Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Bogi Benediktsson d. 1803 - ort 1813 (minning)Fyrsta ljóðlína:Upprisu vissri von
Höfundur:Jón Þorláksson
bls.258–259
Viðm.ártal:≈ 1825
Tímasetning:1813
Flokkur:Minningar- og erfiljóð
Skýringar
Í útgáfunni fylgja kvæðinu eftirfarandi skýringar:
„Bogi Benediktsson. Tengdafaðir skáldsins, alkunnur merkismaður og að mörgu helztur allra bænda á Íslandi á 18du öld. Hann var fæddur 1723 og andaðist 10. Okt. 1803; bjó hann í Hrappsey lengst æfi sinnar. Minningarljóð þessi eru ort 1813 í Ziffru, og prentuð í „Æfi-ágripi“ þeirra lángfeðga í Viðey 1823, bls. 65–66; hér eru þau tekin eptir bókinni og tveim handritum.“ Bogi Benediktsson
Lag: upp hef eg augun mín.
1. Upprisu vissri vonverndaður hels um nótt Bogi Benediktsson blunda hér undir rótt. Heiðursvert höfðingsmanns hold aðeins þessa dó; mennt dyggð og mannorð hans munu lengst uppi þó.
2. Afsprengi margt og mættog mikil verka not veita sæmd Íslands ætt og aðstoð fram á þrot. Mæringur feðra fróns frægstur í sinni röð, mörgum var mýkir tjóns mildur þurfenda kvöð.
3. Vandaði vel sitt ráð,vann með jafnlyndi þraut, mat hærra dyggð og dáð en dramb og maktarskraut; geðprúður, gegn í lund, góðmenni, vinur trúr hann lifði hverja stund hels fram að langa dúr.
4. Mold hans til móður hneigí mjúkrar hvíldar skaut; himins-deild hærra steig, hvar síns uppruna naut. Guð lét þeim ár og önn úthlutuð saman tveim, og dýrðar samnot sönn síðar í öðrum heim. |
