Áminning um að vera ánægður með sitt

Málshátt hafðu í minni einn,
minnis verðr hann stæður,
tók ég penna þó tregr og seinn
að tempra vísna glæður,
svo mun renna raddar teinn
rétt í orðskviðs máta:
þetta mun drottinn dýrstur einn
duga að sönnu láta.

Orðtækið gamla ei skalt þú
í orðaræðu skerða;
sérhverjum eftir sinni trú
síðar og fyr mun verða,
ef á stöðugum stofni sú
stendur, því munt játa:
þetta mun drottinn dýrstur nú
duga að sönnu láta.

Fuglarnir hafa föng ei stór,
þá fæðu sinnar leita,
að morgni hver fastandi fór
að fá það skyldi neyta;
að kvöldi aftur kemur rór,
kvíðlausir ei gráta.
Þetta mun dýrstur drottinn vór
duga að sönnu láta.

Enn þó ei mestu efni hér
ó, maður hlotnast kunni,
örvæintingar aldrei þér
orð lát heyra af munni;
segðu heldur sem þér ber
svo með hyggju káta:
Þetta mun drottinn dýrstur mér
duga að sönnu láta.