Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Ein fögur vísa um Jesús nafn og það lán sem hann manninum veitirFyrsta ljóðlína:Eilífum guði aukist sæmd og æra
Höfundur:Höfundur ókunnur
bls.314
Viðm.ártal:≈ 1600
Tímasetning:1612
1. Eilífum Guði aukist sæmd og æra,eg vil um hann lítið kvæði færa, lýði bið eg það læra með list og auðmýkt kæra.
2. Hér vil eg fyrst af hjarta öllu hljóðaum helgast nafnið hjálparans allra þjóða, gleði og huggan góða hann gjörir oss öllum bjóða.
3. Jesús nafn er getið af guðdóms ráði,Gabríel engill þetta Máríu tjáði, hún fæddi án synda sáði sveinbarn fagurt á láði.
4. Jesús getinn af orði Guðs með vífi,útlíðandi af hennar jómfrúr lífi, fyrir synda sáru kífi sínum kindum hlífi.
5. Jesús réð það eðla barnið heitaaf því það kann syndalausn að veita, með dýrum sára sveita sinna er kominn að leita.
6. Jesús fæddist í ánauð heimsins stríða,alls kyns nauð og sárleik vildi líða, sína svipti kvíða, sannast má það víða.
7. Jesús nafn er einka sætt í munni,það eflir sanna gleði í hjartans grunni. Skylt er að eg því unni, svo illu gleyma kunni.
8. Jesús nafnið hjálpar í öllum vanda,öngva lætur hörmung sínum granda. Oss leysti úr fjötrum fjanda, frelsarinn allra landa.
9. Nú vil eg greina gjörðir þær með sanniGuðs son blíður gefur kristnum manni, velflestir menn veiting þessa kanni, í víðum heimsins ranni.
10. Mér skilst það lítt því skáldin vilja ljóðaum skallas grund og ástir þýðra fljóða og villa svo visku sjóða víst frá því hinu góða.
11. Það er betra að þylja af kvæðareitumhvað blíður Drottinn veitir víða sveitum, ef vér á hann heitum og eftir góðu leitum.
12. Verk öll hans má virða enginn skýra,þó velji þar til visku sína órýra. Eg nefni hann Drottinn dýran, dásamlegan og hýran.
13. Hann skipar það fyrst sem skýrir þessi óður,hann skapar mann í leyni sinnar móður. Vér eigum þig bestan bróður, blessaður Jesús góður.
14. Annað frábært sem firðum líst ei minnaþá fæðir af sér manninn ólétt kvinna. Enginn mann kann inna það eðla verkið svinna.
15. Hún gleðst af burði en gleymir hryggðarlínuen grét þó áður af sárri neyð og pínu, grundin af geðinu fínu, gjör lof Drottni þínum.
16. Þá skírir mann og skilst við synd og vanda,skynbragð veitir svo skaði má enginn granda. Tel eg hann traustan standa, hann tengist helgum anda.
17. Minni og vitið mun honum lént með náðum,mælska og rödd, afl með öðrum dáðum, tállaust sem vér tjáðum og trúr í öllum ráðum.
18. Fæði og klæði ef firðar þetta myndi,finn eg meira annað daglegt yndi; kvinnu og karlmanns lyndi með kærleik trú eg hann bindi.
19. Hæstur Guð af himnum ofan sendihjálparann sem fólkið eigi kenndi, sá leysi karl og kvendi, frá kvölunum öllum vendi.
20. Hann gaf oss sitt hold og blóð í máta,honum má þakka og hans nafnið játa, gjörðar syndir gráta og gjarnan af þeim láta.
21. Ef mann langar löstu niður að brjóta,lúti hann með iðran Guði til fóta, þar með biðjast bóta, brátt mun hann náðir hljóta.
22. Heiðrið Guð um heimsins allar grindur,heiðri hann jörðin, loftið, vatn og vindur, þar með hirtir og hindur og hvörs kyns góðar kindur.
23. Lofgjörð hef eg litla fært að sinni,lofi Guð allar skepnur bæði úti og inni, lofi hans aldrei linni og líka á tungu minni. (Vísnabók Guðbrands 1612 (útg. 2000), bls. 314–314) |
