SöfnÍslenskaÍslenskaPersónuvernd:
Vefurinn safnar engum upplýsingum um notendur sína. Leturgerðir eru frá Google sem skráir notkun á þeim.
Vefkökur eru aðeins notaðar til þess að halda utan um innskráningar þeirra sem annast efnisstjórn. |
Flokkar
Allt (3127)
Afmæliskvæði (14)
Annálskvæði (1)
Ádeilukveðskapur (1)
Ástarljóð (32)
Baráttukvæði (1)
Biblíuljóð (2)
Brúðkaupsljóð (9)
Bæjavísur (2)
Bænir (1)
Bænir og vers (25)
Eddukvæði (30)
Eftirmæli (41)
Ellikvæði (7)
Formannavísur (22)
Fræðsluljóð (3)
Gamankvæði (31)
Grýlukvæði (8)
Harmljóð (3)
Háðkvæði (4)
Hátíðaljóð (6)
Heilræði (10)
Heimsádeilur (8)
Helgikvæði (47)
Hestavísur (1)
Huggunarkvæði (2)
Hyllingarkvæði (2)
Jóðmæli (3)
Jólaljóð (5)
Kappakvæði (5)
Kvæði um biskupa (6)
Leppalúðakvæði (1)
Lífsspeki (5)
Ljóðabréf (18)
Matarvísur (1)
Náttúruljóð (52)
Rímur (204)
Sagnadansar (52)
Sagnakvæði (4)
Sálmar (417)
Sjóhrakningar (2)
Sorgarljóð (1)
Sónarljóð (14)
Særingar (1)
Söguljóð (13)
Tíðavísur (15)
Tregaljóð (6)
Vetrarkvæði (2)
Vikivakar (13)
Vögguljóð (5)
Ýkjukvæði (5)
Þjóðkvæði (1)
Þorrakvæði (4)
Þululjóð (5)
Þulur (2)
Ættjarðarkvæði (54)
Ævikvæði (6)
Ævintýrakvæði (3)
Passíusálmar 2Um Kristí kvöl í grasgarðinumBálkur:Passíusálmar
Fyrsta ljóðlína:Jesús gekk inn í grasgarð þann
Höfundur:Hallgrímur Pétursson
bls.3r-4r
Viðm.ártal:≈ 1650
Flokkur:Sálmar
Skýringar
Með lag: Faðir vor, sem á himnum ert
1. Jesús gekk inn í grasgarð þann,Getsemane er nefndur hann. Af olíuþrúgan sá auknafn bar. Olíutréð rétta herrann var. Olíum hjálpræðis allra fyrst af hans lífi þar pressaðist.
2. Í aldingarði fyrst Adam braut,aftur Jesús það bæta hlaut. Aldingarðseikin ávöxt gaf, eymd, synd og dauði kom þar af. Í aldingarði ljúft lífsins tréð lífgunar frjóvgun veita réð.
3. Júdas þekkti vel þennan stað,þar hafði hann lengi um hugsað, helst mundi pláss það hentugast, herrann mætti þar forráðast svo fæstir hefðu' að segja af því og svik hans lægju' svo hylming í.
4. Satan hefir og sama lag,situr hann um mig nótt og dag, hyggjandi' að glöggt hvar hægast er í hættu og synd að koma mér. En þó í þeim stað allra mest sem á eg drottni að þjóna best.
5. Heims börnin hafa list þá lært,lygð og svikræði er þeim kært, fótsporum djöfuls fylgjande, falsráðin draga þó í hlé. Frá hans og þeirra hrekkjastig herrann Jesús bevari mig.
6. Oft hafði Jesús í þann staðáður gengið, því veit eg það. Hefir sannlega herrann minn hugsað um pínu' og dauða sinn, fulltingis beðið föðurinn þar svo fengi hann staðist píslirnar.
7. Jurtragarður er herrans hérhelgra Guðs barna legstaðer. Þegar þú gengur um þennan reit þín sé til reiðu bænin heit. Andláts þíns gæt og einninn þá upprisudaginn minnstu á.
8. Lærisveinana lausnarinn kærlét suma bíða nokkuð fjær. Þrjá tók þó með sér hjartahreinn; hann girntist ekki að vera einn. Sála mín, þar um þenkja skalt, þér til lærdóms það skeði allt.
9. Guðs kristni er grasgarður einn,guðs sonar ertu lærisveinn. Sittu hvar sem hann segir þér, sönn hlýðni besta offur er. Til krossins ef hann þig kallar þar kom þú glaðvær án möglunar.
10. Freisting þung ef þig fellur áforðastu einn að vera þá. Guðhræddra selskap girnstu mest, gefa þeir jafnan ráðin best. Huggun er manni mönnum að, miskunn guðs hefur svo tilskikkað.
11. Hjartanlega varð harmþrunginnherrann Jesús í þetta sinn. Holdið skalf við það feikna fár, flutu í vatni augun klár. Sagði grátandi: 'Sál mín er svo allt til dauða hrygg í mér'.
12. Hartnær steinsnari frá þeim fór,féll strax til jarðar drottinn vór flatur sitt blessað andlit á, ógnarleg kvöl hann mæddi þá. Hjartað barðist í brjósti heitt, bæði var líf og sálin þreytt.
13. Samviskan mig nú sjálfan slær,sé ég það gjörla, Jesú kær. Mín synd, mín synd, hún þjáði þig, þetta allt leiðstu fyrir mig. Aví! hvað hef eg aumur þræll aukið þér mæðu, drottinn sæll.
14. Mér virðist svo sem mín misgjörðsé meiri' að þyngd en himinn og jörð því Jesús það föðursins orðið er sem allt með sínum krafti ber. (Ebr.1.) Flatur hlaut þó að falla þar þá fyrir mig bar hann syndirnar.
15. Hjartans gleði og huggun trausthér gefst þér, sál mín, efalaust. Það gjald fyrir mína misgjörð er meira vert en himinn og jörð. Hans sorg, skjálfti og hjartans pín hjá guði' er eilíf kvittun mín.
16. Fram þegar Jesús fallinn varfegurstu bæn hann gjörði þar: 'Abba, faðir ástkæri minn, af mér tak þennan kaleikinn, þó svo sem helst þú sjálfur vilt', sagði herrann með geðið stillt.
17. Úrræðin bestu' er auðmjúkt geð,angrað hjarta og bænin með. Hvenær sem þrengir hörmung að hugsaðu, sál mín, vel um það. Óþolinmæði' og möglun þver meiri refsingar aflar sér.
18. Óbljúgur skaltu aldrei neittútheimta sem þér girnist veitt til holdsins muna hentugt þér. Hugsa jafnan að drottinn sér hvað lífi' og sál til liðs er nú langtum betur en sjálfur þú.
19. Eins líkaminn og sálin sésannauðmjúklegt í bæninne. Á lítur drottinn innra hit[t]. Ei að síður skal holdið þitt fyr Guð með blygðun ganga fram. Gjörði svo forðum Abraham.
20. Jesú, þín grátleg grasgarðs píngleður örþjáða sálu mín. Þitt hjartans angur hjartað mitt við hryggð og mæðu gjörði kvitt. Því skal míns hjartans hjartaþel heiðra þig, minn Emanúel. — Amen. Athugagreinar
Amen
(JS 337 4to, bl. 3r–4v) (Sjá Passíusálmar 1996, bls. 27–32) |