Einn sálmur um upprisusigurinn Kristí

Einn sálmur um upprisusigurinn Kristí
Með lag: Einn herra eg best ætti

Einum stríðsherra æðsta
að unnum sigri skal
hefja lofvísu hæsta
með heilnæmt orðaval;
einhvörjum öllum frægri,
Jesú, þín hönd er sterk,
náð og elskan þó nægri,
nákvæmleg dýrðarverk.

Hólmgöngu vildir halda,
háðir við dauðann stríð,
svofelldum sigri valda
á sjálfri páska tíð,
á helvítis portin herja
og harðlega öll að braut,
höggormsins höfuðið merja
og hefur nú unnið þraut.

Lof sé þeim lífsins herra,
lifanda Jesú Krist,
æra hans ei má þverra,
alls höfum kvíða misst;
fyr syndir sjálfur deyði,
sakleysið aftur vann,
svo oss til lífsins leiði
lifandi uppreis hann.

Í upprisu Jesú Kristí
er því vor huggan best;
sá Guðs gjörningurinn fyrsti
gleður nú hjörtun mest
því öll hans manndóms mæða
minnstan dugnað vann
sem Pálus rétt mun ræða
nema rísi af dauða hann.

Gagn það hér má heyra
sem hefur allt slektið manns
og ávöxt annan fleira
af upprisunni hans;
horfinn hræðslu kvíði,
hjartans friður í té,
oss fagnar faðirinn blíði
fyrr þó að reiður sé.

Birtist meistarinn mildi
Magdalenu því fyrst
að kvinnan kunngjöra skyldi
þann kvíða hefðum vér misst
sem Eva yfir oss leiddi
í erindi ljúgarans;
Jesús því angri eyddi
og upprisu kraftur hans.

Kærleikurinn Krists því ræður
hann kallar af elsku rót
oss sína blíða bræður
sem brjótum honum á mót.
Þetta er þó alleina
þeim til huggunar tjáð
sem iðran og trú hreina
öðlast fyrir hans náð.

Upprisan Krists oss kennir
kærleikann himna ranns;
frelsarinn faðmi spennir,
faðir og andi hans,
sérhvört Guðs barn með gleði
í göfugri engla byggð,
sjálfan sig því téði
sínum af ást og dyggð.

Birtist með huggan hæstri
herrann sá kvittar synd
og ljúfum lífs áblæstri
lagfærði guðdóms mynd
sem Adam, faðirinn frómi,
fengna hafði misst,
er nú með björtu blómi
bætt fyrir Jesúm Krist.

Vill hann því hjá oss vera
til veraldar endadags,
lausa við glæpi gjöra,
gefur sitt umboð strax
ljúfum lærisveinum,
lykla það kallast vald;
lasta með ljósum greinum
lausnir og afturhald.

Hjartans gleðina hæsta
höfum vér kristnir menn
og annars heims þann æðsta
upprisu fögnuðinn
að vona það víst og trúa
vér munum himnum á
í ljósi lifa og búa
lifanda Guði hjá.

Eigum vér auðlegð vísa
fyr Jesúm Krist Guðs son
með æru upp að rísa,
er sú vor stöðug von;
höfuðið vort og herra
með heiðri af dauða rís,
því má gleðin ei þverra,
þar er oss sælan vís.

Huggan mun æðri engin
á allri hörmungar tíð
sú Guðs börn gæti fengið
að gleðja hér hug sinn við
sem í upprisu að eiga
endalaust líf og frið,
við mildan Guð þar mega
mæla sem engla lið.

Hrindum nú hræðslu kvíða,
höfðingja prísum þann
fyrir oss einn réð stríða,
óvini sigra vann;
síðan reis sæll af dauða,
sætti oss föðurinn við,
öllum inn vill bjóða
í eilífan dýrðar frið.

Sé þér lof, sæti faðir,
sonur og andi hreinn
sem börn þín öll blessaðir,
bæði ert þrennur og einn.
Láttu mig aldrei linna
meðan lífið endast hér
sálmasöng að inna
sjálfum til dýrðar þér.

(Vísnabók Guðbrands 1612; útg. 2000, bls. 99–100)