Talið er að Egill hafi kveðið vísuna um það leyti er fjölskyldubætur voru í lög leiddar. Ungur maður hljóp eftir götu á Húsavík í krapafæri og gengu slettur frá honum á Egil
Þernunjótur þaut mér hjá
þá var ljótur vegur.
Stinnum fótum flaug hann á
fjölskyldubótalegur.
