Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Tíðavísur Jóns Hjaltalíns yfir árin 1779 til 1834 5Fimmta tíðavísa yfir árið 1783 - 1. til 38. erindiFyrsta ljóðlína:Möndilfera meyjan blíð
Höfundur:Jón Oddson Hjaltalín
bls.10–13
Viðm.ártal:≈ 1775
Tímasetning:1783
Flokkur:Tíðavísur
1. Möndilfera meyjan blíð,mæt af austri núna, færa gerir landsins lýð lista-bera nýárstíð.
2. Seytján hundruð aldar áráttatíu og fjögur sett um grundu segjast klár, svona fundið datum stár.
3. Rauna-tíða mega mennminnast nú um stundir. Margir líða mótbyr enn, mörgum svíða báginden.
4. *Næsta harður vetur varvíst í austursveitum. Hafísgarða bláa bar belti jarðar víða hvar.
5. Frost og stríða fjúkið gekkfram að sumarmálum. Margur bíða bagann fékk, bægði tíðin gleðismekk.
6. Kári þuldi kostasparkvæði sín hin fornu. Hann með kuldaklæðum þar kinnur huldi *Fjörgyjnar.
7. Veðrin góðu græddu þrönggreitt með sumarmálum. Þessu gróða fylgdu föng, flýði þjóðir tíðin ströng.
8. Fram að blíðum fardögumfagra tíðin varði. Þá tók hríð af harðindum hnekkja þýðum farsældum.
9. Hvítasunnu sjálfa þásást í norðri mokkur. Grönd að runnu himininn há, hvörgi kunnu menn að sjá.
10. Þrumur dundu, eldur óðupp úr Skaptárjökli. Fjöllin stundu, heyrðust hljóð, hristist grund svo skelfdist þjóð.
11. Sandur mikill féll um fold,fylltur brennisteini, missti kvikfé haga og hold, *hné af vikri dautt á mold.
12. Eldurinn raktist út og braust,eyddi byggðum víða, fólkið hraktist húsalaust, hryggðin vaktist geðs um naust.
13. Kirkjur eyddar eru fimm,ein með hrauni þakin. Harm útleiddi hríðin grimm, hægðum sneiddi tíðin dimm.
14. Síðu-reitur sýndist þásem í einum loga. Bálið hneit við himininn há, hræddust sveitir það að sjá.
15. Veðrin hörðu, frost og fjúk,fylgdu ógnum þessum. Byrgði örðug björg og hnúk breidd á jörðu fönn ómjúk.
16. Því má segja sæla þásem úr þessum heimi fá að deyja firrtir þrá fritt svo eigi Guði hjá.
17. Því hefir ljósa-þengill þáþessum flutt úr raunum heim í Gósen himnum á, hvörjum glósa nú skal frá.
18. Prýðiræðinn prófast þann,Pál í Vallanesi, hér á svæði feigðin fann, friður hæða gleður hann.
19. Prófast síra Þorleif þarþá í Reykjaholti dauðinn hér frá heimi bar hægt í veru rósemdar.
20. Síra Magnús Söndum á,sæmdur prófasts nafni, líður hagnað laus við stjá, lífi fagnar himna sá.
21. Síra Jón og klerkur kær,kjörinn Eggertssonur, lífskórónu fríða fær frelsarans tróni glæstum nær.
22. Síra Einar fór í friðfrá Grenjaðarstaðnum. Horfinn meini, hvíld og grið Herrans reynir síðu við.
23. Miðdalsprestur, kostaklár,Kolbeinn, líka deyði. Seður hresstan, sjatna tár, sælan besta um eilíf ár.
24. Kvennabrekku kjörinn á,klerkur, Hannes síra, dauðans gekk um götu sá í gleði þekka heimi frá.
25. Alráðs höndin, inna skal,Ólafs prests í Görðum, flutti önd úr dauðadal, dvína grönd í himnasal.
26. Síra Jón, sem veikur var,í Vallanesi lengi, heims frá tjóni helið bar, hulinn fróni blundar þar.
27. Höklabaldur Brjámslæk á,birtan Eyjólf síra, tók alvaldur fári frá, foldin kalda hylur ná.
28. Frægð ónauma farsældarfá nú þessir allir, horfnir glaumi harma þar hjá vatnsstraumi sælunnar.
29. Sál mín deyi, Drottinn minn!dauða þess réttláta! Sál mín eygi sigurinn! Sál mín þreyi viðbúin!
30. Fiskaranna far í sjófór á Suðurnesjum. Átta manna missir þó mörgum sannar raunir bjó.
31. Annar þóftu-sessinn sökkSeltjarnar á nesi. Sex þar nóttin dauðadökk dró með ótta hels í mökk.
32. Hér á Mýrum fór og fleyfram í Hvaleyjarnar. Sækja hýrir hugðu hey höldar skýrir geðs um þey.
33. Hlóðu skip af heyi fast,héldu svo að landia, feigum gripnir helst með hast *fengu svipljótt byljakast.
34. Fárið trauða fríun gaf,fjórir menn og stúlka þoldu nauða kólgukaf, köfuðu dauðans rauða haf.
35. Meinið stækkar, margur deyr,mæddir eftir þreyja. Guðsbörn fækka meir og meir. Mitt dramb lækki, eg er leir.
36. Stillt eg glósa í stökubrag,Stephán Þórarinssonur amtmanns hrósar æruhag og fékk drósar faðmalag.
37. Valinn spennir vífið mjóttVígfús Schevingsdóttir. Sútin grennist sælu fljótt, sól þeim renni dag og nótt.
38. Efnið ljóða þannig þver,það er mál að hætta. Storkna blóðið Berlings fer, byrgist óðar skálin mér. Athugagreinar
4.1 næsta < nærsta ;stafsetning útgáfu;.
6.4 Fjörgyjnar < Fjörgynar ;stafsetning útgáfu;. 11.4 hné] < hnég ;stafsetning útgáfu;. 33.4 fengu] ;er sennilega misritun fyrir; hlutu ;eða; hrepptu ;þar sem stuðlasetning krefst þess að höfuðstafur sé h;. |
