Eitt kvæði um þakklæti fyrir sköpunina | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Eitt kvæði um þakklæti fyrir sköpunina

Fyrsta ljóðlína:Þú sem girnist að þekkja Guð
bls.215–216
Bragarháttur:Hymnalag: aukin stafhenda
Viðm.ártal:≈ 1600
Með hymnalag
1.
Þú sem girnist að þekkja Guð,
þar með vildir hans halda boð:
Trú þú að hann sé andi einn
almáttugur, skær og hreinn.
2.
Guðdómur sá var sjálfur fyrst,
segja kann enginn slíka list,
ævinlegur svo aldrei má
endi neinn verða hans ríki á.
3.
Ósegjanlegt er allt hans ráð,
ógnarlegur og fullur af náð,
réttlátur, vitur, lifandi ljós,
líknsamur, trúr, hann birtist oss.
4.
Þessi vor Guð er þrennur og einn,
það játar sérhvör lyndishreinn.
Af heilagri Skrift það skynja má
þó skilning beri þar fæstir á.
5.
Þetta sýnir oss sólin hrein,
sér þú gjörla að hún er ein;
hiti og birta þó er þar
og þriðji geislinn sem að ljómar.
6.
Huggar mig best í hvörri nauð
að hugsa um það, minn sæti Guð,
í móðurlífinu miskunn þín
svo mjúklátlegana sá til mín.
7.
Samtengdir þú sinar og bein,
síðan veittist mér öndin hrein;
nóga veittir mér næring strax,
nú síðan allt til þessa dags.
8.
Í móðurlífinu hafða eg hægð,
heilnæmrar fæðu bestu nægð;
af þrenging öngri eg þoldi væl,
það bar fyrir mig móðurin sæl.
9.
Fæðingar neyð þá móðir mín
mesta þoldi hryggðar pín
hönd þín, faðir, sem helgust er,
hana leysti og tók við mér.
10.
Í faðmi þínum þú fóstraðir mig,
fyrir það vil eg nú prísa þig;
á móður brjósti og mjúkri dyggð
mína gladdir þú ungdóms hryggð.
11.
Í skírnar laug varð eg skepnan ný,
skylda eg aldrei gleyma því
að heilög þrenning í hvörri neyð
hjálpar mér fyrir þann skírnar eið.
12.
Skilningar vit þú veittir mér
svo væri eg ein skepna líkust þér
með nauðsynjar allar eðlis míns
svo að því neytta eg kærleiks þíns.
13.
Foreldra gafstu mér fróma menn,
fyrir það lofa eg nafn þitt enn,
sem alhuga lögðu á það mest
ungdóminn minn að tyfta best.
14.
Kristileg ráð þau kenndu mér,
kosta skyld eg að hlýða þér.
Eg fyrirleit þín og þeirra boð,
það fyrirláttu mér, Drottinn Guð.
15.
Lærifeður með ljúfa mennt
líka hefur þú, Guð, mér sent
í foreldra stað að fræða mig;
fósturhönd þín er nákvæmlig.
16.
Ólst eg svo upp við orðið þitt,
af því gleður sig hjartað mitt;
svo hefur þín en sæta náð
sannlega skyggnt um allt mitt ráð.
17.
Allan leist þú minn ungdóms brest,
afplánaðir mín lýtin flest
svo sem eg væri barnið best,
braut eg einn þér þó móti mest.
18.
Englar þínir, minn góði Guð,
gerðu mér alla hjálpar stoð;
gættu mín fyrir þitt blessað boð,
bjargandi þrátt í allri nauð.
19.
Vitið með aldri veittir þú,
veika bið eg þig styrkja trú
að eg þig mætti elska nú
svo aldrei dvíni lofgjörð sú.
20.
Herra Jesú, vort hjálpar ráð,
hell þú yfir mig þinni náð;
fyrir Guðs orð, það góða sáð,
svo gæta eg þessa jafnan gáð.