SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3126)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Kvæði af Naaman sýrlenskaFyrsta ljóðlína:Hlýði þeir sem henda gaman að kvæðum
Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum
bls.133–135
Viðm.ártal:≈ 1600
iiij Reg. v (II Konungabók, 5. kapítuli)
1. Hlýði þeir sem henda gaman að kvæðumog hafna vilja öðrum verri ræðum. Þó oftast hafi eg óbreytt lag iðja mín er sérhvörn dag að dikta brag. Af helgu letri höfum vér besta næmi og heilnæm eftirdæmi.
2. Naan skal hér nefna herrann góðaer nýtum þénti herra Sýrlands þjóða. Líkþrár var og heiðinn hann, hafði þó sá göfugi mann eitt mektugt rann. Hans frú þénti herleidd mey úr stríði höfð frá Gyðinga lýði.
3. Mælti þessi mey við húsfrú sína:Af mínum herra hvyrfi sárleg pína með vorri þjóð ef væri hann, eg veit þar einn þann Guðs spámann sem græða kann. Naaman kynnti kóngi þessa ræðu. Hann kýs að létta mæðu.
4. Hreppti Naaman heiður af vænum tiggjaþví hefð og æru maklegur var að þiggja því hershöfðingi hann var gegn og hafði fyrir sín ráð og megn, svo fór af fregn, í Sýrlandi þann sigurinn besta unnið, sú hefur fregn útrunnið.
5. Öðling vill með allri dyggð til leitaef Ísraels kóngur má þá lækning veita; skjótleg lætur skrifa svo bréf skjöldung lát fyrir utan ef og ekki tef þann ljúfa mann af líkþrá sinni græða, letrið frá eg svo ræða.
6. Höfðinginn sig heiman bjó með prýðihafandi með sér auð og valda lýði, gull og silfur og gangvara með, gefa vill sér til læknis féð sem fyrr var téð; Ísraels herrann hitti brátt að bragði og bréfið í hönd hans lagði.
7. Þá sikling les og sér hvar bréfið um ræðirí sundur sleit og reif hann af sér klæði. Er eg þá sjálfur, sagði hann, sá Guð rétt sem lesta kann og lífga mann, af líkþrá biður mig lækna þennan herra en leitar einhvörs verra.
8. Elíseus þá öðling breytni kenndi,orð til hans á þann veg strax að sendi: Lát til mín þann líkþrá mann, lækna skal eg að heilu hann sem kjósa kann svo allir viti að enn er spádóms andi með oss á Gyðingalandi.
9. Hér næst kom sá hertugi Sýrlands þjóðaheim í port til spámanns þess hins góða. Elíseus lét segja svo sig skuli hann í Jórdan þvo um tíma tvo sjö sinnum og sjúkdóm missa þenna en sárleik öngvan kenna.
10. Hann reiddist við sem ritað er bert í letri.Rétt er, segir hann, Jórdan ekki betri heldur en vötn á vorri láð, vonaði upp á læknings ráð með dyggð og dáð, að hendur mundi hann hafa að mínu lífi og hjálpa af sóttar kífi.
11. Naaman byrstur burtu snýr með reiði,báðu sveinar slíkt hann gjör hugleiði; þó spámann setti þyngri þraut þá ber ekki hjörva gaut að halda á braut, af þvotti fær þú þvingan öngva stríða – og þessu vildi hann hlýða.
12. Síðan þvær sig sæmdarmaðurinn góðisjö sinnum í ár Jórdanar flóði. Hans líkami varð heill og skær, hreinn sem barn það nýfætt er – svo Naaman fer aftur á leið til Elíseus að bragði, með auðmýkt þakkir sagði.
13. Biður hann þá að þiggja peninga sína,það býð eg fyrir heilsugjöfina mína. Spámann neitar öllum auð og ei vill neitt það herrann bauð nema göfgi Guð. Torf úr jörðu, tveggja múla byrði, trú eg hann burtu færði.
14. Tilgang sinn um torf, það flytur úr landi,tjáir hann þá af ást og trú fagnandi: Ísraels Guð því einn er sá einka Drottinn himnum á sem hjálpa má; eitt altari vil eg mér af því torfi vanda, þar oft á bænum standa.
15. Þá Sýrlands kóngur sinn Guð vill til biðjasvo er því vart eg neyðist hann að styðja. Í Remons hús hann hvörn dag fer, himna guð forláti mér það órétt er. Í goðahofinu gjöri eg þá fram að falla, hans guðdóms nafn á kalla.
16. Guðs spámaður gaf honum blessan væna,í góðum friði að njóta hreinnra bæna. Hann dró með sína sveit af stað, segja skal nú frá Gessi hvað hann hafðist að, ágirnd tók hann innarlegana að reita eftirförina veita.
17. Kveiktist af því kvíði og brjóstið þjáðiað klæði og gull hans herra allt forsmáði. Hann skundar því sem skjótast má, skrum og lygi diktar há, sem heyra má, sagðist vera sendur af spámanns hendi og svo frá staðnm vendi.
18. Reis úr kerru rausnarmaðurinn hreiniríkur og fagnar drottins spámanns sveini, spyr hvört hef eg hagað mér lítt eða hvört er, bróðir, erindið þitt? Hann sagðist vera sendur og þó með skunda snart til herrans funda.
19. Til míns herra tveir menn sendir voru,tignir spámanns niðjar þá þér fóruð, því bað hann yður að býta sér af blessun þeirri er færðu þér, og hafið nú hér gullstykki og góð hátíðaklæði svo gefa hann þeim það næði.
20. Tvennan klæðnað tignarmaðurinn svinnitók þann besta er hafði í eigu sinni og gullstykki einn veg tvenn, æðstu velur nú fylgdarmenn af flokki enn hnossir þessar heim að bera að ranni með hoskum sendimanni.
21. Gessi kveður nú göfugan herrann þennaog gjörir svo heim með þessi plögg að renna; aftur sendi sveina þá, síðan geymist fengurinn sá eg sagði frá; fyr Elíseum inn gekk skjótt að bragði og ekki grand til lagði.
22. Spámaðurinn réð spyrja hvört hann færiþví spektar andi frá eg að með honum væri. Gessi segir heima hér, í herbergjum svo nærri þér, eg þénti mér; sagði vísir sá eg hvar ein var kerra þar siðugur stóð upp herra.
23. Þú hefur Gessi gjört hvað ekki hæfir,gjalda skaltu þess um langa ævi; ágirnd hefur þér aflað fjár, af því skaltu verða sár og svo líkþrár sem Naaman var og niðjar þínir líka nú fyrir ofdirfð slíka.
24. Spámanns orð trú eg spektar anda kenni,sprakk því líkþrá út á sveinsins enni: Gessi varð svo geysifár, gekk hann út og var líkþrár og lengi sár. Þau ferleg dæmin færum oss til bóta og forðunst hrekki ljóta.
25. Af Naaman væri oss nytsamt helst að lærahvað næsta fróm og dýrleg er sú æra að vera snúinn frá heiðnum hag en heiðra skaparann nátt sem dag fyr lukku lag, því vér erum komnir hunds frá heiðnum þjóðum í hirð með kóngi góðum.
26. Guðs orðs kraftinn gjörla má hér skiljaþví græðing veittist eftir Drottins vilja, vatnið í Jórdan vann það ei, vissilega segi eg þar til nei, það gamla grey; synd og líkþrá samt þvær skírnin hreina fyr sagðan kraft alleina.
27. Gessi reikar glötunarstíginn illa,gekk því yfir hann bæði skömm og villa; þvílík dæmi forðunst frekt, þau færa yfir oss bæði sekt og sinnið blekkt. Frá lygi og ágirnd lát oss Drottinn venda en lukku og blessan henda.
28. Heilög þrenning hafi nú lofið sanna,hún bið eg styrki trú kristinna manna og soddan lækning sendi mér sem nú strax umræddu vér í hróðri hér; mína líkþrá máttu, Jesús, græða, mun hér endir kvæða. |