Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Síraks rímur 1Síraks rímur – Fyrsta ríma
SÍRAKS RÍMUR
Bálkur:Síraks rímur
Fyrsta ljóðlína:Háttarlist með hljóðagrein
bls.361
Viðm.ártal:≈ 1600
Flokkur:Rímur
Jesús Síraks bók.
Snúin í rímur. Síra Jón Bjarnarson. Fyrsta ríma
1. Háttarlist með hljóða greinhefur um stundir lengi kallast mennt og íþrótt ein, öktuð vel hjá mengi.
2. Áður hefur sú Edda þéntAmors ljóða greinum, því skal héðan af þessi mennt þjóna Guði hreinum.
3. Sómi er það sérhvörs manns,þar soddan gáfur búa, til æru Guði og orði hans öllum kvæðum snúa.
4. Vilda eg nökkur vísnaljóðvelja af orðasafni og heilagt fræði þylja þjóð, þó í Drottins nafni.
5. Himneska ljósið hjartarannshjálpi gáfu minni, svo að íbygging anda hans öldin hjá mér finni.
6. Siðgæðis þá sönnu rótSíraks bók eg kenni, ýtum veitir eðlisbót andi Guðs í henni.
7. Heilræðin sem henta besthvörjum manni að læra heilagur andi í henni flest hefur oss viljað færa.
8. Látum soddan Síraks þáttsjást oss oft í hendi er mjög loflegan lífsins hátt ljúfum syni kenndi.
9. Boðorð hans og barnaráðbýst eg fram að tína, heilags anda helltur náð hóf svo ræðu sína. Fyrsti kapituli.
10. Vísdómurinn allur eraf einum Guði sönnum, eilíf viskan öllum hér ógrípanleg mönnum.
11. Sandkorn sjávar tína og tjátrú eg það enginn megni, dagana heims og dropa smá sem detta í hvörju regni.
12. Vel sá þetta viskan klárog verða hvörsu skyldi, jörðin víð og himinninn hár og hafið í sínu gildi.
13. Mannleg viska valin og hreinvinnst þó hvörgi nærri því speki Guðs er eilíf ein, öllum hlutum hærri.
14. Hennar brunnur orð Guðs er,uppsprettan sú góða, af himnum send í heiminn hér til hjálpar aumra þjóða.
15. Spekina vottar loft og láð,lögur og hölda sveitir, ástgjöf þessa eilíf náð elskurum sínum veitir.
16. Ótti Drottins er til sannsupphefðin sú hæsta, heiðursprýði höfði manns og hjartans værðin stærsta.
17. Hvör hann geymir sæll er sáog sigri fær að hrósa, í hættum dauðans hjálp mun fá og herrans blessan kjósa.
18. Ótti Drottins einka dýr,upphaf vísdóms parta, hjá völdum kvinnum viskan býr og veltrúuðum í hjarta.
19. Herrans ótti hefur í sérhans þjónustu sanna, unaðsemd í brjósi ber og bætir hjörtun manna.
20. Ótti Guðs er hvörs kyns hægðog huggun sæt í raunum, gætir manns í góssins nægð svo góð sé von á launum.
21. Hvör þann vísdóm höndla kannhygginn vel má kalla, lofsamlega lyktar hann lífsins ævi alla.
22. Rótin visku reiknast hérrækni Guðs að fanga, hennar kvistur blóma ber best um eilífð langa.
23. Sagður ótti syndum verog soddan hægir byrði, Guði þekkur enginn er sá án hans fundinn yrði.
24. Óttalausum allan tíðeftir fylgir sneypa, metnaðurinn mun um síð manni slíkum steypa.
25. Lítillátum huggun hentheppnast mörgu sinni, ræmist vel hans visku mennt þó vonir þætti minni.
26. Orðið Guðs er illum þegnandstyggð hjarta ranni, dýrrar visku dyggða megn dylst fyrir slíkum manni.
27. Ef viltu, son minn, vísdóm fáog vitur maður að heita herrans boðorð hlýttu á en hann mun skilning veita.
28. Æðsta speki er ótti hansog allra best siðgæði, hugnast Guði hrein trú manns og heilög þolinmæði.
29. Herrans ótta ef hefur þúmeð hræsni skalt ei blanda, falslaust hjarta, heiður og trú honum áttu að vanda.
30. Orða og gjörða athöfn hreinog átrúnað þinn vakta, hygg svo vel fyr hvörri grein en hræsnis lof ei akta.
31. Hreyk þér ei með hræsni þásvo hrósun megir þú hljóta, Drottinn kann þig djarfan slá og drambsemi þína brjóta.
32. Hneyking þér er sönnust súef svik þín augljós yrði, fer svo þeim með falskri trú föðurnum þjóna þyrði. Annar kapituli.
33. Ef gjörðum þínum girnist þútil Guðs þjónustu snúa þarftu frekt með fastri trú við freistni þig að búa.
34. Hugprýði og hófsemd góðhygg eg ráð þér kenni, veiklast eigi þó vilji þjóð víkja þér frá henni.
35. Hald þér fast við herrans dyggð,herkinn munt þá vera, alla þraut og þunga hryggð þolugur skaltu bera.
36. Gullið reynt í eldi er,eins fer það um slíka, þekkan Guði hvörn mann hér hryggðin prófar líka.
37. Treystu Guði, hjálp vill hannhallkvæma þér senda, sá hans götur ganga kann, gott mun slíkan henda.
38. Útvaldir munu allir þérsem óttast Guð með sanni, hins besta von yður búin er, bregst sú öngvum manni.
39. Af veldis náð og vilja hansvæntið alls hins góða, hann vill reynast hjástoð manns og huggun aumra þjóða.
40. Langfeðganna leittu framljósleg dæmin flestu, ef hafa þeir nökkrir hitt í skamm á herrann trúnað festu.
41. Ellegar sá í eymdarpínyfirgefinn væri sem helgastan í hjarta sín herrans óttann bæri.
42. Forsmáð hefur hann aldrei einnþann á hann gjörði að kalla, ríkur af náð, til reiði seinn, í raunum huggar alla.
43. Illt er þeim er á Guðs náðöngvan trúnað setti, veltur svo það veika ráð að verndarlaus hann detti.
44. Laustrúaðir líta fálækning sálar meina, hvör mun þeirra hjálpin þá er herrann vill þá reyna?
45. Ástmenn Guðs þeir eru til sannssem orðinu vilja trúa, verkum eftir vilja hans vanda rétt að snúa.
46. Hræddir þeir sem heyra máhjörtun lægja og beygja, auðmýkt sanna einninn tjá af öllum hug og segja:
47. Í herrans kjósum hendur vérheldur en manna að falla því mikil svo hans miskunn er sem menn hann sjálfan kalla. Þriðji kapituli.
48. Kæru synir, kristin börn,kenning heyrið mína. Hún er þeim ljúf og lukkugjörn sem ljá til hlýðni sína.
49. Vill það Guð og býður beintað börnin jafnan skyldi föðurinn heiðra ljóst og leynt og láta í besta gildi.
50. Einn veg skipar skaparinn þýður,skýrt í allan máta, hvað þeim maðurinn hlýða býður halda vill hann láta.
51. Hvör sem föður heiðra vill,herrann mun þeim hlífa, synda refsing engin ill yfir hann kann að drífa.
52. Gengur maður á giftuslóðGuðs ef ráðin hirðir, góðum mun sá safna sjóð er sína móður virðir.
53. Sá föðurinn heiðrar huggun máheimta í bænum sínum, Guð lætur þig giftu fá og gleði af börnum þínum.
54. Lífs von á hann langa hér,lukka er ei að minni, sá herrans vegna hlýðinn er, hugnast móður sinni.
55. Ótti Guðs í góðri stéttgjörir oss þar til fróða feðgin vor að virða rétt og verðugan heiður bjóða.
56. Aktaðu þau með orð og verkog allri þolinmæði svo þeirra bæn og blessan sterk beggja hjá þér stæði.
57. Blessan föðurs byggir réttbörnum hús á jörðu. Bölvan móðir brýtur slétt þá banni mætir hörðu.
58. Föðursins vamm og veikan máttvarast skaltu að hæða, heiður er meiri að hafa um fátt, hylja slíkt og græða.
59. Ef veitist föðurnum virðing súvegur er þinn að hærri, móður ef ekki aktar þú er það skömmin stærri.
60. Heyrðu sonur, heilög boðsem hef eg í ræðu minni, föður þínum forlags stoð fá þú í elli sinni.
61. Hvörki veittu háð né styggðhonum á ævi sinni, bættu fyr og ber með dyggð þó bernslegt nökkuð vinni.
62. Forðast þú þó frægri sértað forsmá hann né styggja. Hvað honum var til góða gjört gleymt mun aldrei liggja.
63. Mun þín verða minnst í þrautog miskunn áttu vísa en syndum þínum svipt á braut sem sólin bræðir ísa.
64. Hvör sem föðurnum einskis annog angrar móður sína honum er dæmt af Drottni bann, dauðlegt straff og pína.
65. Son minn lát þér lynda bestí lágri stétt að standa. Heimsins önnur fordild flest færir mann í vanda.
66. Minnstu þig við hafning háhelst að lítillæta, herrann mun þér hollur þá og heilsu þinnar gæta.
67. Heilög Drottins höndin sterker hæstan allir játa, mikil vinnur máttarverk, mest fyrir lítilláta.
68. Hugsa þú ei á hefðarstétt,sem hærri er þínu megni, stunda þá sem þér var sett, það trú eg bestu gegni.
69. Hvað skal þar að þenkja upp ásem þér vill enginn vísa? og embætti er öllu frá, um það skalt ei hnýsa.
70. Því öllu meiri er þín stétten orkir þú að vinna, metnaður kann marga slétt menn til falls að ginna.
71. Hvör sá maður er hættir þráttí háskann sig að leggja forgengur og fellur brátt sem finnast dæmin seggja.
72. Metnaðurinn manni vinnurmarga neyð að líða, eina eftir aðra finnur eymdarplágu stríða.
73. Drambið ætla eg öllum valtog afdrif verstu finni, stuðlamálið stirt og kalt standi hér að sinni. (Vísnabók Guðbrands 1612 (útg. 2000), bls. 360–364) |
