Bragi, óðfræðivefur
SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Passíusálmar 11Um afneitun PétursBálkur:Passíusálmar
Fyrsta ljóðlína:Guðspjallshistorían getur
Höfundur:Hallgrímur Pétursson
bls.13r--14r
Viðm.ártal:≈ 1650
Tímasetning:1659
Flokkur:Sálmar
Skýringar
Með lag: Dagur í austri öllum
1. Guðspjallshistorían getur,gripinn þá Jesús var, allir senn, utan Pétur, yfirgáfu hann þar og lærisveinn einn annar, álengdar gengu hljótt herrans hryggðarbraut sanna. Harla dimmt var af nótt.
2. Kaífas kennimannikunnugur lærisveinn inn gengur ört með sanni, úti stóð Pétur einn. Ambátt uppljúka beiðir, ókenndan Petrum þá í forsal til lýðsins leiðir. Lærdóm hér finna má.
3. Krossferli að fylgja þínumfýsir mig, Jesú kær, væg þú veikleika mínum þó verði eg álengdar fjær. Þá trú og þol vill þrotna, þrengir að neyðin vönd, reis þú við reyrinn brotna og rétt mér þína hönd.
4. Koleld, því kalt var næsta,kveikt hafði þrælalið. Pétur með sturlun stærsta stóð hjá þeim logann við. Ambátt hann ein sprogsetti, af sér það heyra lét: Mun þessi mann, hún frétti, með Jesú af Nasaret?
5. Hann neitar hratt að bragði,hræddur við orðin byrst, þann sig ei þekkja sagði, þá gól nú haninn fyrst. Ætlar sér út að rýma, önnur þerna hann sá, talar í annan tíma til þeirra er stóðu hjá:
6. Frá Nasaret nú er þessinýkominn Jesú með. Hinna geð trúi eg það hvessi, hvör maður spyrja réð: Ertu einn af hans sveinum? Enn Pétur neita vann, sagði með eiði einum: Aldrei þekkta eg hann.
7. Þriðja sinn þar til lögðuþjónar Kaífas bert. Málfærið, sumir sögðu, segir til hvör þú ert. Frændi Malkus réð mæla: Mundi eg þig ekki sjá, get eg síst grun mig tæla, í garðinum Jesú hjá?
8. Pétur með bljúgu bragðibráðlega sagði: nei, sór sig og sárt við lagði, soddan mann þekkti hann ei. Glöggt þegar gjörðist þetta, gól haninn annað sinn. Síst mátti sorgum létta, sút flaug í brjóstið inn.
9. Sál mín, þér fári forða,freklega hættu síst án leyfis drottins orða, óstyrkt er holdið víst. Þykistu stöðugt standa, stilla þinn metnað þarft. Hvör sér vogar í vanda von er sá falli snart.
10. Áður í aldingarðióhræddur Pétur var. Karlmennskuhugurinn harði hans sig auglýsti þar. Auðvirð ambátt hann hrelldi, of mjög því skelfast vann, frá sannleik síðan felldi. Sama þig henda kann.
11. Koleldi kveiktum jafnastkitlandi veraldarprjál. Þrælar syndanna safnast saman við lostabál, fullir með fals og villu. Forðastu þeirra glys. Ætíð er með þeim illu einföldum búið slys.
12. Ambátt með yggldu bragðier þessi veröld leið, mörgum meinsnöru lagði, mjög á spottyrðin greið. Þýið með þrælum sínum þjóna Guðs lastað fær. Styrk mig með mætti þínum mót henni, drottinn kær.
13. Eftir afneitun einaút vildi Pétur gá. Hugði hann braut sér beina búna þeim solli frá. Þá kom eitt öðru verra, umkringdu þrælar hann, af sór sinn sæla herra sér og formæla vann.
14. Hægt er hvörjum að stofnaí hættu og vanda spil, forvitnisdælskan dofna dregur þar margan til. Ógæfugild greip þann hún kunni að ná, útkomuvon fékk öngva. Að því í tíma gá.
15. Oft má af máli þekkjamanninn hvör helst hann er. Sig mun fyrst sjálfan blekkja sá með lastmælgi fer. Góður af geði hreinu góðorður reynist víst. Fullur af illu einu illyrðin sparar síst.
16. Hryggileg hrösun hentiheilagan drottins þjón, syndin mjög sárt hann spennti, sálar var búið tjón. Hvað mun eg máttarnaumur mega þá standast við, vangætinn, vesall og aumur, vélum og hrekkjasnið?
17. Í veraldar vonskusollivelkist eg, Jesú, hér. Falli það oft mér olli, óstöðugt holdið er. Megnar ei móti að standa mín hreysti náttúrlig. Láttu þitt ljós og anda leiða og styrkja mig. Athugagreinar
Amen
(Sjá Passíusálmar 1996, bls. 66–71) |
