Gömul bæn útlögð af herra Guðbrandi Þorlákssyni og í söng-vísu snúin af Þorvaldi Magnússyni. | BRAGI
Bragi, óðfræðivefur

Söfn

Íslenska
Íslenska

Persónuvernd:

Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn.

Innskráning ritstjóra

Gömul bæn útlögð af herra Guðbrandi Þorlákssyni og í söng-vísu snúin af Þorvaldi Magnússyni.

Fyrsta ljóðlína:Ó, þú skapari allra manna
bls.F2k (bls. 136–142)
Bragarháttur:Fjórar línur (tvíliður+) ferkvætt: AAbb
Viðm.ártal:≈ 1725
Flokkur:Bænir og vers

Skýringar

Fyrirsögn:
Gömul bæn útlögð af herra Guðbrandi Þorlákssyni
og í söng-vísu snúin af Þorvaldi Magnússyni.
Tón: Líknarfullur Guð og góður, etc.
1.
Ó, þú skapari allra manna,
uppsprettubrunnur dásemdanna,
hæstur guð allrar huggunar,
heitir þú svo til eilífðar.
2.
Þinn þjón, Davíð, um þig svo ræðir
að þolinmóður og góðgjarn bæði
sértu og líka líknargjarn
sem ljúfur faðir við sitt barn.
3.
Og þú reiðist ei ævinlega,
enn þó við styggjum þig daglega
endurgeldur þú oss ei frekt
eftir misgjörða vorra sekt.
4.
Syndanna þungi sárt mig kremur,
sorgbitin önd mín til þín kemur
í því trausti þú aumum mér
ei muni skúfa burt frá þér.
5.
Flatur með blygðan fell eg mína
fram fyrir milda hátign þína,
í Jesú nafni álít mig,
ekki bið eg nú lítils þig.
6.
Með því þú ert af miskunn ríkur,
að majestat finnst þér enginn líkur,
mildur syndugu mannkyni,
mikillrar náðar gjafari.
7.
Sökum þess nú þig sál mín biður,
sig við forþénan Jesú styður
mikinn velgjörning veita sér,
vægðar leitandi nú hjá þér.
8.
Að þín föðurleg mikla mildi
mér angráðum tilgefa vildi
öll mín afbrot sem eru skeð,
orðum, gjörðum og þönkum með.
9.
Í mínum beinum finnst ei friður,
fjöldi synda mér þrykkir niður
sem ungur og gamall eg hefi drýgt.
Ofbýður mínu hjarta slíkt.
10.
Önd mína girndir illar kvelja,
ómögulegt er þær að telja,
innra barátta, ytra stríð,
aumka þú soddan kvöl eg líð.
11.
Blindleikans þverúð brjóstið villir,
berast að stundum þankar illir.
Þá soddan amar allt að mér,
ó, guð! lát mig ei sleppa þér.
12.
Syndir þær allar önd mín biður
að þú hyljir og sökkvir niður
(svo aldrei verði augljósar)
í afgrunn þinnar miskunnar.
13.
Stór er mín bón því sárt vill svíða
syndin og fast á hjartað stríða
því ein sú minnsta í hjá mér
eilífra kvala verðug er.
14.
Minnstu þó samt á, mildi faðir!
hvað miklu stærra verðkaup það er
sem Jesús lagði út fyrir mig
en öll mín synd sem styggði þig.
15.
Þá hans helgasta holdið fríða
hlaðið benjum varð allt að svíða
sárustu dauðans ofraun af
þá anda blessaðan sinn upp gaf.
16.
Hugleið nú þetta, Guð minn góður,
gjörðist Jesús minn tryggða bróður
þá hann bar mína synd á sér.
Sekum því vægðu, faðir, mér.
17.
Lát ei hans blóð og beiska pínu,
er blessaður leið á holdi sínu,
á mér verða til ónýtes.
Af öllu hjarta bið eg þess.
18.
Láttu mig, herra, nú þess njóta
og náðuga aflausn hjá þér hljóta.
Tak mig í sátt, eg tilbið þig,
tyfta þó ekki í bræði mig.
19.
Álít þíns sonar ógna pínu
er hann stranga réttlæti þínu
fullnægju gjörði fyrir mig,
fram til dauða hlýðinn við þig.
20.
Þar hann saklaus fyrir sekan bætti
svo að eg hólpinn verða mætti.
Hverninn kanntu þá, herra! mér
hrinda í burt frá augsýn þér.
21.
Þar minn Jesús í ofraun nauða
eilífan hefur smakkað dauða
og svo réð deyja upp á það
allt væri bætt og fullkomnað.
22.
Er þá mögulegt, svo eg segi,
að sonur guðs, Jesús, framar megi,
í sínum lim, sem eg nú er,
eilífa líða kvöl á sér?
23.
Ó, nei, minn faðir, náðargjarni,
nauðstöddu væg mér, þínu barni,
réttlætis einninn minnstu míns
mildasta Jesú sonar þíns.
24.
Hugleið það, góði herra mildi,
hann þá fyrir mig líða vildi
og beiskleik pínunnar barðist í,
bað hann um vægð á straffi því.
25.
Þó vildi samt þitt ástar eyra
ekki í það sinn bæn þá heyra
bænheyra svo þú mættir mig
og mína líka, þá biðja þig.
26.
Að vægð á straffi synda sinna
í sonar þíns nafni mættu finna,
blessað eyra þá opnast þitt,
andvarp bænheyrir þeirra og mitt.
27.
Líttu nú í hans andlit fríða,
ekki ónýttu hans hlýðni blíða
sem hann til dauða sýndi þér
að syndanna tækist gjald frá mér.
28.
Svo allt hvað styggði elsku þína,
ástleysi mitt við þig og mína
og illlyndi minnar athafnar,
ei reiknist mér til glötunar.
29.
Þá eg hugleiði, hjartans faðir!
hvað dýrmæt eðla farsæld það er,
samviskan góð ósaurguð hér,
syndakvittun og náð hjá þér.
30.
Því meir langar mitt sorgfullt sinni,
sæti Guð! eftir huggun þinni,
ó, þú blessaða lífsins lind!
Lífga mig þína skepnu-kind.
31.
Svala þú þorsta sálar minnar
af sætleiksbrunni náðar þinnar,
láttu hana og líka mig
líknsaman drottinn! finna þig.
32.
Það verður þér nú vegsemd mesta
og verðug sigur-hrósan besta
að þú meðtekur auman mig,
eilífi Guð! í sátt við þig.
33.
Það verður einninn englum þínum
og útvöldum sam-bræðrum mínum
orsök til þess að þakka þér
þvílíka náð sem veittir mér.
34.
Fagran lofsöng um aldir alda
útvalin guðsbörn munu þar halda
yfir þeim öllum ásamt mér
er aumastir fundu náð hjá þér.
35.
Þennan lofsöng með þeim að syngja
þar sem himneskar raddir klingja
um allra tíða eilífðer,
æðstur drottinn, það veittu mér.


Athugagreinar

Frumtexta sálmsins er ekki getið í Litlu vísnabókinni.