Drósir jafnt með dyggð og ást

Drósir jafnt með dyggð og ást
dýrum hlýða sögum
að feðra vorra frægðum dást
er fyrri voru á dögum.

Þegar hjá þeim húmar að
og hjarnar ljós í ranni
margt þær raula rímublað
og reka hryggð frá manni.

Sauma, greiða, karra, kljá
kappið sagan eykur
spinna, prjóna, þæfa þá
það er eins og leikur.