SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3126)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Guðspjallasálmar Einars í Eydölum 65Á Mikaelis messuFyrsta ljóðlína:Lærisveinarnir lögðu
Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum
bls.69
Viðm.ártal:≈ 1600
Tímasetning:1612
Flokkur:Sálmar
Á Mikaelis messu
Evangelíum Matt. xviij (1–10) Með lag: Einn herra eg best ætti
1. Lærisveinarnir lögðufyr lausnarann spurning þá: Hvör mun, herra, þeir sögðu, í himnaríki sá að einn sé allra hæsti. Jesús lét hjá þeim barn. Sá mun, segir hann, æðsti sem svo er auðmýktargjarn.
2. Hvör sem sig lítillætirlíka sem barn þú sér í hæsta himna sæti hann frá eg æðstur er. Sá mitt nafn minnast vildi og meðtók börnin smá, hann skal í hæsta gildi hafa mig æ sér hjá.
3. En hvör sem hneykslan veitirhinum sem minna má ellegar brögðum beitir börn sem mig trúðu á, honum hentugra væri á hálsi kvarnargrjót, bundinn með snörpu snæri og snarað í sjóinn út.
4. Vei sé veraldar sómafyr vömm og hneykslið margt; þar hljóta hneyksl að koma heims fyrir vonda art; að vísu vei þeim manni sem veldur skömm og synd; hann er í hættu banni því hugarins sjón er blind.
5. Ef hönd eður fótur hneykirsvo hindran veita þér heldur en hneykslan aukir hvörutveggja burtu sker því betra er víst að vera vanaður lífs á slóð en heilan búk að bera og brenna í vítis glóð.
6. Hneyksli þig og þitt auga,útslít og slá þér frá; betra er einsýnn eiga inngang í lífið svá heldur en heilskyggn vera og hrapa í eilíft bál – en aumum gott skal gjöra, ginningar ei né tál.
7. Englar útvaldra mannaauglit föðursins sjá, þann sjónar spegilinn sanna er sóma aldrei brá því föðursins ásján fríða fárlega hryggist við þá aumir ofsókn líða en elskar sannan frið.
8. Láttu mig líkjast börnum,lifandi Jesús minn, og þeim góðvildargjörnum sem geyma kærleik þinn svo hati eg hneykslan alla í heimi og verði þá búinn nær burt vilt kalla þitt blíða auglit sjá. Vísan
1. Hvör ljúfur er langa ævilíka sem barn fær ríki; heimur fyr hneykslan auma hlýtur smán, vefst í lýtum og það af skal sníða allt hvað þig má skaða; hryggðu ei, herrann sagði, hreintrúaða neina.
2. Hvör er nú æðri æraengla lið Guðs vér fengjum, þar eð garð um oss girða grandalaust fyrir þeim fjanda kringum oss gjörir að ganga grár með flokkum ára; láttu oss lifa svo Drottinn að líki englahirð slíkri. (Vísnabók Guðbrands 1612; útg. 2000, bls. 69–70) |