vér, vænstur um stjörnu reitinn.
47. Sá var fylkir faðir að sveinfyrrgreindum í ríki, bólað hefur með baugarein, brugðist gulls í líki.
48. Tiggi hefur talið tiltíma þann er hún skyldi ala barn með eðlis skil, aftur hverfa vildi. 49.Uggði hann að græðgi grams granda mundi svanna, setur upp faldinn siglu gamms, siglir um leiðir hranna.
50. Var það ekki vonum fjær,víst sér hetjan búna, Grikklands megingeimi glær gín yfir barn og frúna.
51. Júpíter í sjóvolk sártsækja vífið náði, berast lét með barnið klárt og brúði að eyjar láði.
52. Serifus hét útey einer hún nam að lenda, dularklæðum kóngurenn kæru gjörði í venda.
53. Hvarf hann burtu þar frá þeim,þorði ei með fíki færa barn og frillu heim fyrir konuríki.
54. Því Júnó drottning stolt og styggstraffar Jóvis klæki ef það vissi falda Frigg fram hjá sér hann tæki.
55. Danae fjármann finna réð,fullvel þóttist veiða, brúði tók og barnið með, beinan veitti greiða.
56. Þótti vænt um þorna Lín,þenkti eignast brúði, eins og báðum augum sín unni menja Þrúði.
57. Vífið öllu veik á frest,verst með soddan hætti, vanmáttug og lasin lést lífinu síðan hætti.
58. Fróni þessu einn ræsir réð,reikar hann um stundir einn dag liði ýta með út um þorp og grundir.
59. Sér hann skammt frá sínum veg,sat við hirðirs leyni Danae heldur dægileg, dillaði ungum sveini.
60. Leist honum vel á lauka hlíð,lagleg sýndist kæri, ávarpar með orðin blíð auðþöll hvör hún væri.
61. Lengi var hún til þess trauðtelja nafn og ættir, lofðung gleðst og gullskorð bauð greiða tryggð og sættir.
62. Þá kóngurinn veit hvað kæran erkyngóð, dýr í haldi, hefur frúna heim með sér hirðirs burt úr valdi.
63. Sér að giftast sætu bað,sæmdir vann að bjóða, vannst um síðir þengil það þorns var föstnuð tróða.
64. Pílumnus hét kóngur kænn,kenndur að sínu nafni, stillir bæði sterkur og vænn, stoltra herra jafni.
65. Ólst þar upp hinn ungi mannsem áður vann eg skýra. Persíus kallar hoffólk hann hans og móðirin dýra.
66. Fegurð hans og frábærleikflestir mundu kjósa en mín er of dauf mærðar kveik það mynduglega að glósa.
67. Kinnin rjóð sem rósin dýr,rétt var munnur í lagi, ennið fríða, augun hýr eins og geislann sæi.
68. Hörundið bjart sem hvíta mjöll,hárið gulli skærra, sköpun hans og skikkun öll skilning gengur hærra.
69. Danae ól við buðlung börnbeint á tímans færi. Þaug voru prúð á prísinn gjörn þó Persíus langt af bæri.
70. Persíus ólst þar upp með sann,sem áður vann eg skýra, til íþrótta ýmsra kann, er allra vinur dýra.
71. Stjúpsinnað bar gramur geð,grómt um sveininn uggði, á ýmsar þrautir eggja réð sem aldrei vinnast hugði.
72. So var sveinninn sigursællsóknir strangar heyja, heim kom jafnan heill og sæll, hlotnaðist ekki að deyja.
73. Um síðir hugðist sjóli bertseggnum fjörráð spinna. „Þá eð fyrsta frægur ert ef fer þú Gorgon vinna.„
74. Svo kom til að sveinninn fórí sókn við ógnar gríður, líka vannst það laufa Þór, lukkaðist ekki að síður.
75. Danae hefur feigð um flúð,fóstri heldur sínu, það mun kóngi í þanka búð þyngri afla pínu.
76. Feðrunum gengur stundum stíftstúlkunum hjúskap spara. Áform þeirra ei fær hlíft eigi hitt fram að fara.
77. Reiki heldur ræðan brutten ráðist að því kýma. Þanninn hverfur stirð og stutt stefjum blönduð ríma. |
