Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Rímur af bókinni Júdit 1Rímur af bókinni Júdit – Fyrsta ríma
RÍMUR AF BÓKINNI JÚDIT
Bálkur:Rímur af bókinni Júdit
Fyrsta ljóðlína:Skáldin hafa það skrifað í letur
Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum
bls.147–150
Viðm.ártal:≈ 1600
Flokkur:Rímur
1. Skáldin hafa það skrifað í letur,skal því allvel trúa, að lesnar sögurnar lærist betur ef í ljóð þeim mætti snúa.
2. Stundum skáldin mæla margtmenn það kalla ýki. Gott er að hafa þá gleðinnar art að góðum mönnum líki.
3. Fyr ungmennum skal öllum sennum það tala að vanda hvar fyrir Guð svo gjörði menn, hann gaf þeim skilnings anda.
4. Maðurinn hefur því mál og vit,mynd Guðs ber svo hreina, yfir skynlaus dýr, sem skrifast í rit, hann skuli það kunna að greina.
5. Fyrst vill Guð vér þekkjum þanní þrenning einn að vera skapara vorn og heiðrum hann sem heiminn kunni að gjöra.
6. Síðan vill að bænin blíðberi oss vitnið sanna. Vér leitum hans um lífsins tíð sem ljós er skyldan manna.
7. Og eftir lífið englavistendalaust að halda, skapara vorn að lofa með list og lifa um aldir alda.
8. Svo að vér skynjum skyldu þá,skaparans réttan vilja og orð hans lærum jörðu á sem oss gaf hreint að skilja.
9. Því játa eg mér sé meir en skyltmannvits teikn að sýna svo vilja Guðs vér fengjum fyllt að fræða granna mína.
10. Í trausti Guðs eg gjöri sem fyrraf góðri Skrift mér kvæði til þess eins, ef annar spyr og ungdóm þar með fræði.
11. Fær því margur kvæðakverkeypt með hægu verði sem Biblíu ekki ber með sér svo börnin fróð að gjörði.
12. Hvað Drottins hjálp er dásamleg,í diktan vilda eg færa. Þegar að neyðin þvingar mjög þetta er gott að læra.
13. Arpaksat hét stillir sterkurer stýrði Medía ríki; í þann tíð virtist vitur og merkur svo varla fannst hans líki.
14. Ekbatana hét öðlings borg,sú efldi stýrir landa: [skýra] Hennar múra, hús og torg lét hagleik bestum vanda.
15. Herlegt port sem hæsta turnmeð hvörs kyns list og prýði svo þann tíð rann ei þaðan af spurn að þvílíkt fyndist smíði.
16. Af miklum heiðri metnast sáMedía kóngurinn sterki; sóma vill og sæmdir fá af soddan snilldar verki.
17. Nabogosor nefna skal,niflung Sýrlands þjóða, að Níníve borg, í sínum sal, sat með hermenn góða.
18. Þá árin hafði tíu og tvötiggi stjórnað landi styrk af öðrum þjóðum þá og þreytti stríð með brandi.
19. Af magt og heiðri metnast kannog mestu linnasýki. Arpaksat lét helslá hann og hélt það gjörvallt ríki.
20. Um Ciliciam sendi boðog svo til fleiri landa; gildlegt bauð þeim geira roð eða ganga sér til handa.
21. Um Austurlöndin öll í sennog inn til Gyðinga þjóða, kaskur lætur kóngurinn kostinn þennan bjóða.
22. Kóngar neita kosti hansog kváðust ríkin verja, hvör sitt land með múga manns þá milding vildi herja.
23. Þegar sem heyrði þessi svörþengill Sýrlands drótta í hjartað fló sú heiftar ör að hreppti af margur ótta.
24. Við sína tign og sætið fríttsór og ríkið besta hann skuli öllum hefna strítt sem honum ei eiða festa.
25. Að liðnu ári leyndartallofðung hefur enn mildi við höfðings menn í háum sal hefnast því hann vildi.
26. Ráðgjafar með ræsir þaðráða úr málum vöndum, með herskildi, sem hilmir bað, að hefna á öllum löndum.
27. Heimtir til sín hertugann þann,Hólofernem sterka, sem fleina rjóða fullvel kann, fús til slíkra verka.
28. Við hertuga þennan hóf svo tal:Þú hefn á öllum lýði; legg þú allt það ýtaval undir mig með prýði.
29. Þú skalt herja á þessi lönder þvert að vestri liggja svo gjörvöll þjóð mér gangi á hönd eða grið skal engin þiggja.
30. Hundrað þúsund hertuginn bjóherlið vítt á stræti og tuttugu þúsund þar til þó, það var allt á fæti.
31. Tólf þúsundir þess að auk,þó með heiðri mestum, við bakkakólf og benja lauk bogmenn alls á hestum.
32. Undan sér lét orkuhnárallt það herlið venda með úlfalda og ótal fjár, einninn gullið brennda.
33. Hólofernes hélt á staðmeð hvörs kyns auð og mengi, korn og gull svo kunni það klárt að reikna enginn.
34. Vagnar hans og vaskur hervöllu þakti nærri svo öngvan flöt þar auðan sér sem engisprettur væri.
35. Hann kom fyrst með herinn þann,þar heita fjöllin Angi, úr Sýrlands ríki og sigurinn vann með sókn og ofsa gangi.
36. Langt er að færa í ljóðaverslönd og borga heiti þau sá harður Hólofernes hjó með brýndum hneiti.
37. Suður og austur sóknarfrekursenn að skömmu bragði Hólofernes herja tekur og heiminn undir lagði.
38. Yfir um vatnið Evfratesallt tók hann að herja; sem eldur í sinu út sig les og eyddi þeim sem verja.
39. Honum í móti ei höfðu traustheldur en börn og kvendi. Til Damaskum kom hann um haust og hveiti gjörvallt brenndi.
40. Eldinn þann og ógna heróttast landsins mengi svo þaðan af hvar sú fregnin fer frá eg sig verði enginn.
41. Allir kóngar óska sérundirgefni að veita heldur en falla fyr þeim her, friðar með góðu leita.
42. Það bauð hvör að þeim sé kærtþaðan af skatt að gjalda af sínum löndum sé það vært sjálfum lífi að halda.
43. Kvikfé, borgir, lýði og löndtil lífs og góðra náða. Það felum vér á þíns herra hönd; hann skal öllu ráða.
44. Þá nam stöðvast herför hans,hirðmenn velur sér besta af þeim fræga múga manns, mæta gripi og hesta.
45. Ótta þess, sem af honum stóð,allar þjóðir kenna og stilla hvörs kyns strengja hljóð að stöðva herrann þenna.
46. Goða hofin þeir höfðu misstsem hilmir bauð að skerða en göfgva sig með sæmd og list svo mun breyta verða.
47. Hvör sá maður er hertuginn vannhjátrú skyldi snúa, ef náðir fékk þá neyðist hann á Nabogosor trúa.
48. Eftir þetta eflir styrenn um löndin fleiri; undir leggur allt sem fyrr og eykst því hræðslan meiri.
49. Get eg ei öll þau grimmdarverkgreint í óðar smíði sem Hólofernis höndin sterk hefur þar gjört í stríði.
50. Flyst hans óðum ferðin bráðfram og vó með brandi austanvert á Edóms láð allt að Gyðinga landi.
51. Heilan mánuð hélst þar viðog helstar vinnur borgir; fólki Guðs því felmtrar við og fékk af margur sorgir.
52. Gyðingar hræðast hernað þannog hertogans villu ljóta að Jerúsalem muni eyða hann og altari Drottins brjóta.
53. Einstig láta athuga mestog allt til varnar búa en Guð mun lýð sinn geyma best, gott er honum að trúa.
54. Þó undan falli í óði flest,einkum skikkan landa, borga heiti og héraða mest, hér skal ríman standa. |
