Pontus rímur – tólfta ríma | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Pontus rímur 12

Pontus rímur – tólfta ríma

PONTUS RÍMUR
Bálkur:Pontus rímur
Fyrsta ljóðlína:Nú vil eg biðja ýta vera
bls.137–145
Bragarháttur:Úrkast – óbreytt
Viðm.ártal:≈ 1575
Flokkur:Rímur
1.
Nú vil *eg biðja ýta vera
alla hljóða,
meðan tólfta kveik eg kera
Kvasirs ljóða.
2.
Látið ása löginn dýra
loða í eyrum,
á meðan vér Ponto ævintýra
eitthvað heyrum.
3.
Hann var kóngsins höllu frá,
so helzt á skógi;
fyrir mæta bar hann meyjuna þrá
af manna rógi.
4.
Kóngsson lét sér alla múka
eiða vinna,
ekki munni upp að lúka
eður af honum inna.
5.
Við einn hann gjörði eðelmanna
so orð að ræða,
lét hann silki og samet þennan
sveininn klæða.
6.
Hest og brynju, hlífar voða
honum réð gefa,
sagði hann skyldi sendiboði
sinna bréfa.
7.
Bréfið skrifar sjálfur þá
með sinni hendi;
öllum skyldi eitt það fá,
sem öðling sendi.
8.
Svarta riddara í sverða kífi
sig hann nefndi;
öllum köppum, sem eru á lífi
í eitt hann stefndi.
9.
Allra landa listamenn
hjá Lostabrunni
gjöri að koma göfugir senn
að grænum runni.
10.
Svört munu höldar hitta tjöld
með hvítum dröfnum;
þar munu þakin þeirra spjöld
af þessum nöfnum.
11.
Þar mega fríðan friðarboða
finna á ræðum;
lukku hjólið hvítt má skoða
hans á klæðum.
12.
„Á ríkissprota hann mun halda
í hendi sinni
og svo nöfnum yðvarra spjalda
öll í minni.“
13.
Í hvíta dögun skyldi frægðar
burtreið byrja;
þar mun ekki vonin vægðar
vera að spyrja.
14.
Mánadag hvörn um príma tíð
sig prúðir tjái;
hann skal greina hvör sig fríður
hafi á stjái.
15.
Friðarboðinn vill honum vísa
á völlinn víða;
þann mun hitta hvörn sem prísar
hamingjan fríða.
16.
Þar má líta riddarann svarta
ríða af skógi;
hann mun bera hlíf so bjarta
í hjörva rógi.
17.
Sá mun herra hvörjum einum
burtreið bjóða;
þrír skulu ríða rétt með greinum
við riddarann góða.
18.
Ekki skal sá frægðar fundur
fyrri linna
en annarhvör gjörir auðar lundur
yfir að vinna.
19.
Hvör sem slysið heldur fær
sá herrann góði,
fegurstu sig hann frú eður mær
fram fanginn bjóði.
20.
Hann skal henni hlýðni tjá
í hvörs kyns máta
og þjónustu alla þá
með yndi að játa.
21.
Svarta riddara segi hann kveðju
svinnri brúði
og so þar með alla gleði,
sem áður trúði.
22.
Ef svarta riddara einhvör sigrar
seggurinn gildi,
hann má senda hetju vigra
hvört sem vildi.
23.
Að ári liðnu skulu allir
aftur mætast;
í hófi því skal heiðurinn snjallur
hvörjum bætast.
24.
Hvör sem burtreið bezt má hrósa
í benja sulli,
hann mun lenzu og kórónu kjósa
af klára gulli.
25.
Hvör með sverði vinnur sigur
sá skal hljóta
gullkórónu og glæstan vigur
til gleðibóta.
26.
Sveinninn fór að finna þá,
sem frægstir vóru;
leitar hann um lönd og sjá
þar lýðir fóru.
27.
Þessum stefndi listamaður
að Lostabrunni;
bjó sig hvör einn bragna glaður
sem bezt hann kunni.
28.
Langa gjörðu lýðir för,
sem lysti að stíma,
allir að lýta álma bör
þá um þann tíma.
29.
Flykktist þangað fjöldi manns
úr flestum löndum;
gildir báru grænan krans
með gylltum röndum.
30.
Stoltir riddarar stefndu heim
og stigu af hestum;
friðarboðinn fagnar þeim
með fögnuð mestum.
31.
Styrkvan fundu stallara þann
er stálin bendi;
ríkissprotann hafði hann
í hægri hendi.
32.
Fékk í tjöldum fæðu mönnum,
fóður hestum;
var þar alls kyns veitt að sönnu
af vilja beztum.
33.
Á skálum gulls þeir skenktu vín,
sem skatnar vildu;
villubráðin veittist fín
af vilja mildum.
34.
Nú skal segja bragnar bjuggust
burtreið heyja;
það mun fregna af frúnum dyggvust
falda eyja.
35.
Mándags að morgni einum
menn sig tygja;
hugsar margur af herrum og sveinum
hreysti drýgja.
36.
Flugéls tjaldið sáu þeir svart
og sett með steinum;
glóaði það með gullið bjart
og geislum hreinum.
37.
Af sögðu tjaldi riddara svarta
sáu þeir ganga;
þessi burgis ber so bjarta
brynju spanga.
38.
Hefur hann staup í hendi eitt
af hreinu gulli;
það hefur hamingjan hilmir veitt
í hjörva sulli.
39.
Þar með jós hann vatni um grund
sem víðast kunni;
leið yfir myrkur langa stund
hjá Lostabrunni.
40.
Fjölga tóku ferlig undur,
en foldin stundi;
hugðu flestir heimurinn sundur
hrynja mundi.
41.
Myrkrið tók að minnka senn
og móðan hvíta;
furðar þetta flesta menn,
þá firnin líta.
42.
Fuglar komu flestir aftur
að fögrum runni;
þokunnar var þrotinn kraftur
þessum brunni.
43.
Stolti riddarinn stígur á bak
með stími nógu;
sveinar veita vopna tak
til víga dógu.
44.
Hans var hestur sterkur og stór
í stríð að skeiða;
greyptur er hvör af gulli skór,
með glæstum reiða.
45.
Þessi hestur fríður þakinn
flugéls pelli;
hann sá enginn nokkur nakinn
niður að velli.
46.
Dýr er reiði döglings settur
dýrum steinum;
hann má heita hofmann réttur
í hvörjum greinum.
47.
Hjálmur og skjöldur skein sem sól
á skelfi vigra;
þann mun styðja hamingju hjól,
sem hann skal sigra.
48.
Hefur sá spjót í hendi eitt
af hörðu stáli;
greint er það muni glaðél beitt
ei gjört af táli.
49.
Spenna fætur sporar með gull
á spillir hringa;
honum dæmist hefðin full
til heiðurs þinga.
50.
Svarti riddarinn veik fram vegar,
vendur hringu;
skaut þá margri skræðu þegar
skelk í bringu.
51.
Nú er hann kominn á víðan völl
að vinna hreysti;
skjálfa grundir, skógar og fjöll,
þá skeiðið þeysti.
52.
Og nú segir, að Vernarð fyrstur
vill út ríða;
hann var mjög á heiðurinn lystur
hart að stríða.
53.
Tekur hann nú að tygjast fljótt
og treystir megni;
hleypur í söðulinn heldur skjótt
sá hringa slegni.
54.
Burtstöng þrífur báðum höndum
brjótur fleina;
hentar valla hvössum röndum
hann að skeina.
55.
Ef nú finnur ekki þann,
sem að honum nægir,
hvar mun hitta hér þann mann
hans hreysti lægir.
56.
Renna saman á reiðar dýrum
riddarar bráðir;
eykst af fundi ekki hýrum
öngvar náðir.
57.
Er það líkast eftirdæmi
af útreið mestri,
sem önnur reið eða elding kæmi
af austri og vestri.
58.
Látum þessa leikast við
í löngu tómi;
nú er eg fús að finna grið
að fólksins dómi.
59.
Mæðist ræðan mér nú hér
að mæla lengur;
hverfur erfi og hróðrar ver
og Hrumnings fengur.
60.
Læt eg þrætu Lóðins hér
að lyktum falla;
takið laka tólftu þér
upp talda alla.