Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Tíðavísur Jóns Hjaltalíns yfir árin 1779 til 1834 6Sjötta tíðavísa yfir árið 1784 – 1. til 38. erindiFyrsta ljóðlína:Dvalinsleika leiftrandi
Höfundur:Jón Oddson Hjaltalín
bls.13–16
Viðm.ártal:≈ 1775
Flokkur:Tíðavísur
1. Dvalinsleika leiftrandilýsir dimman æginn. Skjótt framdregur Skinfaxi skíran nýársdaginn.
2. Datum ritar rekka þjóðrétt mun ári nýju seytján hundruð friðar fróð fimm og áttatíu.
3. Liðna árið raunarammtrúði gæðastandið. Mun það verða minnisamt meðan byggist landið.
4. Flúði tíðin lista ljúf,lengi harkan varði. Kalla má að stingi í stúf, steyptist flest er hjarði.
5. Fimbulvetur ferligur,fárra maki að kalla, huldi sköflum harðfenntur Hnikars beðju alla.
6. Gripir nærðust naumliga,nöguðu elju Rindar, jafnt við skafla járnharða jálmuðu kjálkatindar.
7. Hvað sem ekki hafði þvíhús og fóðrið inni hrundi dapran dauðann í drepið af vesöldinni.
8. Eins og hrannir hafs við lónHárs á beðju þungri lágu skorin skeifna ljón skinin, dauð af hungri.
9. Slíkum kynjaógnum áundra þjóðir flestar. Náðu falla nærri í strá nautin, féð og hestar.
10. Hinu, sem þó hafði róhungurs fyrir kvölum, liðaveikin bana bjó og benti að dauðasölum.
11. Aumt er að líta út um bý,eru tómir hagar. Býlin leggjast eyði í, angrið fram úr skagar.
12. Fólkið hrynur hungri afhópum saman niður. Margir vaða hryggðarhaf, horfinn er gleðifriður.
13. Sótt og kvillar mæða með,margir þar af deyja. Hinir síðan gramt með geð grátnir eftir þreyja.
14. Heyskap lítinn höfðu mennhér um sumars stundir. Þetta græða góðviðren sem ganga um þessar mundir.
15. Hluti mikla þegnar þóþangs úr ranni fengu. Þeim það sæta saðning bjó er sárhungraðir gengu.
16. Sumra trú eg minni og málí megnum sóttum þrotni. Aðrir drekka dauðaskál djúpt á mararbotni.
17. Suðurnesjum sagðist afsvipull dauðans voðinn sexæring þar keyrði í kaf kólgan dreyra roðin.
18. Bát úr Engey burtu sleitbrim á þara-rönnum, annar fórst í Eyrarsveit á með fjórum mönnum.
19. Skjálftan jarðar fælist frífólkið enn um stundu er fjórtánda ágústí Ísa hrærði grundu.
20. Hrana beðja hristist fest,hægðum þjóðin sleppti. Árnessýsla allra mest af því skaða hreppti.
20. Bæir víða bifuðust,byltust sumir niður. Skálholtshúsin högguðust hræring þessa viður.
21. Þó dómkirkjan sé fúin frektföst hún stóð að vana. Það var yfrið undarlegt, ellin studdi hana.
22. Flúðu bæinn biskupar,blöskrar við það öldum, lágt á jörðu, letrað var, lágu menn í tjöldum.
23. Öldin bæjum flúði frá,færðust hús úr skorðum. Svoddan undur enginn sá Ísa fyrr á storðum.
24. Margur hreppti meiðsli þarmaður í þessu kífi. Tvær manneskjur, tjáð það var, töpuðu einninn lífi.
25. Farsælt er í hýra höndhjálparans að falla. Hann kann leiða lúna önd lífs til dýrðarhalla.
26. Fengið hefur fyllta von,fagnar sælu-hnossi Þorsteinn Stepháns síra son sem að var á Krossi.
27. Guð lét æðstu unun fáeftir raunabyrði síra Þorberg Eyri á í honum Skutulsfirði.
28. Öndu hniginn höldar þóhuldu jarðar-rofi síra Þorleif sem að bjó í sýslu Múla á Hofi.
29. Síra Jón með listalagLaufás þént sem hefur finnur dýran hvíldarhag, hægt í jörðu sefur.
30. Borgarfjarðarsýslu sásæmdi dómum snjöllum játast liðinn, ég vil tjá, Jón á Hvítárvöllum.
31. Hann var ljúfur höfðingsmann,hýr með lund ónauma, gestrisni ei gleymdi hann, gjörði vel þeim auma.
32. Því hefur engla helgur herhér úr táradalnum fært hans öndu fús með sér friðar upp að salnum.
33. Menntum hlaðna mannvalið,margra reifður hrósi, Lárus Scheving skildi við, skoðar Guð í ljósi.
34. Eyrarbakka kaupmanns knör,kafinn þrautum vöndum, hreppti enn nú feigðar för fyrir Mýrdalssöndum.
35. Fley og góssið fór í sjó,falið mararsandi, fólkið allt með fjöri þó, frelsað, náði landi.
36. Herra Árna þrautin þver,þakinn Rínarsólum, sest nú fjáður best sem ber biskup nýr að Hólum.
37. Hönum fylgir friðargnægð,farsælr, yndi, sómi, vinsæld, gleði, hugarhægð, heiður, gæðablómi.
38. Sendi eg aftur ómavalupp að þagnarlandi. Erfitt fellur hryggum hal að hreyfa ásablandi. |
