Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Rímur af bókinni Júdit 3Rímur af bókinni Júdit – Þriðja rímaBálkur:Rímur af bókinni Júdit
Fyrsta ljóðlína:Í þriðja sinn skal mærðar malt
Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum
bls.156
Viðm.ártal:≈ 1600
Flokkur:Rímur
1. Í þriðja sinn skal mærðar maltmeiskra áður en dofnar allt því hitunar manni ber til böls að bregðist kveik hins góða öls.
2. Efnið kvæða er einka fríttþó óðar smíð sé vandað lítt, þiggi börnin þetta kát, þau eru jafnan lítillát.
3. Því vil eg kenna þetta ráðsem þörf er að allir fengi gáð: Yfirbót sönn er Kristí kær, kæru börn, það stundum vær.
4. Vor náttúra er vond og spillt,vélasmiðurinn fær oss villt. Ekki er hægt við synd að sjá, sækjum allir lækning þá.
5. Getnaður vor og fæðing fyrstfullt er allt með syndalyst. Endurfæðing, skírnin skær, þau skaðleg mein í burtu þvær.
6. Vér skeikum oft af skírnar eiðí skaðleg föll og afbrot leið eins og sá sem komst á kél úr kafinu upp en hélt ei vel.
7. Ef kafar hann upp í annað sinnátök verður að reyna stinn. Á einni fjöl komst oft til lands, það iðran merkir syndugs manns.
8. Heiti skírnin hjálpar fjöl,úr háska fyrst oss bjargar vel. Yfirbót kallast önnur slá er vér seinna fleytunst á.
9. Í synda djúp oft sökkvum værsíðan að skírn oss alla þvær; iðran hreina herði þá hvör sem girnist landi ná.
10. Iðran heitir angur og trú,umbót lífs í heimi nú; svo sem að Davíð diktar glöggt, Drottinn virðir hjartað klökkt.
11. Guðs fólk þetta gjörði títtþá gengu að því nauðir strítt; af heitri iðran, hjartans bæn, hjálpin veittist fyrir það væn.
12. Áður fest eg Austrar farþar Akíor frómi leystur var. Fyr Ísraels herra heim í borg hann var leiddur, firrtur sorg.
13. Þeir frétta brátt hvör byndi hann,birtir gjörla aðburð þann. Þá höfðingjarnir heyrðu það á hné fallandi þegar í stað.
14. Með öllum lýð þeir hrópa háttað himna guð sinn birti mátt hvörn Akíor leyfði ljóst sem má; hann leysi nú bæði hann og þá.
15. Líttu, Drottinn, lýðurinn kvaðá lækkan vora í þessum stað en fjandmenn þessa fell í strá er fyr sitt dramb oss herja á.
16. Þá alla nótt með angri baðÍsraels fólk í greindum stað en Ósías hafði Akíor veitt og æðstu mönnum heimboð eitt.
17. Hólofernes herðir straxhermenn sína annars dags. Til Betúlía borgar heim býsna múgur fylgir þeim.
18. Taldi eg áður traustan her,hann tók að auk í fylgd með sér hrausta menn af hvörri þjóð; af hernum þessum ógnin stóð.
19. Þá Betúlía borgar mennsjá býsna her þann að þeim renn, á hné fallandi hræðast meir, himna Guð á kalla þeir.
20. Einstíg fjalla verja velvaskir menn af Ísrael; halda vörn sem hafa til þrótt á hæðum uppi dag sem nótt.
21. Þá Hólofernes hugði aðhvar hleypt var vatni inn í stað, renni stokka heggur hann svo hvörgi síðan vatnið rann.
22. Lýðinn sótti þorsti þáþó þeir hefði brunna smá, þar neyslu vatni náðu á laun, nóg var þeim að slíku raun.
23. Ráðgjafar mæltu víking við:Veistu herra að borgar lið hvörki hefur nú hug né megn héðan af oss að vega í gegn.
24. Á hæðum uppi halda sig,hér fyrir viljum eggja þig bívara láta brunna þá, borgar menn það deyða má.
26. Hertuga ráð það hagar í vilsvo hundrað manna skikkar til að bívara sérhvörn brunninn einn, til bragða slíkra ekki seinn.
27. Í tuttugu daga þorsti þarþjáði allt í staðnum var. Fyr Óseam gekk þá allur lýður og öldungunum þá kosti býður.
28. Vér viljum fyrr, að fólkið kvað,með friði gefa upp þennan stað, ganga svo á hertogans hönd heldur en meir vor kveljist önd.
29. Vér höfum til vitnis himin og jörðað hefði fyrr sú sáttargjörð gengið eftir vorri vild þá væri nú ekki neyðin gild.
30. Betra er það vér þjónum þeimþó þar fyrir missum auð og seim en kveljist vorar konur og börn fyrst kunnum ekki að veita vörn.
31. Vér megum halda vorri trúþó veitum þessum hlýðni nú; því kjósum heldur krankan deyð en kvelji oss lengur þvílík neyð.
32. Sárt var lýðsins sorgarkveinen sumra bæn var klár og hrein; játuðu þar með syndir sín svo mælandi af hugarins pín:
33. Vér höfum styggt þinn veldismáttog vorir feður á líkan hátt en mikil og stór er miskunn þín, mildi Guð, oss leys frá pín.
34. Herra, legg þú hirting áen heiðna lát oss ekki þjá svo hugsi ei sú heimska þjóð að hafir þú engin ráðin góð.
35. Þá Óseas þar til færi fékkfram fyrir lýð með tárum gekk, bað þá enn þó böl sé grimmt bíða til þess liðin er fimmt.
36. Fáu vér ekki fullting sennfáum að liðnum dögum enn þá skal breytt sem biðji þér, betra ráð þeim Drottinn sér.
37. Þetta fréttir ekkja einþar innan borgar lyndis hrein, Júdit mild hvör menntir bar og Meraríe sú dóttir var.
38. Ísraels komin af ættarliðer það glöggt að kannast við; af Símeons kyni svo skal tjá, sjálf fimmtánda Jakob frá.
39. Hún hafði átt einn mætan mann,Manasses var nefndur hann; andast hafði á akri sá eftir því sem bækur tjá.
40. Grafinn var hann í breiðri borgBetúlía en ekkju sorg hafði Júdit hjartaklár haft eð fjórða síðan ár.
41. Hús það eitt var herlegt smíðþar hélt sig þessi ekkjan fríð, klædd í sekk hjá kvinnum sat, kenndi hvörki öl né mat.
42. Hvörn dag nema þá heilagt varhafði Júdit fastað þar. Sú var bæði fögur og fróm, frægan hafði manna róm.
43. Að ótta guðs og auði rík,ekkja fannst þar varla slík; einum Guði svo unni fast að engin tunga gaf henni last.
44. Júdit sú, sem sagða eg frá,sendi á fund við herra þá Kambrí hét og Karmí þeir, komu til hennar báðir tveir.
45. Eg hefi spurt, að Júdit kvað,að Óseas vilji gefa upp stað þegar sem líða þrír og tveir þessir dagar en ekki meir.
46. Held eg þetta heimsku ráð,hvað mun slíkt orð öðlast náð, heldur reiði og hefnisamt himna Guði að setja skammt.
47. Því er mitt ráð að iðrunst núaf innstri rót og góðri trú, ráði snúum á réttan veg því reiði Guðs er stöðvanleg.
48. Bræði manns er beisk og hörð,blygðast ei við mjúkleg orð en reiði Guðs þá gengur hæst gjarnan fylgir náðin stærst.
49. Því leitum Guðs með lifandi trúað lækkan vora aumka nú, gefi oss eftir góðvild sín gleði en svipti hryggð og pín.
50. Óvina dreiss og drambið ljóttDrottinn lægi furðu skjótt því vér erum snúnir villu frá og vitum hann einn að kalla á.
51. Foreldrar vorir fengu smánfyrir þá synd og ævirán; að öðrum guðum þéntu þeir þess var von hann reiddist meir.
52. Með þolinmæði og blíðri bænbíðum þess að hjálpin væn af Drottni kemur og heiðinn her hinn fær smán en frelsunst vér.
53. Þér höfðingjar huggið lýð,þeir hugsi að forðum reyndu stríð höfuðfeður sem heyrast má því herrann vildi reyna þá.
54. Abraham slíka ánauð bar,Jakobs líka freistað var, Móyses samt á marga lund; þeir máttu líða hryggðar stund.
55. Og því þeir stóðu stöðugir réttstríði hefur Guð af þeim létt en hinir sem Drottni féllu frá fengu smán sem leturin tjá.
56. Þolum nú allvel þessa raun,það eru hægri syndalaun en vér höfum unnið til, oss snýst þetta reitt í vil. [Etv. misritun fyrir riett]
57. Óseas svarar og æðstu mennorðum hennar strax í senn: Góða kvinna af Guði er þú, gjörðu bæn fyrir lýðnum nú.
58. Júdit svarar í annan staðeftir því þér skynjið það að réttvís sé mín ræða og trú þá reynið hvað eg formá nú.
59. Biðjið Guð hann gæti mínog gefi mér styrk af anda sín, verk það fylli víst til sanns sem vinna mun eg í trausti hans.
60. Í nótt skal geyma að varðhald vortþá vitja eg út um staðarins port en hnýsa ei um hvað hefst eg að en hugsi Drottinn best um það.
61. Biðjið að herrann hjálpi núúr háska oss með góðri trú svo óvina maktin eyðist grimm áður en líða dagarnir fimm.
62. Biðjið þess, kvað brúðurin svinn,að bendi eg yður í annað sinn af hjarta biðji hvör sem má himna Guð til mín að sjá.
63. Óseas biður hún fari með friðog fleira annað borgar lið; hefni Guð vor heiðnum á, hún gekk burt og kvaddi þá.
64. Undan fellur mikið og margtmál er þó að hvílast snart. Þriðju rímu þagni ljóð, þiggi og læri börnin góð. |
