Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Reykjavíkurbragur (1850)Fyrsta ljóðlína:Sem ég brag með lystugt lag,
Höfundur:Brynjólfur Oddsson
Heimild:Brynjólfur Oddsson: Ljóðmæli. bls.87-93
Viðm.ártal:≈ 0
Tímasetning:1850
1. Sem ég brag með lystugt lag,
því ljóðin slík réttvel haga Reykjavik, ei er fagurt, dul á draga dæmin gleðirík, fá sem litum lík. 2. Meistarahöndum húsin vönduð,
haglega skreytt, sjávarströnd fá sig um breitt, sjót að löndum sigluönd, er sinni lætur beitt, fagra sjón fær veitt. 3. Að dómkirkjunni drengir kunna
að dást sem má, snilldar vunnið verk þar sjá; geislum sunnu eldur unnar endurkastar frá toppi turnsins á. 4. Öld þá hlýðir helgum tíðum,
hljómar þar són með prýði sönglistar; eigi síður eyrum lýða organs pípurnar skemmta skrautfbúnar. 5. Menntagyðjur óðs við iðju
una sér, skóla styðja störfin hér; eins prentsmiðjan Íslands niðjum, ein, sem landið ber, næsta nytsöm er. 6. Voru láði alþing áður
efldi dug, sést hér háð við sævarbug; dómara ráðin reynd að dáðum, réttinum stoð öflug, veita vörn og hug. 7. Lærðra hölda lærdómsfjöld,
er lýsir sér, æðstu völd má inna hér; menntuð öldin ósið göldum ekkert hæli lér, hrós og hylli ber. 8. Búning skreyta sinn hér sveitirsjáum ríkt (sumum veitir virðing slíkt); í mörgu breyta, að megi heita -- mun það varla ýkt -- sið útlendra líkt. 9. Vors um daga vel kann haga
vestan blær braut um lagar brögnum kær, gnoð þá draga björg án baga brátt að landi fær, sem úthlutar sær. 10. Sílgræn túnin, svarðardúni
sveipuð þétt, blasa núna breið og slétt; geislarún frá græðisbrún þau gullstöfum fær sett kvöld um kyrr og létt. 11. Á sumum stöðum bjarkarblöðin
blika smá, gullinn röðull geislum þá skúra hröðu skini glöðu skreytir til að sjá húsaþökin há. 12. Skemmtigöngur skemmta löngum
skötnum hér, svo staðarins þröng á strætum er, hljóma söngvar, sést á öngvum sorg, því kæti lér allt, sem augað sér. 13. Brúðarskari bjartur þar
sinn bærir fót, á hann starir sveinasjót, Glasis bari fegri, farinn fram á gatnamót að vinna böli bót. 14. Finnst þó gaman fúsast tamiðfrítt með lag, þegar saman sumardag reið er framin, fátt þá amar fljóða gleðibrag, drengjum helst í hag. 15. Finnst þó gaman fúsast tamiðfrítt með lag, þegar saman sumardag reið er framin, fátt þá amar fljóða gleðibrag, drengjum helst í hag.
16. Þaðan fleyin fögur eygjast flæði á, er möstrin teygja himinhá, leiðir sveigja inn fyrir eyjar, akker digur þá að hafnargrunni gá. 17. Ofan
úr sveitum fáki feitum flengja á bændur teitir búum frá, kaupmanns leita, honum heita, höndla við, sem má, góð ef kaup út kljá.
18. Einkum gera um að veraeinna mest (margur sér þá gildan gest) skipin, hér á höfn sem bera heimsins skrautið flest og hermenn búna best. 19. Á gildaskálann Gautar stála gengið fá; bjórs er skál á borði þá, horna álinn hressir í máli hring um margir slá, er menn drekkast á. 20. Sér ei leynir, létt þar einatt leika dans fljóð og sveinar saman í krans; gangstig beinir hljóm með hreinum hljóðfæranna ans fagurt fótum manns. 21. Gleðileiki,
æfa eykurundrun mest; hjá þeim reykur reiknast flest; þangað kreikar þjóð, ósmeykra þá sú framin best íþrótt sveina sést. 22. Nótt er bjarnar breiðir hjarnum bólma og lá á ísi tjarnar ungir þá leiksveinarnir gleðigjarnir ganga til og frá skjótir skautum á. 23. Bógaþéttir blása sprettiblakka á, húsa réttum röðum hjá, töðumettir, lipurt léttir láta fætur þá um sléttar götur gá. 24. Villuleiðar varnar neyðum vetrarkvöld, fyrir breiðir fætur öld ljómann heiðan, gang sem greiðir, gullin ljósafjöld gegn um gluggatjöld. 25. Snilld og prýði er helst til hlýðirhöfuðstað, eigi síður en eitt sér hvað, sem að lýðum sig fram býður sælu lífsins að, allt ei inn fæ það. 26. Útlent snið, er ei á við sem allra best, ganga miður má hér flest; fögrum siðum landsins lið að leggja einna mest, sannur heiður sést. |
