Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Rímur af bókinni Ester 4Rímur af bókinni Ester – Fjórða rímaBálkur:Rímur af bókinni Ester
Fyrsta ljóðlína:Hlýða bið eg á hróðrar fund
Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum
bls.177–180
Viðm.ártal:≈ 1600
Flokkur:Rímur
1. Hlýða bið eg á hróðrar fundhæfiláta menn og sprund. Gefi sér þar til góða stund að gætum stöðvað holdsins lund.
2. Því mun holdið hreyfa sér,hygg þú að hvörsu vont það er, aska leið og orma ker ofan í jörð að fúna fer.
3. Hvað er maður ef holdið ræður,hrekkvís blekkir Satan skæður nema fallinn allur í eldsins glæður, eilíft bál og Guði fjarstæður.
4. Skamma stund hér blóma bar,bóla vatns að maðurinn var; drambið ekki dugði par, við dauðann reynast heillirnar.
5. Endadag þeim góðan gefurGuðs sem meinlaust lífið hefur og orðið Drottins að sér vefur en engin ráð með falsi grefur.
6. Því skal fram það fyrir mig tókfjórða ríma af Esters bók. Aman sneypu á sig jók því ekki dugðu ráðin klók.
7. Þessa nótt sem næst var þániflung ekki sofna má. Annáls bækur hvílu hjá hlýða vildi fylkir á.
8. Lofðung hafði í letri skráðþví launa vildi hann dyggð og dáð það Mardokeus gaf milding ráð svo mætti hann forðast svikarans háð.
9. Þá lesarinn kom þeim annál aðansar tiggi þegar í stað: Hvar er sá mann, að hilmir kvað, eða höfum vér nökkru launað það.
10. Lesarinn gaf það lofðung svarlaunað var honum ekki par; Aman gekk um garðinn þar fyr gálga hann mesta hugsan bar.
11. Þá milding veit að Aman erþar innan garðs hann þanninn tér: Kallið brátt svo komi hann hér; á kóngsins fund hann gjarnan fer.
12. Hvörninn skyldi heiðrast sá,hilmir spyr til reynslu þá, sem milding veitir virðing há, vil eg þú, Aman, kveðir þar á.
13. Dulinn er margur að sér til sanns,svo var hugsun þessa manns að milding hefði meint til hans, á móti svarar og gefur til ans:
14. Gangvara kóngs og góðan hest,að gullkórunu er sæmdin mest, prýði hann sá sem borinn er best buðlungs sveinn með þingin flest.
15. Hans taumjór út leiði tignarmannum tún og stræti vítt sem kann; kallara láti hrópa hann svo heiðrist sá sem kóngurinn ann.
16. Minnstu þess, kvað milding nú,Mardokeo að veitir þú, gjörvallt svo með góðri trú að gleymist engin virðing sú.
17. Aman þetta innan skar,af sér þó með hörku bar, setur á besta mildings mar Mardokeus með sóma þar.
18. Aman leiðir hestinn hans,hér lét ekki varða á stans, um strætin öll og svo til sanns sóma rómar þessa manns.
19. Svo skal hirðin heiðra þannsem hilmir bestu sæmdar ann. Aftur að porti öðling rann, Aman skyldi þar við hann.
20. Aman kvelst af angri og þrá,í sitt hús hann skundar þá, sínum vinum hann sagði frá; svöruðu þeir og bauga ná:
21. Ef maður er sá af Júðaætt,of seint höfum vér þessa gætt, sem fyrir hefur þú minnkan mætt við meira falli er þér hætt.
22. Kóngs geldingar koma þar að,kalla Aman þegar í stað með heiðri að sækja heimboð það sem húsfrú Ester fyrri bað.
23. Nauðugur gekk nú Aman innen ofsa glaður í fyrra sinn því særðu hann, á sannleik minn, samviskunnar gaflok stinn.
24. Öðling drakk í Esters saláfengt vín með gleðinnar hjal en spyr þá að með orðaval Esters hvörs hún beiðast skal.
25. Af víni glaður vísir tér:Veitt skal þetta allt af mér: ríkið hálft eða hvað sem er til heiðurs viltu óska þér.
26. Ester féll þá fram í stað,fylkir svo með tárum bað: Vilji minn herra veita það sem voru lífi er huggun að.
27. Gullspýruna rétta réðað rjóðri snót og huggar með. Bið þú þess sem býður geð buðlung lét svo vífi téð.
28. Lífi mínu líkna þú,ljúfi herra, sagði frú, og ættfólks míns fyrir ást og trú því oss er stefnt til dauða nú.
29. Eg kjöri mér heldur þrældóm þanner þyngstur lífi verða kann; vér þegðum öll um öfundarmann ef ekki skaðaði kónginn hann.
30. Hvör er sá mann, að milding tér,svo mikla fólsku tekur að sér. Ester segir hann Aman hér illsku slíka með sér ber.
31. Öðling reiður útgekk þásvo Aman sína helför sá; veik að Ester mjúkt sem má svo mætti hann sínu lífi ná.
32. Inn gekk ræsir aftur í staðmeðan Aman veik sér drottning að. Gramdist milding meir við það, morðingjann því fanga bað.
33. Er hann svo djarfur, öðling tér,Ester vill hann deyða hér inn í sal fyrir augum mér, illan dauðann kaupir sér.
34. Fyr Amans bundu augun þar,óstillt reiði kóngsins var. Hilmirs sveinn sá hörku bar, Harbóna, gaf þetta svar:
35. Fram í garði er fimmtugt tréer falsarinn setti upp á spé Mardokeus að myndinni mjög vel fer þar hengdur sé.
36. Hilmir talar af hörku þá:Hengið hann þar sjálfan á. Svo var gert og sefaðist þá siklings grund og létti þrá.
37. Þennan dag gaf döglings náðdrottning Ester vald og ráð yfir Amans húsi, eign og láð; það af sér braut hans fólskan bráð.
38. Mardokeus fyr milding stémeir er von hann falli á kné. Ester dregur nú ekki í hlé að hans bróðurdóttir sé.
39. Mardocheo milding færsinn mekta hring með tryggðir þær sem Aman hafði allar nær því Ester var honum hjartakær.
40. Ester talar við öðling þá:Ef eg má þessa beiðni fá þér kallið aftur skrifaða skrá þar skipaði Aman Júða að slá.
41. Ei má eg sjá, kvað auðar nift,að ættfólk mitt sé lífi svift; það er mér bæði skaði og skrift, skjöldung, lát því aftur kippt.
42. Eg lét hengja Aman þann,öðling talar sá vífi ann, gaf eg þér hans eð göfuga rann, góss og fé það átti hann.
43. Fyrir þá sök hann gróf það grandGyðinga lýð um sérhvört land. Nú sel eg þér pant af sjálfs míns hand, minn signets hring í ástarband.
44. Undir nafni mínu máMardokeus láta skrá letrið sem þín lyst er á, legg eg þar til gleðilegt já.
45. Rit það enginn rjúfa másem ræsirs hring er þrykkt upp á; því munu Júðar frelsi fá að fyrirsögn Ester ræður þá.
46. Á mánuði fyrsta sývan setursjóli lét þá skrifa það letur, tuttugu daga telja getur, tvo og einn að auki betur.
47. Þeim sem halda lofðungs lénletrin verða birt og sén. Sú bífalning er hilmirs hrein að hindri Júða ekkert mein.
48. Á Súsans sloti er sagt og tjáðsvo væri út um löndin skráð að Gyðingar fengi af niflung náð nógan styrk með fullri dáð.
49. Með lofðungs ráði rétt í staðvar ritað og skráð sem drottning bað að Gyðingar fylgist allir að, Assverus þeim býður það.
50. Býður Júðum buðlungs leturað búist til varnar hvör sem getur á þann dag sem Aman setur og óvini þeim í móti hvetur.
51. Dag þrettánda setti sáog sagðan mánuð kvað þar á að Júða skyldi alla slá en þeir búist til varnar þá.
52. Drepið og deyðið heiðinn hvörn,hlífist ei við konur og börn. Það leyfist þó þér landsmann vorn látið sæfa unda þorn.
53. Þessi bréf voru þrykkt sem bestmeð þengils hring og tryggðum fest, hleypt með þau sem mátti mest, milding sparaði ei svein né hest.
54. Af hundrað löndum heimti skatthilmir ör með lyndið glatt og þrjátigi betur, það var satt, þremur að tölu varð á fátt.
55. Lofðungs vóru því letrin skráðum löndin öll sem fyrr var tjáð. Í hvörju máli er hafði náð heiðin þjóð um séhvört láð.
56. Á ungum múl svo ört að reiðeinn og sérhvör fram á leið bréfasveinn að gjörðist greið Gyðinga hjálp um þetta skeið.
57. Dásamlega Drottinn máduga þeim best hann treysta á. Ending skal svo fulla fá fjórða ríman Ester frá. |
