Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Bíleams rímur 1Bíleams rímur – fyrsta ríma
BÍLEAMS RÍMUR
Bálkur:Bíleams rímur
Fyrsta ljóðlína:Þó förlist tungu mælskumáttur
Höfundur:Jón Magnússon í Laufási
bls.A1v (bls. 2–11)
Viðm.ártal:≈ 1650
Flokkur:Rímur
1. Þó förlist tungu mælsku mátturog minnið taki að þrjóta samt skal fróðleiks fagur þáttur fram af munni hrjóta.
2. Mér hefur aldrei gengið greittgreina mál að skjalda. Nú er geðið gamalt og þreytt glósunar sal að tjalda.
3. Upp frá því menn elli-snertá sér taka að finna það er allt góðra gjalda vert hvað gamall kann að vinna.
4. Aldurhnignum ætla þarfallra til líkinda svo honum sé ei stofnað starf stórra óhæginda.
5. Fleira en færra fyrir hann leggst,forföll má það reikna, stirðum fingrum staurlega tekst stafi á blað að teikna.
6. Bilar líka brúna-rósbækur í að rýna þá brigðljós dagur og baðstofu ljós birtu litla sýna.
7. Hugurinn verður hér af tregurhagyrðin að finna. Hinn ellimóði ýsur dregur, engu gáir að sinna.
8. Af ölllu þessu aðkenningá mig tekur að leita. Er því nýrri orðhending ekki hægt að breyta.
9. Til flestra hluta er fýsnin sljóí fyrning vorra krafta. Þeir larast eins og lasið hró með list og prýði tapta.
10. Eftirstöðvar eru þóoft í mannsins þanka af því sem fyrr í brjósti bjó, bragna vill til ranka.
11. Mér eins fer um málstað þannmærðir þó eg nefni. Tvístrast mjög um rænu-rann ritað hróðrar efni.
12. Ævintýri ætla eg méreinu í brag að snúa. Fáort en þó fallegt er, firðar mega því trúa.
13. Finnst í Mósis fjórðu bókfróðleikssaga þessi hverri eg mér fyrir hendur tók að hreyfa í Sónar versi.
14. Illt sem hryggir og gott sem gleðurgóða menn á láði innir þessi annáll téður anda Guðs af ráði.
15. Það illa er áform Andskotanssem öllum hrekkvísari skerða vill heiður skaparans, skaðfús mannhatari.
16. Sveigja kann með svika-handsuma menn til villu, hvetur svo að gjöra grand góðum þá ena illu.
17. En(n) gleður oss fögur Guðs umsjásem grandi kann að varna, sneiða lætur háskann hjá hópnum sinna barna.
18. Andskotans þó illskan römallra vildi freista, Guðs er hlífðin gæskusöm, gott er henni að treysta.
19. Efnið það sem eftir fer,oss gjörir hér um fróða, heilagur andi hjálpi mér heilagt mál að ljóða. > – – –
20. Í þann tíð sem Ísraels lýðuráði á Móabs völlum og við Jórdan búinn bíður en burt af eyðifjöllum.
21. Búðir sínar höfðu hjáheiðinna manna byggðum mæddir hvar eð mættu þá mörgum rauna-styggðum.
22. Þriggja kónga magtin megnmót þeim rísa vildi. Ákafur við odda-regn illsku lýðurinn trylldi.
23. Kóngurinn Arað kylfu skók,Kanaans grimmt afsprengi. Af fólki Guðs til fanga tók fylkir nokkra drengi.
24. Ammoritanna sjóli sagðurSihon brá og vigri. Fyrir uppreist varð hann undirlagður, öngvum stýrði sigri.
25. Hilmir þessi í Hesbon sat,hreppti skjótan dauða. Og hét þriðji er ekki gat Ísrael stefnt til nauða.
26. Guð gaf sínu fólki fremdfram yfir heiðna lýði. Blótmenn goða biðu skemmd, bana en enga prýði.
27. Borgir þeirra, byggð og löndblessaða fólkið hreppti og á því festu eignarhönd sem illsku lýðurinn sleppti.
28. Til forna var því fyrirheitiðforföður þeim enum svinna: Þín börn skulu eignast borgarhliðið blóðs-hatara sinna.
29. Þegar Balach Siporssonsvoddan fékk að spyrja sér meinti enga sigursvon þó sóknir vildi byrja.
30. Af Mósis fylking mikill stóðMóabítum kvíði því Ammoritanna eydd var þjóð öll í fyrra stríði.
31. Við Madíans presta mælti þámúgurinn hjartablauði: Flokkur þessi er fer hér hjá fyrða mun oss auði.
32. Eins og þegar uxar grösyrja burt af fróni svo mun gráðug grúa ös ganga oss að tjóni.
33. Þeirra kóngur, Balach, byrsturbjó til grimmt illræði, í Ísraels barna þrúgan þyrstur, þrunginn heift og bræði.
34. Útsendara með haturs-hamshann lét fara að bragði burt til fundar Bíleams og boðskap fyrir þá lagði:
35. Kallið til mín konstra-mannog kveðju berið slíka: Án allrar dvalar eg bið hann á minn fund að víkja.
36. Og segið hönum að horskur her,sem hylur andlit jarðar, af Egyptalandi að kom hér. Um það miklu varðar.
37. Að kuklarinn með konstrum sín,sem kunna margan tæla, hvatlega komi hér til mín, her þessum formæla.
38. Má sá lýður meir en egeða mengið það eg stýri, en óbæn kannske ógnarleg auðnu þeirra rýri.
39. Kunni eg síðan með köppum mínkoma þeim að grandi og með ummælum þungum þín þessa keyra úr landi.
40. Bænir þínar og bjargvæn trúmeð blessan margan krýndi í banni er sat sem bölvar þú, bragða-maðurinn rýndi.
41. Móabíta magtar-lið,af Madian þeir elstu, létu á ferðum lítil bið, liðstjórnarmenn helstu.
42. Spakir tóku af spíru börspáfarar launin kláru, gæðingar í glæstri för gersemarnar báru.
43. Hittu síðan Bíleams byggðog birtu kóngs erindi, en hann vel þeim tók með tryggð því tæring var í hendi.
44. Þér skuluð hjá mér þreyja í nótt,þreyttir komnir af vegi. Eg vil eftir hlera hljótt hvað mér Drottinn segir.
45. Árla skuluð þér andsvör fáeftir því eg merki. Guðs kemur mér góð forspá. Gistu þeir svo hjá klerki.
46. Í svefni kom til sagnamannsá sömu nótt hinn skæri Guð og spurði glöggt til sanns gestir hans hverjir væri.
47. Bíleam Guði birti fráBalachs kóngs erindi: Mitt vill orða fullting fá og fyrir það hingað sendi.
48. Fylkir þessi fer á leitmeð formælingum eg grandi ókunnugri ýta sveit sem áir í Móabs landi.
39. Svo útrýmt geti þjóðher þannsem þeim af ótti stendur; er hér þó með allan sann ekki neinum kenndur.
40. Blíður Guð gaf Bíleam ans:Balach sættu eigi, gakk og ei með görpum hans, grimmd er á þeirra vegi.
41. Að bölva líka banna eg þérbrögnum þeim eg unni því sagður hópur signaður er sjálfs míns út af munni.
42. Árla dags þegar blundi bráBíleam upp nam standa. Við sveina Balachs svaraði þá: Segið fylkir landa:
43. Himna drottinn hefti migherra yðvarn finna því má hverfa hvör fyrir sig heim til byggða sinna.
44. Móabíta herrar heimhvurfu skjótt að bragði, fundu kóng með fréttum þeim fyrir þá spámann lagði.
45. Í annað sinn þá gjörði gramurgöfugri menn til ferða með erindi sömu einka-tamur í áræði sig að herða.
46. Þessir líka fóru á fundforvitringsins merka og sögðu honum á samri stund siklings beiðni sterka.
47. Þetta lætur Sípörssonsikling Móabs ætta segja þér í sannri von, svoddan máttu hætta.
48. Kæri! þinni komu ei dvelað krenkja óvini mína. Eg skal gjöra við þig vel, virt og æru sýna.
49. Hvað þú æskir vera skal veittog vináttu minnar njóta fái eg þig til fúsan leitt fólki þessu að blóta.
50. Bíleam gaf þá svoddan svörsendimönnum tiggja: Ekki eru hjá mér öll þau kjör sem yðar vill kóngur þiggja.
51. Þó hilmir gæfi mér hús sín fullmeð handarskaflinn fína og annað slíkt með eðla gull í eigu léti mína
52. í mér fyndi eg ekkert megnorði Drottins hæsta mæla neitt eða gjöra í gegn svo gagn þess sjái hið smæsta.
53. Náttstað skuluð hafa þó hérog hvíld svo að eg megi gá að hvört nú gegnir mér Guð ellegar eigi.
53. Styttist bragur en stirðna hljóð,stendur svo á tíma. Endast dagur og einninn ljóð. Úti er fyrsta ríma. |
