SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Rostungurinn fór á frónFyrsta ljóðlína:Rostungurinn fór á frón
Höfundur:Hallgrímur Jónsson Thorlacius
Heimild:Lbs 437 8vo. bls.736–739
Viðm.ártal:≈ 1700–1725
1. Rostungurinn fór á frónfram af sjóarhrönnunum, fáséður við laxalón með löngum skögultönnunum, ámátlegust augnasjón efst í hausapönnunum hræðslu jók og hugartjón hjá oss strandamönnunum, vér bjuggunst út í sverða són og söfnuðum að oss grönnunum, bóndinn hvör og þeirra þjón þessum gengdu önnunum þó komið væri nætur nón og nauða kvíði á svönnunum hjálpaði engin hér til bón, vér hýddum burt á fönnunum eins og komnir út úr ón alsveittir á skjönnunum, bundu skrímslið Bjarni og Jón sem bágt var öðrum slönnunum, sleit hann strengi líkt sem ljón svo lágu þeir í spönnunum eins og væri allt af spón eða gras á hrönnunum.
2. Hvör einn vopn í hendi barHárs af eisu þundunum, ljáir bæði og lensurnar lágu í greipar mundunum, búnir út í brodda skar, blóð að tappa úr undunum, til atfarar lést enginn spar ofarlega á grundunum, það átti að stinga hann þar og þar og þjósir vega í pundunum því rostungsgreyið gæti ei par, gjálfurs líkur hundunum, allir gáfu álíkt svar af oss stála þundunum að betra næturverk það var en vera í fasta blundunum svo frægðin þessi hér og hvar heyrast mætti af sprundunum að broddurinn skyldi blóðugt far beina hryggjarlundunum. Það varð ei nema stans og star hjá storðar hefrings sundunum og svo fór hann út á mar ódrepinn af fundunum. |