Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Minningarsálmur I. Steinunn dóttir skáldsins.Fyrsta ljóðlína:Sælar þær sálir eru
Höfundur:Hallgrímur Pétursson
bls.133
Viðm.ártal:≈ 1650
I
1. Sælar þær sálir eru,sem hér nú skiljast við frá holdsins hryggðar veru og heimsins göldum sið, hvílast í himnafrið, þar sem með sætum hljóðum syngur lof Drottni góðum lofsamlegt engla lið.
2. Tign, æru, sæmd og sómasálir guðs barna fá, sem ljósar stjörnur ljóma lambsins stóli hjá, ávallt guðs auglit sjá, með hvítum skrúða skrýddar, skarti réttlætis prýddar, sorg allri sviptar frá.
3. Englanna hirðin hreinaheiðrar guð nótt sem dag sálirnar syngja’ og greina sanctus með fegursta lag og lystugum lífsins hag, holdið sig meðan hvílir, höndin Drottins því skýlir, sér engan sorgar plag.
4. Í þennan flokkinn frómaflutt varstu, barnkind mín, himneskum hafin sóma hvílist nú sálin þín, ljómar þar skært og skín í faðmi Jesú fríðum fagnandi öllum tíðum; dýrðin sú aldrei dvín.
5. Nú er þér aftur goldiðangrið, sem barstu mest, þegar þitt hrjáðist holdið, hátt þú stundir og grést, gefin er gleðin best, hafin úr hryggð og móði, hreinsun með Jesú blóði, synd engin á þér sést.
6. Unun var augum mínumávallt að líta á þig með undgdóms ástum þínum ætíð þú gladdir mig, rétt yndis-elskulig, auðsveip af hjarta hlýðug, í harðri sótt vel líðug, sem jafnan sýndi sig.
7. Næm, skynsöm, ljúf í lyndi,lífs meðan varstu hér, eftirlæti og yndi ætíð hafði’ eg af þér, í minni muntu mér; því mun ég þig með tárum þreyja af huga sárum, heim til þess héðan fer.
8. Mín gleði er sú eina,andlát þitt hugsa’ ég á, þú hafðir málið hreina, hér með vit alls að gá, skammt til þess líf leið frá, breiddir út hendur báðar, bauðst þig til Jesú náðar, kvaðst vilja koma þá.
9. Litla stund stóð í hæfi,sturlaði fögnuðinn, hálft fjórða’ ár alls var æfi eigi þó fullkomin, skjótt sá ég skilnað þinn; geymir sál þína sætur signaður Drottinn mætur fyrir Jesúm, soninn sinn.
10. Hvílist nú holdið ungaaf harmi og sorgum mætt, svipt öllum sóttarþunga, svo er þér nú óhætt, dóttir mín! böl er bætt, frjáls við synd, fár og dauða fyrir Jesú blóðið rauða, sefur í Drottni sætt. II
1. Nú ertu leidd, mín ljúfa,lystigarð drottins í, þar áttu hvíld að hafa hörmunga’ og rauna frí, við guð þú mátt nú mæla, miklu fegri en sól unan og eilíf sæla er þín hjá lambsins stól.
2. Ég ann þér svoddan sæluað sjá þitt gleði-vín héðan úr eymda pælu eg kem þar senn til þín; ó hvað sætir samfundir seðja þá okkar geð um eilífar ævistundir að lifa drottni með.
3. Dóttir, í dýrðar hendidrottins, mín, sofðu vært, hann, sem þér huggun sendi hann elskar þig svo kært. Þú lifðir góðum guði, í guði sofnaðir þú, í eilífum andarfriði ætíð sæl lifðu nú. |
