Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
BarbarossakvæðiFyrsta ljóðlína:Keisari nokkur, mætur mann,
Höfundur:Guðmundur Bergþórsson
Heimild:ÍB 183 4to. Viðm.ártal:≈ 1700
Skýringar
Stutt ævintýr um afgang þess nafnfræga keisara
Friderichs Barbarossa. Með lag: Utanlands í einum bý etc. 1. Keisari nokkur, mætur mann,mjög sem bækur hrósa, staðnum Tyro stýrði hann, stillir líka Sídon vann – frægur nefndist Friðrik Barbarósa.
2. Keisarinn hafði kristinn sið,kvaldi heiðnar þjóðir. Stillir efldi stálaklið, stríddi jafnan Tyrkjann við – menn hans leiddi marga hels á slóðir.
3. Saphadinum son hans þásíðast rak á flótta. Fljótið Nílus nærri lá nefndu Sídons sloti frá – heiðnir þar í hlupu strax af ótta.
4. Mikill fjöldi manns þar dó,margir ei landi náðu, hilmir ei sér hlífði þó, hestinn fast með sporum sló – miður en skyldi menn að kóngi gáðu.
5. Fljótið var svo strítt og strangtstöðvað gat sig varla; hrakti kóng og hestinn langt, hrópar því með geðið krankt – biður að hjálpa bragna sína snjalla.
6. Frægur herra féll í kaffastur í stigreipsbandi, milda Guðs það miskunn gaf mæddur náðist sundi af – hálfdauðum varð hönum komið að landi.
7. Allir grétu er það sjá,ungir og gamlir bæði. Hægðar leita hilmir þá, hönum spretta klæðum frá öndinni svo öðling heldur næði.
8. Í Vísirs andlit virða liðvatni sló að bragði. Mætur raknar milding við, mælt gat undir andlátið – með upplyftum augum þetta sagði:
9. Blíði Jesús, bið eg þiger beiskleik dauðans kefur. Í þér huggar sál mín sig sem fyrir vatn og andann mig í skírninni endurgetið hefur.
10. Tak mig að þér, útdreginnúr hörmungaflóði, í þitt ríki eilíft inn; andann þér eg befel minn. Líkna þú mér, lausnarinn Jesú góði.
11. Guðlega svo gramur dó;grétu kristnar þjóðir – fyrir mæðu fékk hann ró – fylkirs eftir lifir þó minning fræg og mannkostirnir góðir.
12. Fólkið allt um tún og torgtók upp hryggðarklæði. Grefta kristnir gram með sorg göfuglega í Tyroborg. Þar er endað þetta litla kvæði. |
