Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Síraks rímur 6Sjötta ríma [Jesus Síraksbók í snúin í rímur]Bálkur:Síraks rímur
Fyrsta ljóðlína:Sjötta brag með ljóðalag
bls.378
Viðm.ártal:≈ 1600
Tímasetning:1612
Flokkur:Rímur
Sjötta ríma
1. Sjötta brag með ljóðalaglýðum hygg eg færa, vildi góð hin valda þjóð virða slíkt og læra.
2. Er mér tregur Eddu vegurorðasnilld að hrósa; herrans náð fyr hróðrar sáð heldur vilda eg kjósa.
3. Hinn sem betur gamnað geturgáfu sinnar neyti, hvörjum mennt er meiri lént, mjög þar eftir breyti.
4. Verkin slík þó væri ei líkviljinn trú eg þau jafni. Heilræðin skal hefja upp eins í herrans Kristí nafni. Fimmtándi kapituli
5. Heppinn má vel heita sásem herrann stunda nennir, orð Guðs hefur og að sér vefur, útleggur og kennir.
6. Af hreinnri dygð í hjartans byggðhvör það gjörði að stunda og lærir rétt sem ljóst er sett lífsins orð að grunda.
7. Hann er fregnar mest sem megnarmæta visku að fanga og aktar þrátt á allan hátt eftir henni að ganga.
8. Stendur fús við hennar hús,heyrir og lærir gjarna, hún þar býr hann hverfur og snýr hæli sinna barna.
9. Hvör sér rann hjá henni fannhitinn síst mun brenna, hjartans frygð og heiðurs byggð heldur má það kenna.
10. Aðstoð þá fær ei nema sáer ótta Guðs nam kunna, við orð hans hér ef heldur sér hittir á viskubrunna.
11. Honum á mót með heiðurshóthún mun síðan renna sem móður blíð og brúður þýð, báðum örmum spenna.
12. Skilnings lög mun skær og fögurskenkja honum að drekka, vísdóms auð og viskubrauð sem ver mann sorgarekka.
13. Af þessu hann verður hörku herðurað höndla styrking alla, trúarþrótt og tryggðagnótt svo trautt mun síðan falla.
14. Upp hans munn og mælskubrunní mannsöfnuði lýkur, unaðarsemd af orðlofs fremd og eilíft nafn fær slíkur.
15. Guðlaus maður, heimsku hraður,hana fær ei að líta, né hræsnis mann sá hrokanum ann hennar ráðum hlíta.
16. Enginn kann ómildur mannannan rétt að fræða; af valdri trú sé viskan sú er verða skal til gæða.
17. Ef fórstu villt eða framdir illtog falstrú lést þig brenna, þenktu víst að vildir síst völd þess Guði kenna.
18. Þeirra lið hann þarf ei viðsem þjóðum kenning spilla, öngvan þann sem elskar hann af ber trúar villa.
19. Guð fyrstan er gjörði mann,gaf honum kjör að velja. Vanda þú með vilja og trú í verkum hans að dvelja.
20. Er því sett og að þér rétteldur og vatnið bæði, kjós það þér sem hentast er og helst til þanka stæði.
21. Lýðurinn hér á lán og kjör,lífs og dauðans stranga, hugsa má að hann muni fá hvört sem kýs að fanga.
22. Herrans spekt og háleit mekthyggur að mannsins vilja, hlýðnin merk og hræsnisverk hann mun gjörla skilja.
23. Öngvum býður og eggjar síðuriðkun góðs að flýja, letur hann víst en leyfir síst lastaverk að drýgja. Sextándi kapituli
24. Eigir þú börn á ódyggð gjörn,ei lát það þig kæta, óguðhrædd, á illsku frædd orðstír þinn ei bæta.
25. Þenktu laust á þeirra traustþó þroska nógan bæri, betra er eitt til yndis veitt en ill þó þúsund væri.
26. Betra er þá sem birt eg frábarnlaus heldur deyja en ill og körg að eiga mörg sem ekki vinnst að beygja.
27. Einn ef þegn er góður og gegnhann gjörir það borgin standi en ef argur er ótal margur allvíst heldur grandi.
28. Illra áður blossinn bráðurbrenndi upp hópinn þegna, heiftin svell á hölda féll er höfnuðu Guði að gegna.
29. Rýmdi hann móð við risanna þjóðer reyndust best til víga, afladimmir, orkugrimmir urðu þó að hníga.
30. Líknarbann sá lýðurinn fanner Lot var með hinn góði, land og þjóð fyrir lasta móð varð lukt í heljar flóði.
31. Hundrað margur hlýðnis kargurhegning gisti stranga, því skulu enn þeir illu menn undan slíku ganga?
32. Miskunnsamur mjög þó gramurer máttugur Guð við lýði; hægur og blíður, í hefndum stríður heldur en nokkur tryði.
33. Megn til sanns er miskunn hans,mun svo líka bræði, vill í raun svo veita laun sem verðleiks réttur stæði.
34. Vondum dvöl þó verði á kvölvíst hjá sleppa eigi, góð von hans eins guðlegs manns get eg ei úti deyi.
35. Velgjörð hvör við gumna gjörgóðan stað mun finna, eins fær mann sem oft til vann ömbun verka sinna.
36. Þenk ei hér: Minn herrann sérhvörgi mig í leynum; í heimsins ferð og hölda mergð hann hyggur ei að mér einum.
37. Hugsaðu slíkur heimskuríkurað himinninn, jörð og græði, skálir og fjöll þau skelfast öll við skaparans hefndarbræði.
38. Skal þá síður skaparinn fríðurskyggnast þér í hjarta, allt að sjá hér enginn má nema andlit hans eð bjarta.
39. Óársveður áður en skeðurekki skynjar mengi. Guðleg verk eru mikil og merk og meir en varði drengi.
40. Ef herrann dýr til hefnda snýr,hvað sem gjörði mengi, sannleiks róm og réttan dóm ræð eg að standist engi.
41. Soddan orð og hótan hörðhér sýnist sem væri langt oss frá í Síon að sjá og síst þeim gegna bæri.
42. Dárinn trauður, dyggðasnauður,dul sig lætur ginna, heldur samt og hættir framt á heimsku gjörða sinna. Sautjándi kapituli
43. Son minn mætur, gef þú gæturglöggt að ræðu minni, eg get þér kennt þá góðu mennt sem gagn er sálu þinni.
44. Guð vor stærstur að hagleik hæsturí heims upphafi og þjóða harla fríð sín handasmíð í hegðun setti góða.
45. Verknað metur og síðan seturer sérhvör vinna mætti, stjórn hans stár um aldur og ár og allra síðan gætti.
46. Verk hans eitt mun ekki neittöðru hindrun vinna, ár og síð er allan tíð iðinn til gjörða sinna.
47. Frá eg hann leit á foldarreitog furðu ríkan gjörði, auðgað jörð með alls kyns hjörð svo oss til þarfa verði.
48. Drottinn bestur að mætti mesturmanninn skapti af foldu, lét þó samt á lífi skammt en loks hann gjörir að moldu.
49. Með eigin mynd fyrir utan syndaldar hjónin fyrstu gjörði hann tvö og setti svo að sín á millum lystu.
50. Allt það hold sem fæðir foldfrá eg þau hræðast ætti, skepnuráð um loft og láð lagði í þeirra mætti.
51. Skynsemd, mál og skilnings sál,skarpa sýn og hreina, heyrnarpart með eðlis art og illt frá góðu að greina.
52. Lífsins boð þeim lagði Guð,lán hefur þjóðin fundið, sáttmáls tál og tryggða sál, trúlega við þá bundið.
53. Hér til með hafa heyrt og séðherrans rödd og veldi. Röngum sið þá varaði við svo vonskan ei þá felldi.
54. Virða og seim um víðan heimveraldar geymir kerra, einn Guð leit á Ísraels sveit og er þeim sjálfur herra.
55. Mannsins serk sem vilja og verkveit hann glöggt að skilja, hvört ævislóð er ill eða góð öngvum vinnst að dylja.
56. Herrann virðir og velgjörð hirðirog verndar góðs manns iðju sem sérlegt þing í signetshring eða sjaldur í auga miðju.
57. Loks hann kemur og launin semurer lofaði fyrr í orðum, við alla heldur og endurgeldur eins sem gjörðu forðum.
58. Sá fær náð sitt réttir ráðog röngum snýr frá vegi, huggar hann þá sem þrautir þjá svo þreytast skuli þeir eigi.
59. Glæpamaður, girnstu hraðurtil Guðs þér aftur að snúa, herrann bið um hjálp og grið, við hann skalt síðan búa.
60. Í heljar pín, sú hvörgi dvín,hvör kann Guð að prísa? Lofgjörð hans eða lifandi manns ljúfleg heldur vísa.
61. Ei má dauður andarsnauðurorð af munni greina, Drottins sterk að vitna verk né veita dýrkan neina.
62. Hér meðan fjör og heilsukjörhelst um settan tíma herrans náð þú heiðra af dáð, en hverfi hin sjötta ríma. (Vísnabók Guðbrands 1612 (útg. 2000), bls.379–383) |
