Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Hallgrímur Þorsteinsson d.1816 (erfiljóð)Fyrsta ljóðlína:Heiðruðum hér var sáð
Höfundur:Jón Þorláksson
bls.263
Viðm.ártal:≈ 1825
Tímasetning:1816
Flokkur:Eftirmæli
Skýringar
Fyrirsögn kvæðisins:
„Hallgrímur Þorsteinsson kapellán skáldsins; drukknaði 1816. Grafskript þessi er prentuð hér eptir tveim handritum. Lag: Sólin til fjalla fljótt.“ 1. Heiðruðum hér var sáðholdsleifum dufts í reit, vel hverra guð fær gáð sem göfgi þeirra veit. Síra Hallgrímur, hans hjarðar vaktari trúr, Þorsteinsson, þagnar ranns þægan hér sefur dúr.
2. Elskufull tregatártítt falla á hans gröf, votta hve syrgir sár söfnuður missta gjöf. En aðeins stutta stund sturlar skilnaðarþraut; yndælan endurfund eilífðin ber í skaut.
3. Lof sé guði sem gafog gefið aftur tók! fullskilin engum af er hans forsjónar bók; hún síðar opnast oss í öðrum stærra hring, vort fólgna vonar hnoss verður hans uppfylling.
4. Æ, höfum vareygð við!vort líf er eins og gler en dauðans myrkva mið margsinnis leynir sér. Vörumst að dæma djarft um drottins vísa ráð! að treysta því er þarft: það hann sé grunnlaus náð. |
