Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Vofa HlöðvisFyrsta ljóðlína:María af sæng á fætur fló
Höfundur:Baggesen, Jens Immanuel
Þýðandi:Jón Þorláksson
bls.361–364
Viðm.ártal:≈ 1800
1. María af sæng á fætur fló:„Frelsa mig Jesú! auma.“ Öll sveittist köldu mengrund mjó með braki þá sér hurð upp sló, — betri guð bitra drauma!
2. Beið þar köld vofa, bleik og löng,búin sem nár, hinn aumi, sem til stórs einskis stundi og söng, stytti þar með sín ævigöng í harms æ-stöðugum straumi.
3. Kom þar löng vofa, köld og bleik,í kufli grafar, hinn aumi unnustu sína’ er aldrei sveik, þótt undan skryppi stolt og keik og hæddi hans harm í laumi.
4. Leið þar bleik vofa, löng og köld,líkklæðum í, hinn aumi, er í trúfastrar ástar gjöld án vonar mein tók þúsundföld og hneig fyrir harma glaumi.
5. „María! heyr frá moldar byggðmyrkri þinn vin heldofa! Gef mér aftur þá trú og tryggð sem til þín bar í lífsins hryggð, svo eg vært megi sofa.“
6. „Eg þeirri trú og tryggðum þértæra mun fyrr aldregi, en þú hingað í fang mitt fer, og festir þær með kossi, mér sem á lífs veittir vegi.“ –
7. „Í fang þitt ei eg fara vil,fáráðan hvað mun stoða? Misst hafa varir mínar yl, minn ískoss hels þig færir til í köldum arma hroða.“ –
8. „Nei, heyr þinn dyggva drepna vinfrá dauðans hljóðum kofa! Gef mér nú trú og heitin hin hér sem eg veitti lífs um skyn, með ró þá mun eg sofa.“ –
9. „Forn heit og tryggð eg fulla vilfyrr gefa þér aldregi en altaris með mér arkar til og þau með baugi festir skil sem á lífs veittir vegi.“
10. „Í kirkjugarði’ eg köldum liggí kistu og dimmu leiði, mín afturganga hér er hrygg, Hlöðveri þínum, jafnan stygg ei neita, nár hvers beiði.“
11. „Hönd ljósa réttir honum sprund.„Hér er þín tryggð án rofa, þannig heil fengin þér í mund, þig haf svo burt á grafar fund með ró svo megir sofa.“
12. Hún sig í klæði færði fljótt,um frúaláfann breiða arkaði vill þá alla nótt, eltandi lík af kærleiks sótt á milli myrkra leiða.
13. „Kemst þér, Hlöðver! í kistu hjákæra þín, siðu viður? Ef mætti rúm til fóta fá að festa langan helblund, þá strax til þín stigi niður.“ –
14. „Mín kista er stutt og mjó svo vartmér einum rúm kann lofa, þar er svo kalt, þar er svo hart, þar er svo hljótt og dauft og svart, þú kannt ei þar að sofa.“
15. Nú gól haninn, og sig lét sjásæll morgunn brátt fram skína. „Lif vel, María!“ — í brún því brá — „blessi guð faðir þig himnum á! Eg hverf í hvílu mína.“
16. Vofan þagnaði og burtleið bleikblakks meðal trés og steina; um kinnar runnu á auðar-eik alblóðug tár, nær þenna reyk sá ei, en sig þar eina.
17. „Mun þér, ástvin! þín María sármæta brátt hels á skeiði?“ undireins luktust augun klár, eins köld og steinn, svo bleik sem nár, hún niður datt og deyði. Athugagreinar
Undir fyrirsögn stendur:
„Snúið úr döndku eptir Baggesen (Ludvigs Gjenfærd) i Ungdomsarbeider II, 105–110). Eptir tveim handritum.“ |
