Skýringar
Egill setti vísuna saman í lok kaupfélagsfundar er tíð var slæm og færð erfið. Bændum lá því á að komast heim og var því kominn í þá kurr er síðasti ræðumaður, Sigurður á Arnarvatni, var að tala og fékk hann ekki hljóð fyrr en vísunni var varpað fram.
