Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Guðspjallasálmar Einars í Eydölum 64Sextánda sunnudag eftir trínitatisFyrsta ljóðlína:Til Naíms borgar beina
Höfundur:Einar Sigurðsson í Eydölum
bls.68–69
Viðm.ártal:≈ 1600
Tímasetning:1612
Flokkur:Sálmar
Skýringar
Evangelíum Lúk. vij (11–-17)
Með lag: Jesús Guðs son eingetinn 1. Til Naíms borgar beina,blessaður, lagði leið, ljúfur með lærisveina lausnarinn um það skeið. Við staðarins hlið þeir hitta, hermir guðspjall þetta, líkför gjör var greið.
2. Útborinn einn var dauðurungur maður þar sá, einka sonur sinnar móður, sú var ein ekkja þá; múgur borgar með henni margur frá eg út rynni hafandi harm og þrá.
3. Hana sá herrann gráta,hrærðist miskunnar við, harma bað hægjast láta, höfðu líkmenn þá bið; að börunum veik og vendi, við þær svo hrærði hendi og talar að sínum sið:
4. Þú ungi sveinn, hann sagði,snarlega rís upp hér. Sá settist upp að bragði sem þar framliðinn er; talandi gegn og góður, gaf hann svo aftur móður að allt fólk á það sér.
5. Óttast þá menn og innaeilífum Guði lof. Spámenn Kristum kenna og kalla það heillagjöf, láta um landið renna lofstír af honum þennan; mundi þó ei við of.
6. Upprisan, Jesú góði,ertu og lífið mitt; sárlegum sorgarmóði sviptir burt orðið þitt. Auktu mér ást og trúna með yfirbót reiðubúna, sakfellið svo gef kvitt. Vísan
1. Í Naím ekkju einauggalaust Jesús huggar; hartnær hofgarðs porti hana fann og lýð annan að hún einka son dauðan útborinn greftra léti; vekur hann upp og veikri vinnur bót harma sinna.
2. Hvað má hug vorn gleðjahér nú meir en trúa? Að vér eftir dauða upprísum að vísu og komum með björtum blóma í blessað lið himna friðar; þvingan þar mun engin, þangað skyldi oss langa. |
