Vísnaflokkur Bergsteins Þorvaldssonar [Kappavísur] | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Vísnaflokkur Bergsteins Þorvaldssonar [Kappavísur]

Fyrsta ljóðlína:Græðir stríð *[og] greiðir
bls.173–178 (13–18)
Bragarháttur:Dróttkvætt
Viðm.ártal:≈ 1625
Flokkur:Kappakvæði

Skýringar

(Kvæðið er prentað í Arkiv for nordisk filologi, III. Bind – 2. Hefte. December 1886, bls. 369–375. Utg. Jón Þorkelsson. Grein Jóns sem kvæðið er í nefnist Íslenzk kappakvæði og er á bls. 366–384. Kvæðið er þar prentað eftir sama handriti, Stockh 64 fol chart, bls. 13–18. Það er með hendi Jóns Eggertssonar (d. 1689). Nokkrar lestrarvillur eru í þessari útgáfu Jóns Þorkelssonar).
Ath. Það sem er innan hornklofa er innskot útgefanda.
1.
Græðir stríð *[og] greiðir
góð ræða, fróð kvæði,
nauð eyðir, náð boðar
njóða blíð, óður sníður
stöðug leiði, ljóð styður,
stað næði siðgæðum,
fræða smiðir þýða þjóðum
það lýða stað prýðir.
2.
Vilji glöggur vel þiggja
veikefnað kveikstefni
brátt mundi eg blítt vanda
brag fróðan laggóðum.
Minnis nægð og manndyggðir
mest hljóti, best njóti,
lukkan magnist þekk þegni,
það blífi að eilífu.
3.
Frásögn margra fregna
fagna kvendi og bragnar,
tign er að góðir gegni,
gagn er að heimskir þagni,
hagnar mér þeim hugnast
hyggnir vel að skyggna,
tognar máls af magni
megn að ljóðaregni.
4.
Ástir bundu í brjósti
best við kve[n]din flestir,
ljóst við gefur glæsta
geyst með elsku neista
fastar tryggðir festu
fyrst lægis báls nistir,
mest af hugar hreysti
hraustir börðust traustir.
5.
*Filippus upp var alinn,
ól hjá ræsis stóli,
bil varð síst á böli,
úr báli dró sverð útvalinn.
Kvalin seims var selja
sálug færð að báli,
þolugur þraut við skilur,
þar til hjálpar lilja.
6.
*Konráður keisara niðji
kvíðulaus nam bíða,
reiður Roðbert náðar,
ræðu sveik fordæðis
*danreiðar friggjan fríða,
fræður að grísku næði,
leið að drakons láði
lið fékk af hrings viðju.
7.
Mýrloga bar óbjúgur
Bevus plagaður til slaga,
hugaður hlaut því sigur
hagur jarlsson lífsdaga,
vegreisur þrátt vogar,
vigur hjó búka digra,
frægur sótti mey fagra,
fljúga örlög síð drjúgum.
8.
Bæring þrautir þröngvar,
þungur hlaut af ungri
lengi *af lindi hringa
langa reiði stranga;
í slangorma foss slengja
af slungar lygitungu,
angurlaust upp úr klungri,
engils lið hefur fengið.
9.
Högg bauð Hringur Tryggva,
hregg gríðar, sókn eggjar,
snöggur að litlu leggur
lauks dyggur baugs friggju,
linna röggvar *líns flaggi
ljóma hygginn um skyggist,
glögg missti Brimveig beggja,
byggir sorg, hel nam þiggja.
10.
Rann sá Rósu unni
Reinald ei má kenna,
brunnu í gleðinnar banni,
brann svo hvort fyrir annað,
hennar biðla hrönnum
hels spennu lét renna,
menn oft minnast kunna
mannlegar dyggðir svanna.
11.
Miðmung bar stáls meiðir
maðurinn Virga hraður,
svíða lét sóknar nöðru,
sóti gríðar nam skrýðast,
Þiðrik burt úr baði
bráðhugaður reið þaðan,
við eybúann með æði
óður barðist af móði.
12.
Mistiltein bar blæstan,
braust fram orkutraustur
listar Hrómund hraustur
hreysti og afli treysti,
hastur her nam kvista,
hugbest kempan lestist
í dusti en dörinn hvesstur
dristugur brynju risti.
13.
Viktor og Bláus báru
byrjaði stáls egg hyrjar
glærur elds og geirum
gljár þegar hlífar skáru,
or[r]ustu háðu herrar,
hærri fengu þó æru,
særa hrausta tvo sárum
svik-dýrasta hlýra.
14.
Hart bræður Ormar hirti,
hertist benja kerti,
snart með linna snortinn
snyrtilegur umgirtist,
skírt svo ekki skorti
skart vífs kært á hjarta,
burtreið fyrir mey björtu
birting sig[u]rinn styrkti.
15.
Sæll fékk Sigurður hylli,
svellur drakons velli,
féll til farar heillar
en föll bárust á tröllin.
Þellu vann álma ullur
illa bræði að stilla,
hollþings bar þar hellinns
höllur Mätrix fjöllum.
16.
Snotur Hrólfur að heiti
hljóta nam giftu fljóta,
naut Grímars er gætir
Gauta hreppti úr þrautum,
leituðu brynju brjótar
á braut úr heljar lautum;
hvítbúin með stáls hreytir
hringsfit grams nam vitja.
17.
Hálfdan Hringsson væna
hreina lín fann eina,
*dungargons ei dvínar,
dynjandi að hrynur,
Brönunautur klauf brynjur,
bein og hold nam skeina,
sjónhög seimshlíð kæna
sína dýrð lét skína.
18.
Sturlaugur kom starfsami
í stím oft margan tíma,
frómar sig við Framar,
fimur, sem hafið brimar,
blóm hreppti fens brími
beims af lindi seima,
nemur af grimmri gámu
gamms egg, tafl, horn farmar.
19.
Greindur við göngu kenndur
grand má Hrólfur af standa
frænda af Vilhjálms vonda
í vanda strengdur bandi.
Möndull meiðslin endar,
mynduga lækning bindur,
í hönd kom Hreggviðs mundur
hind með sæmd og yndi.
20.
Án, Ingjalds óvinur,
einatt böl varð reyna,
brýnir örvar til bana,
broddflein, úlfa meinið,
ganar í heljar ginið,
gína lét til pínu,
fékk lén gott á fróni
og frúna vel til búna.
21.
Á stað fer Hálegg stóri,
styrjöld kveikti yrjar,
*speirast hinir við spírur,
spyrja hvör ofdirfð byrjar.
Þórir þar kvaðst vera
þyrjur vöku yrju,
rýr lét Ingjald aura,
æru og líf við bál snæru.
22.
Örvar-Oddur fram æddi,
eyddi og risa deyddi,
bræddur bugnir prýddist,
blædda hann aldrei hræddist,
glæddi stál, gild högg reiddi,
gladdi varg og saddi,
greiddur giftu studdur,
gæddur hamingju klæddur.
23.
Kenndur er Kári fundinn
kundur frægur Sölmundar,
frá önduðum komst undan,
eld tendra hérlendir,
fyrir brennda bestu frændur
bændur í helju sendi;
bundinn Þorgeir vaðböndum
brandinn sjö lét granda.
24.
Skarphéðinn þorpi þjóða
þótti óblíður stríðu,
sneið Höskuld af hauðri,
háði víg á láði,
hugmóð lét til leiðast
lýð á stundum bíða;
greiður hjó Gunnars bróður
*græða má ei þó blæði.
25.
Rönd skar Rollant herra,
réði Dýrumdal stýra
stór í fjúki styrjar,
stáls Freyr öllum meiri,
deyr með hefð svo hárri,
heyra vegsemd fleiri
í haugs bör snáka sneru
snæran föst trú eg væri.
26.
Enn hafa fleiri unnið,
innilega vér minnunst,
runnar stál[s] í rennu
rann hvör móts við annan,
hann veit hvör sá unni
hrannar báls viðju fannar
sanna seimhrings *runnur
svinnar slíkt nær finna.
27.
Luðes fram *léð flysja
fús af ljóða húsi,
laus rann lögur Ása
ljós á glæstar rósir,
bæsings *birtur vísur
blys með nógu glysi,
jós upp óma ysju
af ós er fyrst kann frjósa.
28.
Snakkaði eg ljóðs af snekkju
snikka rétt til skikkað,
hækkan hlotnist lukku,
hlakkandi vel þakkar,
gekk til gamans nokkuð,
gefst oss þökk nær rökkvar,
þekkist þýðum sprakka
þokki á litlum flokki.


Athugagreinar

5.1 Filippus] í handriti skrifað ;Philippus;.
6.1 Konráður] í handriti skrifað ;Conrádur;.
6.5 danreiðar] í handriti skrifað ;danreÿdar;.
8.3 af] svo í handriti en á trúlega að falla brott.
9.5 líns] svo verður orðið helst túlkað eftir handriti.
17.3 *dungargons] í handriti stendur ;dungar gonz; og verður það tæpast skilið. Hugsanlega er hér á ferð mislestur skrifara og hafi í forriti hans staðið ;dun Gargons; eða eitthvað því um líkt.
21.3 speirast] virðist eindæmaorð og merking óljós.
24.8 græða] leiðrétt úr ;gräda; í handriti.
27.1 léð] skrifað ;lied; í handriti en er trúlega villa fyrir ;ried;.
27.5 birtur] svo í handriti, líklega misritun fyrir ;birtar; og svo les Jón Þorkelsson orðið í útgáfu kvæðisins í Arkiv.