Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Deila holds og sálar af heilögum ritningum útdreginFyrsta ljóðlína:Hjónasinnu hugsa eg títt
Höfundur:Ólafur Guðmundsson í Sauðanesi
bls.262–265
Viðm.ártal:≈ 1600
1. Hjónasinnu hugsa eg títt,hvönær muni linna. Holdi og anda lyndir lítt, löngum stunda ráðið sitt, eina reynir annað þanninn vinna.
2. Sælu vil eg, sagði hold,sitja, njóta ráða; dýrleg klæði, dúka, tjöld, drykk og fæði, sveinahöld, sætu mæta og sængarföng til náða.
3. Sálin talar, minnast máttmanninn þann enn ríka. Þá hefur sælu séð og átt, síðan kvöl á allan hátt, þoldi í eldi þorsta mestan líka.
4. Hold svo deildi, hafði skrautHester mest hin væna, veraldar sóma sannan hlaut, sælublóma lengi naut, svanna bönnum sálar heilsu ræna.
5. Sálin talar, tignarstétttel eg það vel sæmi, í virðingunni vér höfum frétt var í sinni fátækt rétt, heldur skyldir hygginn þiggja dæmi.
6. Hold svo buldrar, besta súbirt og virt er gáfa, gleyma ekka af eignum nú, eta og drekka sæll sértu, meðan í náðum máttu þetta hafa.
7. Sálin talar, sæll er mestsönn í minni ræta Drottins fræði er deyfa best dauðans æði svo ei sést; um vora næring virðist hirðir gæta.
8. Holdið kvað, vild eg féð sem flest,fast og laust eg ætti, í kistum gull og klæði best, af kosti full sé húsin mest, milda vild að vísu kjósa mætti.
9. Sálin talaði, sjáðu þannsöfnuð stofnað hefði, húsrúm brast að hirða hann, hældist fast enn ríki mann, feigð að bragði fékk svo ekki tafði.
10. Hold svo deildi, heilög skrifthælir Salomon vísa, meira góss og gull hefur hreppt, en girni oss þó aldrei sleppt, dýrð hans virðist Drottinn hátt að lýsa.
11. Sálin talar, tyggi baðtvennt sig vanta skyldi, sækja óbyrgð* sverja kvað, *Ath. sælu og ofdirfð fylgjast að, heilum mælir hljóta ætíð vildi.
12. Hold svo buldrar, blessun þáblíður Guð oss veitir, utan trega auðgar sá alla vega sem verða má, dýrum varast dæmin þeim að neytir.
13. Sálin talar, fæði og föt,fullur kallast auður. Þetta líki glöggt eg get góss og ríki eftir lét, hvör sem er í heiminn kominn snauður.
14. Hold kvað, vild eg herradómhalda og valdi stóru, virðing næðist full og fróm, flestir hræðist tignarróm, hollir allir hlýði boði vóru.
15. Sálin talaði, soddan lofsjóli á stóli heyrði, heiðri feginn hófst við of, hæsta eigi virti gjöf, þengil engill þennan í dauða keyrði.
16. Hold svo deildi, dýrðleg ráð,Daníel man eg halda. Virðing hlaut um heiðna láð, herra skraut og kónga náð, látinn játum lukku ekki gjalda.
17. Sálin talaði, sæmd þá fékk,sönn að kenna fræði. Ísrael í útlegð gekk, aðstoð vel þá hlífði þekk, heiðið lið að léti betur bræði.
18. Hold kvað, völd ei hafa kannheimur nema af Guði, lánuð verði lagnað þann og lukku færði þeim sem ann, kjöri eg mér sem mest þá bestu prýði.
19. Sálin talaði, fyrir flóðforkar sterkir lifðu, Euachim sú þrekna þjóð, þar með grimm ei lengur stóð, seinast neinum hreysti kostir hlífðu.
20. Hold svo deildi, Samson sæll,sannast kann af hreysti, heiðnum virtist hann ei dæll, hörku firrtist margur þræll, kröftug höft af kyni sínu leysti.
21. Sálin talar, Samsons máttsátum gáfu helga. Landi Júða sýndi sátt, sveit óprúða hrakti þrátt, svikinn veikum varð í jörð að fylgja.
22. Hold svo buldrar, herrans gjöfhönum vonum líka, hvör þá fær hann þiggur bréf, að þeim sé kær fyr utan ef, hæst er traust að hafa gáfu slíka.
23. Sálin talaði, aflið eittekki þóknast hönum. Þó það holdi hafi veitt hitt af mildi virðir neitt, að óttunst rétt og á hans miskunn vonum.
24. Hold kvað, vild eg vænleik minnvera meira dæmum, svo þann heiður þekki hinn, þar af leiður verði sinn, í frægðar nægð af frómum blóma kænum.
25. Sálin talar, Absalonætt hans þótti fríður, af sæmd varð óður svika þjón, sínum föður vildi tjón, fegurð plagar fylgja helgan síður.
26. Hold svo deildi, Máríu manmestir kostir prýddu, en þó væri yfrið væn óskum stærri fékk hún bæn, siðir víða sóma frómum hlýddu.
27. Sálin talar, helgust húnhlaut ágætust vera. Á trú og ást lét öngvan grun, auðmjúk sást að meira mun, fríðleik síður finnum þanninn gjöra.
28. Hold svo buldrar, klárt er kenntkóng þinn langi eftir. Vænleika sem víst hefur hent, hlýð og sjá um þessa mennt, föður auð að fús og húsum slepptir.
29. Sálin talaði, andleg eræra vor sem girnist. Svikul þekkist sælan hér, sómi blekkist oft á sér, þeim Drottinn óttast dýrðar stærð ei fyrnist.
30. Hold kvað, vild eg heilsu lánhafa um ævi mína. Mæða, tregi, mein og smán metnað eigi vinni rán, líf í gæfu líti kæti sína.
31. Sálin talaði, tveir og sjötrúðu Júðar spilltir. Lausn þeim herrann lét í té, líkþrá verra hygg það sé í andargrand þeir allir féllu villtir.
32. Hold deildi, um helgan Pálhrelling illa kenndi. Þriðja sinni Satans tál að sigra kynni byrjar mál, biður Guð í burtu hirting vendi.
33. Sálin talar, sjá þau ráðsæll er Páll fékk aftur. Sig skal lægja lundin bráð, lát þér nægja mína náð, í veikum ríkur vottast Drottins kraftur.
34. Hold svo deildi, Drottin sístdauði gleður og helja. Heilsa, kæti og blessun býðst, bæn þakklætis þiggur víst, þann mildur vildi mátti sótt ei kvelja.
35. Sálin talar, þörf er þérum þetta rétt að hyggja. Kross sinn beri sinn í sér, sá það kjöri að fylgja hér, vist hjá Christí kann ei annars þiggja.
36. Hold kvað, vild eg viska mín,væri stærri máta, mælskan snjalla mjög vel skín, mannlof varla um það dvín, enginn þrengja orði þyrði játa.
37. Sálin talar, tungur þrjártil hjá Pílat voru. Vitur líst og völdum hár, var þó síst í dómi klár, lítið hlaut því lof af gáfum stórum.
38. Hold svo deildi, Davíðs sondýrum orðstí‡r náði. Megn og stór var mennta von, mjög langt fór því ríka kvon spurði, heyrði speki frekar þráði.
39. Sálin talaði, soddan vitsannleikann ei hatar. Frið og trú hans fróma rit, finnur þú ei tóman lit, hlýðni lýð og heiðri Guði játar.
40. Hold svo buldrar, bækur ossbirta margt og kenna, viskan nefnist vænsta hnoss, við það jafnast ekkert góss, þó annað linni ætíð njótum hennar.
41. Talar sál, Guðs ótti erupphaf happa, speki.* *Ath. Sá í hönum hegðar sér hygginn vonum virðist hér, lof ei efum lýðinn síðan veki.
42. Sanna kann eg, segir hold,sælutál með völdum. Mæðu fá og mar[g]s kyns gjöld misjafnt ná þó fram á kvöld, illa hollan auð í dauða höldum.
43. Gætir ætíð, segir sál,seðjir, gleðjir auma, enn þó leynist lukku tál, löngum reynist völt og hál; nægð og frægð í einu rænir nauma.
44. Sanna kann eg, segir hold,sóma tóman skugga. Líður skjótt sem fölni fold, fellur ljótt og verður mold, Öndu grandar ekki fékk að hugga.
45. Gætir ætíð, segir sál,sið og frið að haldir. Drottinn hatar dreiss og brjál, drambið ratar seinna bál, fróman sóma frekar mjúkur gjaldir.
46. Sanna kann eg, segir hold,sæla heilög heiti í trúar sið um alla öld, að elska Guð, minn hlífðarskjöld, blessun þessa bið eg Guð mér veiti.
47. Gætir ætíð, segir sál,sælli heill er heima, góðfús rækir guðlegt mál, gjarnan takir herrans skál, hirðir virðist hlýðinn sauð að geyma.
48. Líttu kvittur letrið á,leyfi eg gjöf að virða. Upp að skrifa og öðrum ljá, eftir hafa og herma frá þrenning bannar þetta góss að myrða. |
