Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Rímur af bókinni Júdit 6Rímur af bókinni Júdit – Sjötta rímaBálkur:Rímur af bókinni Júdit
Fyrsta ljóðlína:Skyldi eg færa skothent vín
Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum
bls.163–166
Viðm.ártal:≈ 1600
Flokkur:Rímur
1. Skyldi eg færa skothent vínað skemmta þjóðum ef stund sú væri stæði á prím með straumi góðum.
2. Eg verð að breyta bragarins snilldog börnum færa; alls við leita ef þau vildu eitthvað læra.
3. Það hef eg meint um þessar nætur,þú munt frétta raunaseint mun reist á fætur ríman sjötta.
4. Hvarf eg frá þar Hóloferneshöfuðið missti, dauður lá og Júdit firnin á sig lýsti.
5. Herrar nú og Akíor einninnyfir því fagna af lifandi trú og litlu seinna lofsöng magna.
6. Júdit bauð þá árla dagsá efsta múr höfuðið hins dauða hengja strax með hjörna skúr.*
7. Með horna blæstri herðið allirhræðslu gný svo hundrað rastir heyrist kall um hauður og bý.
8. Svo sveinum þeirra bregði í brúnog blöskri þá ef dauðan herrann, hugsar hún, þeir hrópa á.
9. Þá þeir líta búk í blóði,bólginn ná, hæst mun bíta af hugarins móði hræðslan þá.
10. Keyrið fast á flótta þáef fældir verða með járnið hvasst sem orka má til eftirferða.
11. Eg segi þar af, kvað seima hrund,með sorgarbætur, að Drottinn gaf þá alla undir yðar fætur.
12. Þá Akíor vissi gjörning Guðshann gleðst þar viður. Heiðni þess hins leiða lýðs hann lagði niður.
13. Umskurn tók og ætíð bjómeð Ísrael, dyggðir jók með dýrri trú og deyði vel.
14. Þegar sem lýsti þeytast hornog þá var fest höfuðið fyrst á hæsta turn með hrópið mest.
15. Þá varðmenn heyra vopna þráþeir vekja fóru þann í dreyra dauður lá með dumbi stóru.
16. En ekki þorðu framar að freistafyr hans valdi heldur en gjörðu harkið mest hjá herrans tjaldi.
17. Þeir hernum ráða hvílusveinahér til eggja í soddan voða svefn að meina sjálfum tiggja.
18. Með gabb og hræðslu Gyðingar hótagrimmum pínum; hér eru mýslur hlaupnar út úr holum sínum.
19. Bagóa uggði að Júdit mundihann örmum vefja. Þettahugði hertugans blund í hvílu tefja.
20. Við svefnherbergið slær hann lófumsaman með æði. Bærast hvurgi hvað sem prófast hertugans klæði.
21. Hann lætur sparlak lyftast fráog líkið sér. Sveinninn varla mæla má sem mögulegt er.
22. Reif sín klæði kappinn sáog kvinnu leitar. Hlaup með æði hefur hann þá til hilmirs sveitar.
23. Þessi kvinna ebresk einhefur Assúrs veldi kunnað að vinna mesta mein og magt hans felldi.
24. Nabógosors göfuga magtsvo gjörði að háði. Höfuðlaus liggur hertuginn lágt á hörðu láði.
25. Höfðingjar, sem heyrðu það,þeir hryggðust bæði í raunum þar þá rétt í stað og rifu sín klæði.
26. Ráðalaust var riddaraliðaf römmum ótta. Brást þeim traust og brugðu við svo brátt á flótta.
27. Ísraels börn þá óvina sinnaótta líta þau herða vörn og höggva ei minna en hrottar bíta.
28. Óvina flokkur fór á dreifog féll í strá. Margra hrökkur hausakleif í höggvum þá.
29. Óseas bauð að óþjóð súsé elt úr landi eða liggi dauð svo leysist nú sá lýða vandi.
30. Um allar borgir yfirmanns boðþað útgekk þá að herða sorgir á heiðnum lýð og höggva í strá.
31. Borgarmenn af Bethúílaþar búðir kanna sem herinn þenna hröktu frá með hreysti sanna.
32. Heim í borg þá herfang barmeð hvörs kyns mæti. Misstu sorgar, múgurinn var með mesta kæti.
33. Allra handa herfangs plógur,sem hvör má virða, varð í landi lengi nógur lýð til byrða.
34. Af flótta rekstri fóru heimmeð frægð og auði, nýta hesta, nógan seim, með naut og sauði.
45. Jóakim biskup Júdit fannog allir prestar. Fljóðsins visku heiðrar hann og heillir bestar.
46. Ertu, segir hann, Ísraels lýðiæðsta skart sem djásnið meyja, dýrleg prýði af dyggða art.
47. Fyrir þig veittist frelsi nútil fullra náða. Af blíðum Drottni blessist þú til bestu ráða.
48. Í fullan mánuð feng er mestmeð fólki skipt. Af herfangs ráni hlaut eð besta hringa nift.
49. Gjörsemi hrein og gullið skærtmeð góðum klæðum, eðla steinum er henni tært og öðrum gæðum.
50. Guð vor blíði gefi þér náðþá gleðjunst vær. Allur lýður amen kvað við óskir þær.
51. Nú fagna allir eins á láðen ungir dansa. Gamlir karlar Guðs af náð til gleðinnar ansa.
52. Júdit söng af ást og trúþann ymnann góða. Fögur og löng var lofgjörð sú sem letrin hljóða.
53. Þeir lofuðu Guð með fríðri fórnog fylla heiti, bæta ráð og brestinn hvörn svo blessan veitist.
54. Hólofernis hervopn öllmeð hlíf og sverði í musterið festi falda þöll svo fordæmd verði.
55. Mánuði þrjá var Júdit allsí Jórsalaborg lýðnum hjá til helgihalds en horfin sorg.
56. Í helgidómi var hátíð settá hvörju ári, fyr sigurinn fróma sungin rétt sá sálmurinn klári.
57. Gefið var leyfi lýðnum þeimsem líkar þá. Til Betulía borgar heim fór bauga ná.
58. Fæ eg ei mælt um fegurðar blómné fremdir vífs. Ætíð hélt hún ekkjudóm til enda lífs.
59. Um Ísraels landið að æðsta lofiðaf öllum bar. Ekki mundi mjög við of, það maklegt var.
60. Í manns síns húsi hélt sig velhið hýra sprund, dyggða fús að dapri hel og dauða stund.
60. Hundrað vetur og heila fimmað hér nam þreyja. Svo hermir letur hringþöll svinn þá hlaut að deyja.
61. Áður gefur hún ambátt sinni,Abra, frí. Nú hefur hún lof þó lífi linni lengi af því.
62. Hjá sínum manni, Manasi, varhún mild í grundu. Ljúfur svanni lofstýr bar á lífsins stundu.
63. Frændum síns hins fróma mannshún fénu býtir. Hildi líns því lýðurinn lands svo lengi sýtir.
64. Í hennar tíð þá hafði enginnherför rétta á Ísraels lýð og ekki lengi eftir þetta.
65. Sá mikli sigur mun þar enní minni standa, heiðarlegur, svo halda menn og hátíð vanda.
66. Einum Drottni æru og dýrðskulu allir vanda. Bragurinn þrotni því skal mærðin þanninn standa. |
