Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Síraks rímur 2Önnur ríma [Jesús Síraksbók snúin í rímur]Bálkur:Síraks rímur
Fyrsta ljóðlína:Annan fer eg að efna í brag
bls.365
Viðm.ártal:≈ 1600
Flokkur:Rímur
Skýringar
Sums staðar er rímið aaBB
Önnur ríma
1. Annan fer eg að efna brag,orð mín Drottinn færi í lag, góð svo verði á greinum skil, gefi þeim náð er hlýða til.
2. Efni vort er andleg kurt,Amors kvæðin drífur burt verkun þessa vinnulags, vík eg því til bókar strax. Fjórði kapituli
3. Guðs orð lærir gjarnan sáer girnist sannan vísdóm fá, skynsemd góð og gagnsamlig glöggt svo lætur merkja sig.
4. Eins og vatn í eldinn stökkt,allan fær um síðir slökkt, ölmusan með einnri grein afmáir svo synda mein.
5. Á mildleik þinn og miðlað fé,minnist Guð þó síðar sé, umbunari alls um heim frá ólukku mun hjálpa þeim.
6. Arfi kær, ef áttu brauðauman lát ei líða nauð, illviljaður vertu ei voluðum manni að segja nei.
7. Angra þann og auka styggðsem armóð ber og hvörs kyns hryggð, soddan skaltu sjá þig við og seinka ei að veita lið.
8. Þá neyðstaddur um næring biðurneitaðu ei að hjálpa viður; harðúð þína kæra kann, Kristur mun þá heyra hann.
9. Varastu þó værir framurað vera í rétti þrætusamur, af dyggð þú heiðra dómarann því Drottinn bauð að akta hann.
10. Fátækum skalt leggja lið,ljúfur hlýða og styðja við, vinsamlega veita ans viljagóður máli hans.
11. Ofríki ef einhvör líðurárna góðs og gleymi þó síður, einarður sem er þér sett allra mál að dæma rétt.
12. Föðurlausra faðir sért,feðgin þeirra ræk þú bert, kæran hefur þá herrann þig heldur en móðir eiginlig.
13. Upphefð veitir viskan dýr,við tekur þeim móti snýr, þar með orkar ein til sanns að indælt verði lífið manns.
14. Þeim sem henni fylgdi fastfremd og heiður aldrei brast, áform gengur allt í vil því almáttugur hjálpar til.
15. Herrans orð sá heiðra kann,hans þjónustu rétta fann, hafi hann þau í hjarta kær hylli Guðs í móti fær.
16. Visku hvör sem höndlað getur,hann má fræða fólkið betur og til hennar heldur sér, háskalaust mun búa hér.
17. Fær sá hana er fyrr og síðfalslaus reynist allan tíð, vel mun löngum láta þeim lýðum hans sem byggja heim.
18. Reynir hún hann með refsing fyrstrétt sem væri þung og byrst, inntil þess hún allan þann eflaust finnur falslausan.
19. Síðan kemur og huggar hannog heimugleik sinn birta kann en ef reynist ótrúr sá yfirgefnum hún gengur frá.
20. Geym þú tímans ráð og rök,í rangri vef þig aldrei sök, skammast ei þó sakaður sért sannendin að játa bert.
21. Sem það manni sum hvör blygðsynd er talin en ekki dyggð, af óeinurð svo maðurinn má mikla nauð og sæmdir fá.
22. Á þér vinni enginn svigtil óstaðfestu að fæla þig, skyldir þú fyr skelfing þá skaðsemi og sneypu fá.
23. Réttu fylg þú alltíð aðog einarðlega játa það; frelsast sá sem saklaus er þá sannleikur fæst opinber.
24. Sönnu skaltu ei mæla á mót,minnkun þó þér verði skjót, líð þú heldur hneykslið illt, í hvörri sök sem fórstu villt.
25. Blygðast ei við þegna þingþína að kennast ávirðing, þér mun lítil þekknisbót þungum straumi að kippa á mót.
26. Hafðu ei við heimskan mök,honum að þjóna í rangri sök. Allt til dauðans elska satt og mun Guð þig verja hratt.
27. Líkst ei þeim er löngum kannlofgjarn vera við sérhvörn mann, með brúki miklu býðst þar til en bilar að gjöra nökkur skil.
28. Vargur hússins vert ei þú,né víkingur við heimahjú og þyrstur eigi að þiggja margt, þar með naumur og veita spart. Fimmti kapituli
29. Fulltreyst ei á fjárins nægð,á föngum þó þú hafir hægð, girndum vondum gakk ei nær að gjöra það allt sem beiða þær.
30. Hugsa þú ei þótt hefðir megn:Hvör kann mér að standa í gegn? Hæstum Guði hefnd sú ber, hann mun sjálfur refsa þér.
31. Hælst ei um að höldar þeirhefndarlaust þó syndga meir, en þó Guð sé gæskuríkur grandalaus mun enginn slíkur.
32. Uggandi vert ei að síðuróströffuð ef syndin bíður, töf þá lát ei tæla þig að treysta framt á glæpastig.
33. Hættu ei við hugsun þá:Herrans náð er nóg að sjá; hvað sem illt eg hefst að hér hann mun aldrei refsa mér.
34. Eins sem er til gæsku greiðurGuð svo brátt kann verða reiður. Er sú heiftin ekki góð og endalaus við vonda þjóð.
35. Dvel því ekki dægur hértil Drottins aftur að snúa þér, furðu bráð er heiftin hans þá hegna vill hann syndum manns.
36. Illa fengnum auði og seim,ekki dugar að treysta þeim, nær þig fæla freistingar fullting hans er ekki par.
37. Vindur hvör ei veifi þér,volyndum svo háttur er. Ræðan stöðug standi þín, staðfesta er gáfan fín.
38. Hlýttu því þér heyra baren hasta ei að greiða svar, undirvísa um annars sök ef þú veist til betri rök.
39. Sakarveg ef sér þú þannseg þeim til er ekki kann, en ef skynjað glöggt ei getur geym þá þögn og fer svo betur.
40. Ræðan hefur til heiðurs mann,hún og líka lækkar hann; tungan er þér eiginlig en þó sjálfan fellir þig.
41. Sagna kvisi sjá þú við,sögvís tungan brýtur frið, bakmálugur margan mann meir en þjófur skaða kann.
42. Áeggjun þá forðast fastað finna um vin þinn lygð og last. Mælgi sú er vonsku vegur til vanvirðu sem manninn dregur. Sjötti kapituli
43. Þykjast vís og velfallinn,víta og straffa aðra menn. Vammir slíkar varast skaltú, völt er manni hrósun sú.
44. Eitraður sá illur þegnólukku sér fær í gegn, af ofsa þessum allmjög herður óvinum að spotti verður.
45. Hins er athöfn ástsamlegsem öllu snýr á betra veg, slíkum manni öldin ann og allir tala gott um hann.
46. Hald þig vel sem verða kannvingjarnlega við sérhvörn mann. Á hundrað ef þig öngvan brast einum varla trú þú fast.
47. Á öngvan setjir trausta trútryggvan þann ei reyndir þú; vinur er margur vel þá gengur víst í neyð en ekki lengur.
48. Margur vin ber illa artog annar kann að verða snart, viti hann af þér myrtan mann mundi hann birta gjörning þann.
49. Matborðsvín bera valta lundog víkur frá á neyðarstund; hollur læst og glaðvær gestur gengið meðan að ekki brestur.
50. Nær þín makt og matbjörg þvermótfall veitir gjarnan þér, minnist lítt á langa ró en læst í öngvu fundinn þó.
51. Heiftarmönnum halt þig frá,hollum við skalt einninn sjá. Vígi traust er vinurinn góður og verða mun þér fjárins sjóður.
52. Vinur trúr, sá vildur er,verður ei með góssi hér borgaður þó besta fé bjóði menn að láta í té.
53. Hann er þeim er haldið færhuggun lífsins einkakær, soddan vinur góður og gegn guðhræddum mun veitast þegn.
54. Þeim sem herrann hræðast rétthyllin manna fellur slétt, eins og hann er trúr í tryggð tállaus verður vina dyggð.
55. Hlýðinn sonur, heyr þú mig,heilög viskan fóstri þig, hennar skóla ef halda mátt hygginn muntu verða brátt.
56. Hlýtur þú fyrir hennar fundað hafa mæðu um litla stund, síðan eftir þrautir þær þekkan ávöxt sem aktað fær.
57. Heimskum beisk er hún að sjá,hirðulaus þar sneiðir hjá, margur visku hrósar hátt, af hennar dyggðum skynjar fátt.
58. Kæri son, eg kenni þér,kostgæf þú að hlýða mér, viskunnar með vegleg bönd vef þú bæði fót og hönd.
59. Undir hana beyg þú baken böndin ekki af þér tak, af öllu hjarta haltu til á hennar vegum greiða skil.
60. Eftir henni ávallt spyr,umgang hafðu um hennar dyr, en þá frægust fengin er forða því hún sleppi þér.
61. Um síð af henni huggun hlýst,hryggð þín öll í fögnuð snýst, hennar bönd sem barstu hér að bestum heiðri verða þér.
62. Dýra húfu á höfði ber,hennar fegurð veitist þér og gullkórunan glæsilig, gersemi þessi prýða þig.
63. Ef þú henni hallast aðog hjartanlega stundar það vissulega verður þú vitur maður í réttri trú.
64. Gömlum vertu gjarnan hjá,þar góðan mættir skilning fá, nær þú hittir hygginn mann hafðu löngum tal við hann.
65. Guðs orð heyra gjarnan skaltsem gagn er sálar öngvum valt, viskunnar hin góða grein geymd sé hjá þér hvör og ein.
66. Skynsaman þá fundið færforðast ei að ganga nær; far með honum út og inn eins og væri herra þinn.
67. Um hugsa þú allan tíðorðið Drottins fyrr og síð. Hann mun senda í hjarta þér hvað sem helst að gagnlegt er.
68. Vísdóm þann sem vildir fáveita mun þér Drottinn þá. Þanninn læt eg Fjölnis fund falla hér um litla stund. (Vísnabók Guðbrands 1612 (útg. 2000), bls. 365–368) |
