Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Endurminningin er svo glöggFyrsta ljóðlína:Endurminningin er svo glögg
Höfundur:Guðný Jónsdóttir frá Klömbrum
Heimild:Guðný Jónsdóttir: Guðnýjarkver. bls.99-102
Viðm.ártal:≈ 0
Flokkur:Sorgarljóð
Skýringar
Undirfyrirsögn: (Sent Kristrúnu systur hennar á Grenjaðarstað).
Kvæðið birtist fyrst í Fjölni, 3. árgangi 1837. 1. Endurminningin er svo glögg
um allt það sem á Klömbrum skeði, fyrir það augna fellur dögg og felur stundum alla gleði. Þú getur nærri gæskan mín, Guðný hugsar um óhöpp sín. 2. Þegar óyndið þjakar mér,
þá er sem málað væri á spjaldi plássið kæra, sem innfrá er, frá efstu brún að neðsta faldi, og blessað rauna byrgið mitt sem blasir rétt móts við húsið þitt. 3. Man ég í Klömbrum meira en vel
morgna, hádag, en best á kvöldin, þá ljómandi færði fagrahvel forsælu misjöfn skuggatjöldin yfir hvern blett og hvert eitt svið hinum megin við sólskinið. 4. Þar var ég bæði þreytt og aum,
þungsinna, hress og ánægð stundum, hirti ekki par um heimsins glaum, hafði lítið, en nóg í mundum, græddi þar vin og missti mest sem mínu hjarta var sárast fest. 5. Ekkert sem fyrir augun barinni í Klömbrum ég fæ að líta. Stærsta ljósið og stjörnurnar með stefnu sömu tíð fram ýta svo fögur vitni, að samur er sælu stjórnarinn þar og hér. 6. Guð er eins nærri og man til mín miskunnarríkur harma stillir. Ástin hans heldur aldrei dvín, enginn hans vinskap máttur spillir. Því á ég vel að þreyja nú þótt mér annarra bregðist trú. 7. Það er ekki svo þægilegtþegar vinanna bregst ágæti, hjartanu svíður heldur frekt, hamingjan sýnist rýma sæti, indælar vonir fjúka frá, fellur skemmtunin öll í dá. 8. Hugprýðin verður heldur smá, hjartað sorgunum léttir varla. Á morgnana kvíðvænt þykir þá þennan að lifa daginn allan. Hver af öðrum nær kveldi þó. Hvíld í svefninum drottinn bjó. 9. Að lofa guð fyrir liðna tíðlærist þeim reynda vissulega. Hver og ein mæða ströng og stríð stillist og batnar furðanlega. Tilfallamergð og tímanum tekst best að glata sorgunum. 10. Guð sé lof, mér líður velog langtum betur en huginn vænti, mig þó í harma minni él og meinið þungt sem gleði rænti. Helst er mér gjarnt að hugsa að héðan af aldrei batni það. 11. Vonin og kvíðinn víxlast á,-- veitir honum þó langtum betur, -- hvort börnin muni og megi hjá mér framar hafa gott aðsetur. Sú áhyggjan er söm og jöfn sælu þar til ég kemst í höfn. |
