Heimurinn er nú horfinn mér

Heimurinn er nú horfinn mér
í himnaríki víst ég er
eitthvað fyrir augu ber
sem ekki glöggt eg þekki.

Undarlegt þó eitt mér líst:
allt í himnaríki snýst
klígja mér í kverkum brýst
og kemur upp sá skolli.

Nú tekur að fara flatt:
fram úr stólnum þar eg datt
er svo skráð, það er víst satt
englar hrapað geta.